زبور 107 - Sindhi Bible

¹ خداوند جي شڪرگذاري ڪريو؛ ڇو جو هو نيڪ آهي: ۽ هن جو رحم هميشہ تائين آهي.

² جن کي خداوند ڇوٽڪارو ڏنو آهي سي بہ ائين چون، ڇو جو انهن کي دشمن جي هٿان ڇڏايو اٿس؛

³ ۽ انهن کي ملڪ ملڪ مان، يعني اُڀرندي مان، ۽ اُلهندي مان، ۽ اُتر مان، ۽ ڏکڻ مان آڻي گڏ ڪيو اٿس.

⁴ اهي رڻ پٽ جي رستي تي بيابان ۾ پئي رُليا، ۽ ڪوبہ شهر رهڻ لاءِ نٿي ملين.

⁵ اهي بکايل ۽ اُڃايل هئا، انهن جي جان ماندي ٿي ويئي.

⁶ تڏهن انهن پنهنجيءَ مصيبت ۾ خداوند کي پڪاريو، ۽ هن کين سندن تڪليفن کان ڇڏايو.

⁷ هن انهن کي سنئين واٽ ۾ هلايو، تہ اهي رهڻ لاءِ ڪنهن شهر ۾ وڃن.

⁸ شل ماڻهو خداوند جي ڀلائيءَ خاطر، ۽ انسان لاءِ جيڪي عجيب ڪم ڪيا اٿس تن جي خاطر سندس تعريف ڪن.

⁹ ڇو جو هو منتظر جان کي ڍءُ ٿو ڪرائي، ۽ بکي جان کي چڱين شين سان ڀريو ڇڏي.

¹⁰ اهي جيڪي اونداهيءَ ۽ موت جي پاڇي ۾ ويٺا هئا، ۽ مصيبت ۽ لوهہ جي ٻيڙين ۾ ٻڌل هئا؛

¹¹ ڇو جو انهن خدا جي ڪلام جي برخلاف فساد ڪيو، ۽ خدا تعاليٰ جي صلاح جي حقارت ڪيائون:

¹² تنهن ڪري هن سندن دليون پورهئي سان عاجز ڪيون؛ ۽ اهي ڪري پيا ۽ ڪوبہ مددگار ڪونہ هون.

¹³ تڏهن انهن پنهنجيءَ مصيبت ۾ خداوند کي پڪاريو، ۽ هن کين سندن تڪليفن کان ڇڏايو.

¹⁴ هن کين اونداهيءَ مان ۽ موت جي پاڇي مان ڪڍي ٻاهر آندو، ۽ سندن بند ڀڃي ڇڏيائين.

¹⁵ شل ماڻهو خداوند جي ڀلائيءَ خاطر، ۽ انسان لاءِ جيڪي عجيب ڪم ڪيا اٿس، تن جي خاطر سندس تعريف ڪن.

¹⁶ ڇو جو هن پتل جا دروازا ڀڃي ڇڏيا آهن، ۽ لوهہ جون تارون ڪپي ڇڏيون اٿس.

¹⁷ بيوقوف ماڻهو پنهنجين خطائن ۽ بدڪارين جي ڪري ڏکن ۾ پيا آهن.

¹⁸ انهن جي جان کي ڪنهن بہ قسم جو کاڌو نٿو وڻي؛ اهي موت جي ڪنڌيءَ تي اچي پهتا آهن.

¹⁹ تڏهن اهي پنهنجيءَ مصيبت ۾ خداوند کي ٿا پڪارين، ۽ هو کين سندن تڪليفن کان ڇڏائي ٿو.

²⁰ هو پنهنجو ڪلام موڪلي انهن کي شفا ٿو بخشي، ۽ کين سندن برباديءَ کان ڇڏائي ٿو.

²¹ شل ماڻهو خداوند جي ڀلائيءَ خاطر، ۽ انسان لاءِ جيڪي عجيب ڪم ڪيا اٿس، تن جي خاطر سندس تعريف ڪن.

²² ڀلي تہ اهي شڪرگذاريءَ جون قربانيون چاڙهين، ۽ گيت ڳائي سندس ڪمن جو بيان ڪن.

²³ جيڪي جهازن ۾ چڙهي سمنڊ تي ٿا وڃن، ۽ وڏن سمنڊن تي پنهنجو واپار ٿا ڪن؛

²⁴ سي خداوند جا ڪم، ۽ اونهي سمنڊ ۾ سندس عجيب ڪم ٿا ڏسن.

²⁵ ڇو جو هو حڪم ٿو ڏئي تہ طوفان ٿو لڳي، جنهن ڪري لهرون ٿيون چڙهن.

²⁶ اُهي آسمان تائين چڙهيو وڃن، ۽ وري وڃيو ترو وٺن: تڪليفن جي ڪري انهن جو ساهہ سڪيو وڃي.

²⁷ اهي نشئيءَ وانگي پيا آٿڙن ۽ هيڏانهن هوڏانهن پيا لڏن، ۽ سندن هوش گم ٿيو وڃي.

²⁸ تڏهن اهي پنهنجيءَ مصيبت ۾ خداوند کي ٿا پڪارين، ۽ هو کين سندن تڪليفن کان ڇڏائي ٿو.

²⁹ هو طوفان کي ماٺو ٿو ڪري، جنهن ڪري لهرون بس ٿيون ڪن.

³⁰ سو انهن جي بس ٿيڻ ڪري اهي خوش ٿا ٿين؛ ۽ هو کين سندن بندرگاهہ تي پهچائي ٿو.

³¹ شل خداوند جي ڀلائيءَ خاطر، ۽ انسان لاءِ جيڪي ڪم ڪيا اٿس، تنهن جي خاطر هو سندس تعريف ڪن.

³² ڀلي تہ اهي اُمت جي جماعت ۾ هن جي تعظيم ڪن، ۽ بزرگن جي مجلس ۾ سندس تعريف ڪن.

³³ هو درياهن کي ڦيرائي بيابان ٿو ڪري، ۽ پاڻيءَ جي چشمن کي سڪي زمين ڪريو ڇڏي؛

³⁴ هو ماڻهن جي بڇڙائيءَ ڪري، آباد زمين کي ڪلر بنايو ڇڏي.

³⁵ هو بيابان کي ڦيرائي تلاءُ ٿو ڪري، ۽ سڪيءَ زمين کي پاڻيءَ جا چشما ڪريو ڇڏي.

³⁶ اتي هو بکايلن کي رهائي ٿو، تہ پنهنجي رهڻ لاءِ شهر اڏين.

³⁷ ۽ ٻنيون پوکين، ۽ ڊاک جا منهہ لڳائين تہ ججهو ڦل ملين.

³⁸ ۽ هو انهن کي برڪت ٿو ڏئي، تہ اهي گهڻو وڌندا وڃن؛ ۽ سندن ڍورن کي گهٽجڻ نٿو ڏئي.

³⁹ وري اهي ظلم، ۽ غم، ۽ تڪليف، جي ڪري گهٽجيو وڃن، ۽ ڪري ٿا پون.

⁴⁰ هو سردارن تي بي عزتي ٿو موڪلي ۽ کين رڻ پٽ ۾ ٿو رلائي، جتي ڪابہ واهہ ڪانهي.

⁴¹ تہ بہ هو محتاج کي ڏکن کان ڇڏائي سرفراز ٿو ڪري، ۽ سندن خاندان کي ڌڻ وانگر ٿو وڌائي.

⁴² سچار اهو ڏسي خوش ٿيندا، ۽ سڀني بدڪارن جو وات بند ٿي ويندو.

⁴³ جيڪو عقلمند آهي سو هنن ڳالهين تي ڌيان ڏيندو، ۽ اهڙا ماڻهو خداوند جي رحمتن تي غور ڪندا.