چوڻيون 6 - Sindhi Bible

¹ اي منهنجا پٽ، جيڪڏهن تون پنهنجي پاڙيسريءَ جو ضامن پيو آهين، جيڪڏهن تو ڪنهن ڌارئي ماڻهوءَ لاءِ تاڙي هنئي آهي،

² تہ تون پنهنجي وات جي ٻولين ڪري ڦاٿو آهين، تون پنهنجي وات جي ٻولين ڪري گرفتار ٿيو آهين.

³ اي منهنجا پٽ، هاڻي تون هيئن ڪر ۽ پاڻ کي بچاءِ، جڏهن تون ڏسين ٿو تہ پنهنجي پاڙيسريءَ جي چنبي ۾ آيو آهين؛ تڏهن وڃي نياز ڪر، ۽ پنهنجي پاڙيسريءَ کي منٿ آزي ڪر.

⁴ پنهنجين اکين کي ننڊ نہ ڏي، ۽ نہ پنهنجن ڇپرن کي بند ٿيڻ ڏي.

⁵ پاڻ کي ائين ڇڏاءِ جيئن ڪا هرڻي پاڻ کي شڪاريءَ جي هٿان ڇڏائي، ۽ جيئن ڪو پکي ماريءَ جي هٿان.

⁶ اي سست، تون ماڪوڙيءَ وٽ وڃ؛ هن جي رستن تي ويچار ڪر، ۽ ڏاهو ٿيءُ:

⁷ جنهن کي اگرچہ ڪو سردار، يا نگهبان يا حاڪم ڪونهي.

⁸ تہ بہ پنهنجي لاءِ آرڙهہ ۾ کاڌو موجود ڪري ٿي، ۽ فصل لهڻ جي وقت پنهنجي خوراڪ گڏ ڪري ٿي.

⁹ اڙي سست، تون ڪيترو سمهندين؟ ڪڏهن تون پنهنجي ننڊ مان اُٿندين؟

¹⁰ اڃا بہ ٿوري ننڊ، ٿوري پنڪي، سمهڻ لاءِ ٿورو ٻانهون سوڙهيون ڪرڻ:

¹¹ ائين ڪرڻ سان تنهنجي غريبي چور وانگر ايندي، ۽ تنهنجي محتاجي هٿيار ٻڌل ماڻهوءَ وانگر ايندي.

¹² نڪمو آدمي، بدڪار ماڻهو؛ هو بيهودي وات سان هلي ٿو؛

¹³ هو اکيون ڀڃي ٿو، ۽ هو پنهنجن پيرن سان ڳالهائي ٿو، هو پنهنجين آڱرين سان اشارا ڏئي ٿو.

¹⁴ بيهودگي هنن جي دل ۾ آهي، هو هميشہ خراب رِٿون پيو ڪري؛ هو فتنو فساد پيو پوکي.

¹⁵ تنهن ڪري هن جي آفت اوچتي ايندي؛ اوچتو ئي اوچتو هو ڀڄي ڀري ويندو ۽ ڪوبہ علاج ڪونہ ٿيندس.

¹⁶ ڇهہ شيون آهن جن کي خداوند ڌڪاري ٿو؛ هائو ست آهن، جن کان هن کي نفرت ٿي اچي.

¹⁷ مغرور اکيون، ڪوڙ ڳالهائيندڙ زبان، ۽ بي گناهہ رت وهائيندڙ هٿ؛

¹⁸ خراب خيالي رٿون رٿيندڙ دل، خرابيءَ ڏانهن تکا ڊوڙندڙ پير؛

¹⁹ ڪوڙ ڳالهائيندڙ ڪُساکي شاهد، ۽ ڀائرن ۾ جهيڙو وجهندڙ ماڻهو.

²⁰ اي منهنجا پٽ، پنهنجي پيءُ جي حڪمن جي سنڀال رک، ۽ پنهنجي ماءُ جو قاعدو ڇڏي نہ ڏي.

²¹ انهن کي هميشہ پنهنجيءَ دل تي ٻڌي ڇڏ، ۽ پنهنجي ڳچيءَ جي چوڌاري ڳنڍ ڏيئي ڇڏين.

²² جڏهن هلندين تڏهن اُهو تنهنجي هدايت ڪندو؛ جڏهن تون سمهندين تڏهن اُهو تنهنجي مٿان پهرو ڏيندو؛ ۽ جڏهن تون جاڳندين تڏهن اهو تو سان ڳالهائيندو.

²³ ڇالاءِ جو حڪم هڪڙو ڏيئو آهي؛ ۽ قاعدو نور آهي؛ ۽ تعليم جون فهمائشون حياتيءَ جو رستو آهن:

²⁴ انهيءَ لاءِ تہ توکي خراب زال کان، ۽ ڌارين جي خوشامد کان بچائين.

²⁵ انهيءَ جي سونهن جي پٺيان پنهنجي دل ۾ خواهش نہ رک؛ ۽ نہ هن کي ڇڏ تہ توکي پنهنجين اکين جي ڇپرن سان گرفتار ڪري.

²⁶ ڇالاءِ جو هڪڙي ڪسبياڻيءَ زال جي ڪري ماڻهو لهي اچي مانيءَ جي ٽڪر تي ٿو بيهي: ۽ زناڪار زال قيمتي حياتيءَ جو شڪار ٿي ڪري.

²⁷ ماڻهو ڪو باهہ پنهنجي سيني ۾ کڻي سگهندو ڇا، ۽ سندس ڪپڙا نہ سڙندا؟

²⁸ يا ڪو ٻرندڙ ٽانڊن تي هلندو ڇا، ۽ سندس پير نہ سڙندا؟

²⁹ ساڳيءَ طرح جيڪو پنهنجي پاڙيسريءَ جي زال سان صحبت ڪري ٿو؛ جيڪو اُن کي هٿ لائي ٿو، سو سزا جي لائق ٿيندو.

³⁰ جيڪو چور بک جي ڪري پنهنجي روح کي راضي رکڻ لاءِ چوري ٿو ڪري، تہ ماڻهو انهيءَ کي ڌڪارين نٿا:

³¹ پر جي هو هٿ اچي ويندو تہ هو ستوڻو مال ڀري ڏيندو؛ هو پنهنجي گهر جو سمورو مال ڏيندو.

³² جيڪو ڪنهن زال سان زنا ڪري ٿو سو سمجهہ کان خالي آهي؛ جيڪو اهو ڪندو سو پنهنجي جان ناس ڪندو.

³³ هن کي زخم رسندا ۽ بي عزت ٿيندو؛ ۽ هن جي خواري گم ٿي نہ ويندي.

³⁴ ڇالاءِ جو غيرت ماڻهوءَ جو جوش آهي؛ ۽ وير وٺڻ واري ڏينهن هو ڪوبہ قياس نہ ڪندو.

³⁵ هو ڪنهن بہ عيوضي تي ڌيان نہ ڏيندو؛ جيتوڻيڪ تون هن کي گهڻيون سوکڙيون ڏيندين تہ بہ هو راضي نہ رهندو.