زبور 109 - Sindhi Bible

¹ اي منهنجي تعريف جا خدا، تون ماٺ نہ ڪر.

² ڇالاءِ جو بڇڙن ۽ دغابازن منهنجي برخلاف وات پٽيو آهي: انهن مون سان ڪوڙيون ڳالهيون ڪيون آهن.

³ اهي عداوت جي ڳالهين سان مون کي ويڙهي ويا آهن، ۽ بي سبب مون سان وڙهيا آهن.

⁴ اُهي منهنجي پيار جي عيوض مون سان دشمني ٿا ڪن، پر آءٌ دعا ۾ مشغول ٿو رهان.

⁵ انهن ڀلائيءَ جي عيوض مون سان برائي ڪئي آهي، ۽ پيار جي عيوض نفرت ڪئي اٿن.

⁶ تون ڪنهن بڇڙي ماڻهوءَ کي انهي جي مٿان مقرر ڪر: ۽ ڀلي تہ ڪو دشمن سندس ساڄي هٿ بيٺو رهي.

⁷ جڏهن انهي جي عدالت ٿئي تڏهن ڏوهاري ٺهرايو وڃي؛ ۽ سندس دعا گناهہ ليکجڻ ۾ اچي.

⁸ شل انهي جي عمر گهٽ ٿئي؛ ۽ سندس عهدو ڪو ٻيو کسي وٺي.

⁹ ڀلي تہ انهي جا ٻار يتيم ٿين، ۽ سندس زال بيوهہ ٿئي.

¹⁰ شل انهي جا ٻچا رُلندا پنندا وتن، ۽ پنهنجي اُجاڙ هنڌ کان پري وڃي مانيءَ ٽڪر لاءِ ڌڪا کائين.

¹¹ شل انهي جو قرض خواہ سندس سمورو مال ڦري وٺي؛ ۽ ڌاريا ماڻهو سندس ڪمائي لٽين.

¹² شل انهي تي ڪو بہ رحم نہ ڪري؛ نڪي سندس يتيم ٻارن تي ڪنهن کي ڪهل اچي.

¹³ شل انهيءَ جو نسل تباهہ ٿي وڃي؛ ۽ سندس نالو ٻيءَ پيڙهيءَ ۾ ميٽجي وڃي.

¹⁴ شل انهي جي ابن ڏاڏن جي بدڪاري خداوند کي ياد هجي، ۽ سندس ماءُ جو گناهہ ميسارجي نہ وڃي.

¹⁵ شل اهي سدائين خداوند جي نظر ۾ هجن، تہ هو زمين تان سندن نالو ئي مٽائي ڇڏي.

¹⁶ انهي لاءِ جو هن رحم ڪرڻ جي يادگيري نہ رکي، پر غريبن ۽ محتاجن ۽ دل شڪستن کي ستايائين، تہ کين قتل ڪري.

¹⁷ هائو، هو ٻئي کي لعنت ڪرڻ ۾ خوش هو، سو مٿس لعنت آئي؛ ۽ ٻئي کي برڪت ڏيڻ ۾ خوش ڪونہ هو، سو کيس برڪت ڪانہ ملي.

¹⁸ هن لعنت کي پوشاڪ وانگي پاتو، ۽ اها لعنت هن جي اندر ۾ پاڻيءَ وانگر، ۽ سندس هڏن ۾ تيل وانگيان پئجي ويئي.

¹⁹ ڀلي تہ اها مٿس پوشاڪ وانگي پيئي هجي، ۽ سندس چيلهہ ۾ سدائين سندري وانگيان ٻڌي پيئي هجي.

²⁰ جيڪي منهنجا دشمن آهن، ۽ منهنجيءَ جان جي برخلاف پيا ڳالهائين، تن کي خداوند وٽان اهو بدلو ٿو ملي.

²¹ پر اي خداوند خدا، تون پنهنجي نالي جي ڪري مون تي ٻاجهہ ڪر: مون کي ڇڏاءِ ڇو جو تنهنجو رحم چڱو آهي.

²² ڇالاءِ جو آءٌ غريب ۽ محتاج آهيان، منهنجي دل منهنجي اندر ۾ ڦٽيل آهي.

²³ آءٌ لهندڙ پاڇي وانگي گهٽبو وڃان: آءٌ مڪڙ وانگيان هيٺ مٿي پيو ڌڪا کانوان.

²⁴ روزن ڪري منهنجا گوڏا هيڻا ٿي پيا آهن؛ ۽ منهنجو وات سڻڀ نہ هئڻ ڪري سڪي ويو آهي.

²⁵ آءٌ هنن جي نظر ۾ طعني جوڳو ٿيو آهيان: اهي مون کي ڏسي ڪنڌ ٿا لوڏين.

²⁶ اي خداوند منهنجا خدا منهنجي مدد ڪر؛ ۽ پنهنجي رحم موجب مون کي بچاءِ:

²⁷ تہ انهن کي خبر پوي تہ اهو تنهنجو هٿ آهي؛ ۽ تو اي خداوند ائين ڪيو آهي.

²⁸ اهي ڀلي تہ لعنت ڪن، پر تون برڪت ڏي؛ جڏهن اهي اُٿندا تڏهن شرمندا ٿيندا، پر تنهنجو بندو خوش ٿيندو.

²⁹ شل منهنجا دشمن بي عزتيءَ جي پوشاڪ پائين، ۽ پنهنجيءَ شرمندگيءَ کي چادر وانگي ڍڪين.

³⁰ آءٌ پنهنجي وات سان خداوند جي گهڻي شڪر گذاري ڪندس؛ ۽ وڏيءَ جماعت جي اڳيان سندس تعريف ڪندس.

³¹ ڇو جو هو مسڪين جي ساڄي هٿ وٽ بيهندو، تہ جيڪي سندس جان تي فتويٰ ٿا ڏين تن کان کيس بچائي.