چوڻيون 31 - Sindhi Bible

¹ بادشاهہ لموايل جو ڪلام، جو ان جي ماءُ کيس سيکاريو:

² اي منهنجا پٽ، اي منهنجي پيٽ جا پٽ، ۽ اي منهنجن مڃتائن جا پٽ.

³ پنهنجي طاقت زالن کي نہ ڏي، ۽ نہ پنهنجا رستا انهي کي جو بادشاهن کي ناس ڪري ٿو.

⁴ اي لموايل، اهو بادشاهن جي لائق ناهي، تہ شراب پيئن ۽ نہ ائين چوڻ بادشاهن جي لائق آهي تہ شراب ڪٿي آهي؟

⁵ تہ متان هو پيئن ۽ شريعت وساري ڇڏين، ۽ ڪنهن ڏکويل جي اُبتي عدالت ڪن.

⁶ نشي واري شيءِ انهيءَ کي پياريو جو مرڻ لاءِ تيار آهي، ۽ شراب انهيءَ کي پياريو جو شڪستہ دل وارو آهي.

⁷ ڀلي تہ اهو پيئي ۽ پنهنجي مفلسي وساري ۽ وري پنهنجي مصيبت ياد نہ ڪري.

⁸ پنهنجو وات گونگن جي لاءِ پٽ، ۽ انهن سڀني جي وڪالت ۾ جي نڌڻڪا ڇڏيا ويا آهن.

⁹ پنهنجو وات پٽ ۽ سچائيءَ سان انصاف ڪر، ۽ غريبن ۽ محتاجن جي عدالت ڪر.

¹⁰ نيڪ زال ڪير لهي سگهندو؟ ڇالاءِ جو ان جي قيمت لعلن کان بہ گهڻو مٿي آهي.

¹¹ سندس مڙس جي دل جو منجهس گهڻو اعتبار آهي، ۽ انهيءَ کي فائدي جي ڪمي ڪانہ ٿيندي.

¹² هوءَ پنهنجي ساري حياتيءَ جي ڏينهن ۾ هن سان چڱائي ٿي ڪري ۽ نہ بڇڙائي.

¹³ هوءَ اُن ۽ سڻي ٿي ڳولي، ۽ خوشيءَ سان پنهنجي هٿن سان ڪم ڪري ٿي.

¹⁴ هوءَ واپاري جهازن وانگي آهي: هو پنهنجو کاڌو پري کان ٿي آڻي.

¹⁵ اڃا رات پيئي آهي تہ هوءَ اُٿي ٿي، ۽ پنهنجي گهر جي ڀاتين کي کاڌو ڏئي ٿي، ۽ ٻانهين کي پنهنجو پنهنجو ڪم ٻڌائي ٿي.

¹⁶ هوءَ ڪنهن ٻنيءَ بابت ويچار ڪري اها خريد ڪري ٿي؛ پنهنجن هٿن جي ڪمائي مان هوءَ ڊاک جو منهہ بنائي ٿي.

¹⁷ هوءَ پنهنجي چيلهہ مضبوط ٻڌي ٿي، ۽ پنهنجون ٻانهون مضبوط ڪري ٿي.

¹⁸ هوءَ صحيح ڪري ٿي تہ سندس سوداگريءَ مان فائدو آهي؛ ۽ هن جو ڏيئو رات جو وسامي نٿو وڃي.

¹⁹ هوءَ پنهنجا هٿ ٽڪ تي رکي ٿي، ۽ چرخيءَ کي پنهنجن هٿن سان قابو ڪري جهلي ٿي.

²⁰ هوءَ پنهنجو هٿ غريبن ڏي ڊگهيري ٿي: هائو هوءَ پنهنجا هٿ اڳي ڪري محتاجن کي ڏئي ٿي.

²¹ هوءَ پنهنجي گهر وارن لاءِ سخت سرديءَ کان نٿي ڊڄي؛ ڇالاءِ سندس گهر جا سڀ ڀاتي کهنبا ڪپڙا ڍڪين ٿا.

²² هوءَ پنهنجي لاءِ نقشدار غاليچا جوڙي ٿي؛ سندس ڪپڙا عمديءَ ڪتان جا ۽ واڱڻائي رنگ جا آهن.

²³ سندس مڙس شهر جي دروازن تي سڃاتل آهي، جو هو اتي ملڪ جي بزرگن منجهہ ويهي ٿو.

²⁴ هوءَ ڪتاني ڪپڙا جوڙي وڪڻي ٿي؛ ۽ سوداگر کي ڪمربند ڏئي ٿي.

²⁵ طاقت ۽ عزت هن جي پوشاڪ آهن؛ ۽ هوءَ ايندڙ وقت تي کلي ٿي.

²⁶ هوءَ ڏاهپ سان پنهنجو وات پٽي ٿي؛ ۽ مهربانيءَ جو قاعدو سندس زبان تي آهي.

²⁷ هوءَ پنهنجي گهر ٻار جي رستن ڏي نهاري ٿي، ۽ سستيءَ جي ماني نٿي کائي.

²⁸ سندس ٻار اُٿن ٿا ۽ کيس برڪت واري ٿا سڏين: سندس مڙس بہ سندس تعريف ڪري ٿو، ۽ چوي ٿو تہ:

²⁹ گهڻين ئي ڌيئرن نيڪي جا ڪم ڪيا آهن، پر تون سڀني کان گوءِ کڻي ويئي آهين.

³⁰ سونهن ٺڳيندڙ آهي ۽ خوبصورتي اجائي آهي؛ پر جيڪا زال خداوند کان ڊڄي ٿي سا ساراهي ويندي.

³¹ هن کي سندس هٿن جو ڦل ڏي؛ ۽ سندس ڪم ڀلي تہ شهر جي دروازن ۾ کيس ساراهين.