چوڻيون 26 - Sindhi Bible

¹ جيئن برف اونهاري ۾، ۽ جيئن مينهن فصلن لهڻ جي موسم ۾، تيئن عزت بيعقل جي لاءِ سهائيندي ناهي.

² جيئن جهرڪي رلڻ ۾، ۽ جيئن ابابيل اُڏامڻ ۾، تيئن جيڪا لعنت بي سبب آهي سا لهي نٿي.

³ چهبڪ گهوڙي لاءِ، لغام گڏهہ لاءِ، ۽ لڪڻ بي عقلن جي پٺيءَ لاءِ.

⁴ بي عقل کي سندس بيعقليءَ موجب جواب نہ ڏي، تہ متان تون بہ انهيءَ جهڙو ٿي پوين.

⁵ بي عقل کي سندس بي عقليءَ موجب جواب ڏي، متان هو پاڻ کي پنهنجي خيال موجب ڏاهو سمجهي.

⁶ جيڪو ڪنهن بيعقل جي هٿان پيغام موڪلي ٿو، سو پنهنجو پير وڍي ڇڏي ٿو ۽ نقصان پي وڃي ٿو.

⁷ منڊي جون ٽنگون ڍريون لڙڪن ٿيون، تيئن مثل بيعقلن جي وات ۾ آهي.

⁸ جيئن جواهرن جي ڳوٿري پهڻن جي ڍڳ ۾، تيئن اهو ماڻهو آهي جو ڪنهن بي عقل کي عزت ٿو ڏئي.

⁹ جيئن ڪو ڪنڊو ڪنهن نشئيءَ جي هٿ ۾ چڙهي وڃي ٿو، تيئن مثل بي عقلن جي وات ۾ آهي.

¹⁰ جيئن ڪو تير انداز سڀني کي زخمي ڪري ٿو، تيئن اهو ماڻهو آهي جو بي عقل کي ڀاڙي ڪري ٿو، ۽ اُهو جو رستي تان لنگهندڙن کي ڀاڙي ڪري ٿو.

¹¹ جيئن ڪو ڪتو پنهنجي ڪيل قئي تي موٽي اچي ٿو، تيئن اُهو بي عقل آهي جو وري وري پنهنجي بي عقلي ظاهر ڪري ٿو.

¹² تون اهو ماڻهو ڪي ڏسين ٿو جو پنهنجي خيال ۾ پاڻ کي ڏاهو ٿو سمجهي؟ انهي کان بي عقل ۾ زيادہ اميد آهي.

¹³ سست چوي ٿو تہ رستي ۾ هڪڙو شينهن آهي، هڪڙو شينهن گهٽين ۾ آهي.

¹⁴ جيئن در پنهنجن چوڙن تي ڦري ٿو، تيئن سست پنهنجي هنڌ تي ٿو ڪري.

¹⁵ سست پنهنجو هٿ رڪابيءَ ۾ ٻوڙي ٿو، پر اُتان کڻي اُهو پنهنجي وات تائين آڻڻ بہ هن کي ٿڪايو وجهي.

¹⁶ سست پاڻ کي انهن ستن ماڻهن کان ڏاهو ٿو سمجهي، جي پورو دليل ڏيئي سگهن ٿا.

¹⁷ جيڪو راهہ لنگهندي جنهن جهيڙي سان سندس ڪوبہ واسطو ڪونهي تنهن سان پاڻ کي هلاڪ ٿو ڪري، سو اُنهيءَ ماڻهو جهڙو آهي جو ڪتي کي ڪنن کان ٿو وٺي.

¹⁸ جيئن ڪو ديوانو ماڻهو اُماڙيون، ۽ تير ۽ موت جا هٿيار اُڇلائي.

¹⁹ تيئن اُهو ماڻهو آهي جو پنهنجي پاڙيسريءَ کي ٺڳي ٿو، ۽ چوي ٿو تہ آءٌ رونشو نٿو ڪريان ڇا؟

²⁰ ڪاٺي نہ هئڻ ڪري باهہ اُجهامي وڃي ٿي، جتي ڪو سُس پُس ڪرڻ وارو ڪونهي اُتي جهيڙو فساد بند ٿي وڃي ٿو.

²¹ جيئن اڱر ٽانڊن لاءِ، ۽ ڪاٺيون باهہ لاءِ، تيئن جهيڙاڪ ماڻهو جهيڙي پيدا ڪرڻ لاءِ آهي.

²² چغلخور جون ٻوليون لذيذ لقمن وانگي آهن، ۽ اُهي پيٽ جي تمام اندرين ڀاڱن ۾ وڃيو ٿيون پهچن.

²³ شوق وارا چپ ۽ خراب دل انهي ٺڪر جي ٿانوَ جهڙا آهن، جنهن مٿان چانديءَ جو مٺ چڙهيل هجي.

²⁴ جيڪو دشمني ٿو رکي سو پنهنجن چپن سان ڍونگ ڪري ٿو، مگر پنهنجي اندر ۾ دغا رکي ٿو:

²⁵ جڏهن هو چڱيءَ طرح ڳالهائي ٿو، تڏهن هن تي ويساهہ نہ ڪر، ڇالاءِ جو هن جي دل ۾ ست نفرتون آهن.

²⁶ جيتوڻيڪ هن جو ڪينو ٺڳيءَ سان ڍڪيو پيو آهي، تہ بہ هن جي شرارت جماعت جي اڳيان کلي ظاهر ٿي پوندي.

²⁷ جيڪو کڏ کڻندو سو انهيءَ ۾ پوندو: ۽ جيڪو ڇپ ليٽائي ٿو تنهن تي اها موٽي اچي پوندي.

²⁸ ڪوڙ ڳالهائيندڙ زبان انهن کي ڌڪاري ٿي جن کي ڦٽي ٿي، ۽ خوشامد ڪندڙ وات موت پيدا ٿو ڪري.