زبور 115 - Sindhi Bible

¹ اسان کي نہ، اي خداوند، اسان کي نہ، پر تون پنهنجي نالي کي جلال ڏي، پنهنجي رحم ۽ پنهنجي سچائيءَ جي خاطر.

² ڌاريون قومون ڇو چون تہ هاڻي هنن جو خدا ڪٿي آهي؟

³ اسان جو خدا آسمان ۾ آهي: هن کي جيڪي وڻيو سو سڀ ڪيائين.

⁴ انهن جا بت چانديءَ ۽ سون جا آهن، ۽ ماڻهن جي هٿ جي ڪاريگري آهن.

⁵ انهن کي وات آهي پر ڳالهائين نٿا، اکيون اٿن پر ڏسن نٿا؛

⁶ ڪن اٿن پر ٻڌن نٿا؛ نڪ اٿن پر سنگهن نٿا؛

⁷ هٿ اٿن پر جهلين نٿا؛ نڪي پنهنجيءَ نڙيءَ مان آواز ٿا ڪڍن.

⁸ جيڪي انهن کي جوڙين ٿا، ۽ جيڪي انهن تي ڀروسو ٿا رکن، سي سڀ انهن جهڙا ٿيندا.

⁹ اي اسرائيل تون خداوند تي ڀروسو رک: اهو ئي انهن جو مددگار ۽ انهن جي ڍال آهي.

¹⁰ اي هارون جا گهراڻا اوهين خداوند تي ڀروسو رکو: اهو ئي انهن جو مددگار ۽ انهن جي ڍال آهي.

¹¹ اوهين جيڪي خداوند کان ڊڄو ٿا، سي خداوند تي ڀروسو رکو، اهو ئي اوهان جو مددگار ۽ اوهان جي ڍال آهي.

¹² خداوند اسان جي سار لڌي آهي، ۽ هو اسان کي برڪت ڏيندو: هو اسرائيل جي گهراڻي کي برڪت ڏيندو: هو هارون جي گهراڻي کي برڪت ڏيندو.

¹³ جيڪي خداوند کان ڊڄن ٿا، ننڍا توڙي وڏا، تن کي هو برڪت ڏيندو.

¹⁴ شل خداوند اوهان کي، ۽ اوهان جي اولاد کي وڌائيندو وڃي.

¹⁵ شل خداوند جي برڪت اوهان تي هجي، جو آسمان ۽ زمين جو خالق آهي.

¹⁶ آسمان تہ خداوند جو آسمان آهي؛ پر زمين هن انسان کي ڏني آهي.

¹⁷ مُردا خداوند جي تعريف نٿا ڪن، نڪي اهي جي هيٺ ماٺ جي عالم ۾ ٿا وڃن.

¹⁸ پر اسين هن وقت کان وٺي هميشہ تائين خداوند کي مبارڪ چونداسين. خداوند جي تعريف ڪريو.