چوڻيون 8 - Sindhi Bible

¹ ڏاهپ رڙيون نٿي ڪري ڇا، ۽ سمجهہ وڏي سڏ نٿي پڪاري ڇا؟

² رستي جي ڀرسان مٿانهين جاين تي، جتي واٽون اچيو ٿيون گڏ ٿين، اتي هوءَ بيهي ٿي؛

³ شهر جي لنگهہ تي دروازن جي ڀرسان، جتان ماڻهو درن مان لنگهي اندر اچن ٿا، اُتي هوءَ وڏي سڏ پڪاري ٿي:

⁴ تہ اي انسان، اوهان کي آءٌ سڏيان ٿي، ۽ منهنجو آواز بني انسان لاءِ آهي.

⁵ اڙي ڀورڙا، اوهين هوشياري پروڙيو؛ ۽ اڙي بيوقوف، اوهين سمجهو دل وارا ٿيو.

⁶ ٻڌو جو آءٌ تمام عمديون ڳالهيون ٻڌائينديس؛ ۽ منهنجن چپن جي کلڻ سان سچيون ڳالهيون نڪرن ٿيون.

⁷ ڇالاءِ جو منهنجو وات سچ ڳالهائيندو، ۽ شرارت منهنجي چپن جي لاءِ نفرت جهڙي شيءِ آهي.

⁸ منهنجي وات جون سڀ ڳالهيون سچائيءَ واريون آهن؛ ۽ انهن ۾ ڪوبہ ڏنگ يا ڏانوَ ڪونهي.

⁹ جيڪو سمجهي ٿو تنهنجي لاءِ اُهي سڀ صاف آهن، ۽ جن کي علم حاصل آهي تن جي لاءِ اهي سچيون آهن.

¹⁰ منهنجي تعليم وٺو ۽ نہ چاندي؛ ۽ خالص سون کي ڇڏي بہ علم وٺو.

¹¹ ڇالاءِ جو ڏاهپ لعلن کان بهتر آهي؛ ۽ اُهي سڀ شيون جي خواهش ڪرڻ جهڙيون آهن، سي انهيءَ سان مقابلي ڪرڻ جون نہ آهن.

¹² مون ڏاهپ، هوشياريءَ کي پنهنجو گهر ڪيو آهي، ۽ آءٌ علم ۽ سياڻپ کي ڳولي لهان ٿي.

¹³ خدا جو خوف بديءَ کي ڌڪارڻ ۾ آهي: مغروريءَ، هٺ، ۽ بڇڙي واٽ، ۽ بيهودي وات کي آءٌ ڌڪاريان ٿي.

¹⁴ مصلحت ۽ پوري ڄاڻپ منهنجي آهي؛ آءٌ سمجهہ آهيان؛ مون کي طاقت آهي.

¹⁵ منهنجي وسيلي بادشاهہ راڄ ٿا ڪن، ۽ حاڪم انصاف جو فيصلو ٿا ڪن.

¹⁶ منهنجي وسيلي حاڪم ۽ امير، بلڪ زمين جا سڀ منصف حڪم ٿا هلائين.

¹⁷ جيڪي مون کي پيار ڪن ٿا تن کي آءٌ بہ پيار ڪريان ٿي، ۽ جيڪي مون کي محنت ڪري ڳولين ٿا سي مون کي لهندا.

¹⁸ دولت ۽ عزت مون وٽ آهي، هائو بقا ڪندڙ دولت ۽ سچائي.

¹⁹ منهنجو ميوو سون کان، هائو عمدي سون کان بهتر آهي؛ ۽ منهنجي پيدائش عمديءَ چانديءَ کان بهتر آهي.

²⁰ آءٌ سچائيءَ جي رستي تي، ۽ عدالت جي واٽن جي وچان هلان ٿي:

²¹ انهيءَ لاءِ تہ جيڪي مون سان محبت رکن ٿا تن کي مال ملڪيت ورثي ۾ ڏيان، ۽ انهن جا خزانا ڀريان.

²² خداوند عالم جي شروعات ۾، قديم وقت ۾ پنهنجن ڪمن کان اڳي مون کي ٿي رکيو.

²³ آءٌ ازل کان، شروعات کان وٺي، ۽ زمين جي پيدا ٿيڻ کان اڳي، مقرر ڪئي ويئي هيس.

²⁴ جڏهن اڃا وڏا سمنڊ ڪين هئا تڏهن آءٌ پيدا ڪئي ويئي هيس؛ جڏهن اڃا چشما پاڻيءَ سان ڀريل نہ هئا.

²⁵ جبلن جي قائم ٿيڻ کان اڳي، ۽ ٽڪرن کان اڳي آءٌ پيدا ڪئي ويئي هيس:

²⁶ جڏهن اڃا نہ زمين جوڙي ويئي هئي، نہ ميدان، ۽ نہ دنيا جي شروعات واري مٽي.

²⁷ جڏهن هن آسمان بنايا تڏهن آءٌ اُتي هيس: جڏهن هن سمنڊ جي سطح تي گهيرو ڪيو:

²⁸ جڏهن مٿي هن آسمانن کي مضبوط ڪيو: جڏهن اونهائيءَ جا چشما مضبوط ٿيا:

²⁹ جڏهن هن سمنڊ جي حد ٺهرائي، تہ پاڻي هن جي حڪم کان ٻاهر نہ وڃي: جڏهن هن زمين جي بنياد جو نشان ڪڍيو:

³⁰ تڏهن آءٌ استاد ڪاريگر وانگر ساڻس هيس: ۽ ڏهاڙي هو مون مان خوش ٿيندو هو، ۽ آءٌ هميشہ هن جي اڳيان خوش رهندي هيس؛

³¹ هن جي زمين جي وسندڙ ڀاڱي ۾ آءٌ خوشيون ڪندي هيس، ۽ انسانن جي صحبت ۾ مون کي خوشي حاصل ٿيندي هئي.

³² تنهن ڪري هاڻي، اي منهنجا پٽ، منهنجي ڳالهہ ڌيان ڏيئي ٻڌو؛ ڇالاءِ جو سڀاڳا آهن اهي جي منهنجن رستن جي سنڀال ٿا ڪن.

³³ تعليم ٻڌو، ۽ ڏاها ٿيو، ۽ انهيءَ کان انڪار نہ ڪريو.

³⁴ سڀاڳو آهي اُهو ماڻهو جو منهنجي ٻڌي ٿو، ۽ هر روز منهنجن دروازن تي خبردار ٿي بيهي ٿو، ۽ منهنجن درن جي چانئٺ تي منتظر ٿي بيهي ٿو.

³⁵ ڇالاءِ جو جيڪو مون کي لهي ٿو سو حياتي لهي ٿو، ۽ اهو خداوند جو فضل حاصل ڪندو.

³⁶ پر جيڪو منهنجي برخلاف گناهہ ڪري ٿو سو پنهنجي روح تي ظلم ٿو ڪري: جيڪي مون کي ڌڪارين ٿا سي سڀ موت کي پيار ٿا ڪن.