چوڻيون 27 - Sindhi Bible

¹ سڀاڻي جي بابت ٻٽاڪ نہ هڻ، ڇالاءِ توکي خبر ناهي تہ ڏينهن جي اندر ڇا ٿيندو.

² ڀلي تہ ڪو ٻيو تنهنجي تعريف ڪري ۽ نہ خود تنهنجو وات، ڪو ڌاريو ڪري ۽ نہ خود تنهنجا چپ.

³ پٿر ڳرو ٿو ٿئي ۽ واري وزني آهي، پر بي عقل جي چڙ انهن ٻنهي کان ڳري آهي.

⁴ ڪاوڙ ظلم جهڙي آهي ۽ غصو جوش جهڙو آهي، پر ريس جي اڳيان ڪير بيهي سگهندو؟

⁵ لڪل محبت کان ظاهر ظهور ملامت بهتر آهي.

⁶ دوست جا زخم وفائي آهي، پر دشمن جون چميون گهڻيون آهن.

⁷ ڍاول کي ماکيءَ جي ماناري کان بہ نفرت ٿي اچي، پر بکايل جان کي سڀڪا ڪَڙي شيءِ بہ مٺي ٿي لڳي.

⁸ جيئن ڪو پکي پنهنجي آکيري مان نڪري رلڻ وڃي ٿو، تيئن اُهو ماڻهو آهي جو پنهنجي جاءِ تان نڪري رُلڻ ٿو وڃي.

⁹ سرهو تيل ۽ عطر، دل کي خوش ڪن ٿا، انهي طرح دوست جي ڏنل دلي صلاح مٺي آهي.

¹⁰ پنهنجي دوست کي ۽ پنهنجي پيءُ جي دوست کي ڇڏي نہ ڏي، ۽ پنهنجي مصيبت جي ڏينهن پنهنجي ڀاءُ جي گهر ڏي نہ وڃ، ڇالاءِ جو انهيءَ ڀاءُ کان جو پري آهي ويجهو پاڙيسري بهتر آهي.

¹¹ اي منهنجا پٽ ڏاهو ٿيءُ منهنجي دل خوش ڪر، تہ جيڪو مون کي طعنو ٿو هڻي تنهن کي جواب ڏيئي سگهان.

¹² سياڻو ماڻهو خرابي ڏسي پاڻ کي لڪائي ٿو، پر ڀورڙا لنگهيو اڳتي وڃن ۽ نقصان ٿا سهن.

¹³ جيڪو ڌارئي جو ضامن ٿو پوي تنهن جو ڪپڙو وٺ، ۽ جيڪو ڪنهن ڌاريءَ زال جو ضامن آهي تنهن کي پاڻ وٽ ڳهہ ۾ رک.

¹⁴ جيڪو صبح جو سوير اٿي وڏي آواز سان پنهنجي دوست کي دعا ٿو ڪري تنهنجي اُها دعا هن لاءِ پٽ شمار ۾ ايندي.

¹⁵ مينهن واري ڏينهن ساندهہ ڦڙن جو ڪرڻ، ۽ جهيڙاڪ زال ٻئي هڪجهڙا آهن.

¹⁶ جيڪو انهي زال کي روڪيندو سو واءُ کي روڪيندو، ۽ انهي جو ساڄو هٿ تيل کي جهلي ٿو.

¹⁷ لوهہ لوهہ کي تکو ٿو ڪري، ساڳي طرح ماڻهو پنهنجي دوست جي شڪل کي تکو ٿو ڪري.

¹⁸ جيڪو انجير جو وڻ ٿو سنڀالي سو انهي جو ميوو کائيندو، ۽ جيڪو پنهنجي ڌڻيءَ جي خدمت لاءِ تيار رهي ٿو سو مان پائيندو.

¹⁹ جيئن پاڻيءَ ۾ منهن منهن سان موافق ٿو ڏسجي، تيئن ماڻهوءَ جي دل ماڻهوءَ سان.

²⁰ قبر ۽ پاتال ڪڏهن بہ ڍاپجڻ جا ناهن، تيئن ماڻهوءَ جون اکيون بہ ڪڏهن ڍاول نہ رهنديون.

²¹ بوتو چانديءَ لاءِ آهي، ۽ کورو سون لاءِ، ۽ ماڻهو سندس تعريف سان پرکبو آهي.

²² جيتوڻيڪ تون ڪنهن بي عقل کي ڪٽيل اَن سان گڏ اکريءَ مهريءَ ۾ کڻي ڪُٽيندين، تہ بہ ان جي بي عقلي منجهانئس نڪري نہ ويندي.

²³ تون پنهنجي مال جي گلن جي سنڀال ڪر، ۽ پنهنجن ڌڻن کي چڱي طرح ڏسندو رهہ.

²⁴ ڇالاءِ جو دولت هميشہ لاءِ ناهي، ۽ ڇٽ سڀني پيڙهين تائين جٽاءُ ڪري ٿو ڇا؟

²⁵ سڪل گاهہ کڄي ويندو آهي ۽ سائو گاهہ پاڻيهي پيدا ٿيندو آهي، ۽ جبل جي ساوڪ لڻي گڏ ڪبي آهي.

²⁶ گهيٽا تنهنجي پوشاڪ لاءِ آهن، ۽ ٻڪريون تنهنجي ٻنيءَ جو ملهہ آهن:

²⁷ ۽ ٻڪرين جو کير تنهنجي ۽ تنهنجي گهر وارن جي کائڻ لاءِ، ۽ تنهنجين ٻانهين جي گذران لاءِ ڪافي ٿيندو.