چوڻيون 3 - Sindhi Bible

¹ اي منهنجا پٽ، منهنجي تعليم متان وسارين؛ پر تنهنجي دل ڀلي تہ منهنجن حڪمن جي سنڀال ڪري:

² ڇا لاءِ جو اُهي، ڏينهن جي ڊگهائي، ۽ عمر جا ورهيہ، ۽ سلامتي تو ۾ وڌائيندا.

³ ائين نہ ڪر تہ رحم ۽ سچ توکي ڇڏي وڃن: انهن کي پنهنجي ڳچيءَ سان ٻڌي ڇڏ: انهن کي پنهنجي دل جي تختي تي لکي ڇڏ:

⁴ ائين ڪرڻ سان تون خدا ۽ ماڻهوءَ جي نظر ۾ قبوليت ۽ چڱي سمجهہ حاصل ڪندين.

⁵ پنهنجي سموريءَ دل سان خداوند تي ڀروسو رک، ۽ پنهنجي سمجهہ تي ٽيڪ نہ ڏي:

⁶ پنهنجن سڀني رستن ۾ هن کي مڃ، ۽ هو توکي سنئون رستو ڏيکاريندو.

⁷ پنهنجيءَ نظر ۾ ڏاهو نہ ٿيءُ: خداوند کان ڊڄ ۽ خرابيءَ کان پري ڀڄ:

⁸ اها تنهنجي دُن لاءِ تندرستي، ۽ تنهنجن هڏن لاءِ مک آهي.

⁹ خداوند کي پنهنجي مال ملڪيت ۽ پنهنجي پيدائش جي پهرين ڦرن سان تعظيم ڏي:

¹⁰ تہ پوءِ تنهنجا ڀانڊا گهڻي مال سان ڀربا، ۽ تنهنجا مٽ نئين شراب سان آڦر ڪندا.

¹¹ اي منهنجا پٽ، خداوند جي سيکت کي نہ ڌڪار؛ نڪي هن جي فهمائش، کان بيزار ٿيءُ:

¹² ڇالاءِ جو جنهن کي خداوند پيار ڪري ٿو تنهن کي فهمائش ڏئي ٿو؛ جيئن ڪو پيءُ پٽ کي ڪري، جو هن کي وڻي ٿو.

¹³ سڀاڳو آهي اهو ماڻهو جو ڏاهپ لهي ٿو، ۽ اُهو ماڻهو جو سمجهہ حاصل ڪري ٿو.

¹⁴ ڇالاءِ جو انهيءَ جو واپار چانديءَ جي واپار کان بهتر آهي، ۽ انهيءَ جو نفعو خالص سون کان بهتر آهي.

¹⁵ اُها لعلن کان زيادہ قيمتي آهي، ۽ جن شين جي توکي خواهش ٿي سگهي ٿي تن مان ڪابہ ان سان مقابلو ڪري نہ سگهندي.

¹⁶ عمر جي درازي اُن جي سڄي هٿ ۾ آهي، ۽ دولت ۽ عزت اُن جي کٻي هٿ ۾ آهي.

¹⁷ اُن جا رستا خوشيءَ جا رستا آهن، ۽ اُن جون سڀ واٽون سلامتيءَ جون آهن.

¹⁸ جيڪي ان کي هٿ وجهي جهلين ٿا تن جي لاءِ اُها حياتيءَ جو وڻ آهي: ۽ جيڪو اُن کي وٺي جهلي ٿو سو سڀاڳو آهي.

¹⁹ خداوند ڏاهپ سان زمين جو بنياد وڌو؛ سمجهہ سان هن آسمان قائم ڪيا.

²⁰ هن جي علم سان سمنڊ ڦاٽي نڪتا، ۽ آسمان مان ماڪ پوي ٿي.

²¹ اي منهنجا پٽ، انهن کي پنهنجين اکين کان پري وڃڻ نہ ڏي؛ پوري ڏاهپ ۽ سياڻپ جي سنڀال رکج؛

²² جو اُهي تنهنجي روح جي حياتي ٿيندا، ۽ تنهنجي ڳچيءَ جو سينگار ٿيندا.

²³ تڏهن تون پنهنجي رستي تي صحيح سلامت هلندين، ۽ تنهنجو پير نہ آٿڙندو.

²⁴ جڏهن تون ليٽندين تڏهن ڊڄندين ڪين: هائو، تون ليٽندين تہ تنهنجي ننڊ مٺي ٿيندي.

²⁵ اوچتي خوف کان متان ڊڄين، نڪي شريرن جي خرابيءَ جي اچڻ کان:

²⁶ ڇالاءِ جو خداوند تنهنجو ڀروسو ٿيندو، ۽ تنهنجي پير کي پڪڙجڻ کان سنڀاليندو.

²⁷ جن سان ڀلائي ڪرڻ حق آهي، تن کان اُها متان روڪين، جڏهن اها تنهنجي هٿ وسيڪي آهي.

²⁸ پنهنجي پاڙيسريءَ کي نہ چئُہ تہ وڃ ۽ وري اچ، ۽ سڀاڻي آءٌ ڏيندس؛ جڏهن اها تو وٽ موجود آهي.

²⁹ پنهنجي پاڙيسريءَ جي برخلاف ڪنهن برائيءَ جي رٿ نہ ڪر، جڏهن ڏسين ٿو تہ هو تنهنجي پاسي ۾ بي خوف رهي ٿو.

³⁰ ڪنهن بہ ماڻهوءَ سان سبب کان سواءِ نہ وڙهہ، بشرطيڪ هن توکي ڪو نقصان نہ پهچايو هجي.

³¹ ظلم ڪندڙ ماڻهوءَ تي ريس نہ ڪر، ۽ هن جو ڪوبہ رستو پسند نہ ڪر.

³² ڇالاءِ جو ڏنگي ماڻهوءَ کان خدا کي نفرت ٿي اچي: پر انهيءَ جو ڳجهہ سچن وٽ آهي.

³³ خداوند جي لعنت شريرن جي گهر ۾ آهي؛ پر سچن جي رهڻ جي جاءِ تي هو برڪت وجهي ٿو.

³⁴ يقين آهي تہ هو ٺٺولي ڪندڙن تي ٺٺولي ٿو ڪري، پر هو نماڻن تي فضل ڪري ٿو.

³⁵ ڏاهن کي جلال ورثي ۾ ملندو، پر بي عقلن جي ترقي شرمندگي ٿيندي.