چوڻيون 21 - Sindhi Bible

¹ بادشاهہ جي دل خداوند جي هٿ ۾ پاڻيءَ جي نهرن وانگي آهي: هو انهيءَ کي جيڏانهن وڻيس ٿو تيڏانهن ڦيرائي ٿو.

² ماڻهوءَ جو سڀڪو رستو پنهنجي نظر ۾ چڱو آهي: پر خداوند دلين کي توري ٿو.

³ انصاف ۽ عدالت ڪرڻ خداوند وٽ قربانيءَ کان زيادہ قبول پوڻ جوڳو آهي.

⁴ مٿانهين نظر ۽ مغرور دل، جا شريرن جي ڏيئي وانگر آهي سا گناهہ آهي.

⁵ محنتيءَ جا خيال گهڻائيءَ جي پيدا جو سبب آهن: پر جيڪو تڪڙو آهي سو جلد ڪنگال ٿو ٿئي.

⁶ ڪوڙ ڳالهائيندڙ زبان جي وسيلي خزانا هٿ ڪرڻ اُها ٻاڦ آهي، جا هيڏي هوڏي اُڏامي ٿي، جيڪي انهن کي ڳولين ٿا سي موت کي ڳولين ٿا.

⁷ شريرن جي زبردستي انهن کي ٻهاري کڻي ويندي؛ ڇالاءِ جو اُهي انصاف ڪرڻ کان انڪار ٿا ڪن.

⁸ جنهن ماڻهو تي گناهہ جو بار پيل آهي تنهنجو رستو تمام ڏنگو آهي: پر جيڪو پاڪ آهي، تنهنجو ڪم سنئون سڌو آهي.

⁹ گهر جي ڇت تي ڪنڊ ۾ ويهڻ، ڪشادي گهر ۾ جهيڙي ڪندڙ زال سان گڏ رهڻ کان بهتر آهي.

¹⁰ شرير جو روح بڇڙائي چاهيندو آهي: اُن جو پاڙيسري سندس نظر ۾ ڪوبہ مان نٿو لهي.

¹¹ جڏهن ٺٺولي ڪندڙ کي سزا ملندي آهي، تڏهن ڀورڙو عقل سکندو آهي: ۽ جڏهن ڏاهي کي تعليم ملندي آهي، تڏهن ان کي علم حاصل ٿيندو آهي.

¹² سچو ماڻهو شرير جي گهر تي ويچار ڪندو آهي، تہ ڪيئن شرير اونڌا ٿي ڪري چٽ ٿين ٿا.

¹³ جيڪو غريب جي دانهن تي پنهنجا ڪن بند ڪندو، سو پاڻ بہ دانهون ڪندو پر ٻڌندس ڪوبہ ڪونہ.

¹⁴ ڳجهي پالهي سوکڙي ڪاوڙ ڍري ڪري ڇڏي ٿي، ۽ بغل ۾ انعام سخت ڪاوڙ ڍري ڪري ٿو.

¹⁵ عدالت ڪرڻ سچي جي لاءِ خوشي آهي، پر بي انصافي ڪندڙن لاءِ اهو هڪڙو موت آهي.

¹⁶ جيڪو ماڻهو سمجهہ جي رستي کان نڪري ٻاهر وڃي ٿو، سو مئلن جي جماعت ۾ وڃي رهندو.

¹⁷ جيڪو عيش عشرت سان محبت رکي ٿو سو ڪنگال ٿيندو: جيڪو شراب ۽ سڻڀ سان پيار ٿو رکي سو دولتمند نہ ٿيندو.

¹⁸ شرير ماڻهو سچي جو بدلو آهي؛ ۽ دغاباز ماڻهو ايماندار جي عيوض.

¹⁹ چيڙاڪ ۽ ڪُرڪڻي زال سان گڏ رهڻ کان ويران زمين ۾ رهڻ بهتر آهي.

²⁰ ڏاهي جي گهر ۾ قيمتي خزانو ۽ تيل آهي؛ پر بي عقل ماڻهو اُهو ڳهي ڇڏي ٿو.

²¹ جيڪو سچائي ۽ رحم جي پٺيان هلي ٿو، سو حياتي، سچائي ۽ عزت لهي ٿو.

²² ڏاهو ماڻهو ڏاڍن جي شهر تي چڙهي وڃي ٿو، ۽ انهن جي ويساهہ جو زور ڪيرائي وجهي ٿو.

²³ جيڪو پنهنجي وات ۽ پنهنجي زبان جي سنڀال ڪري ٿو، سو پنهنجي جان تڪليفن کان بچائي ٿو.

²⁴ مغرور ۽ هٺيلي ماڻهوءَ جو نالو ٺٺولي ڪندڙ آهي، اهو مغروريءَ جي بي حيائيءَ سان ڪم ڪري ٿو.

²⁵ سست ماڻهوءَ جي خواهش کيس ڪهي ٿي؛ ڇالاءِ جو اُن جا هٿ پورهئي ڪرڻ کان انڪار ڪن ٿا.

²⁶ هڪڙو اهڙو بہ آهي جو سڄو ڏينهن هٻڇ ڪري لالچ رکي ٿو: پر سچو ڏئي ٿو ۽ رکي نٿو ڇڏي.

²⁷ شرير جي قرباني هڪڙي ڪراهت جهڙي شيءِ آهي؛ پر جڏهن هو اُها خراب دل سان آڻي ٿو تڏهن ڪيترو نہ وڌيڪ اُها ڪراهت جهڙي آهي!

²⁸ ڪوڙو شاهد ناس ٿيندو: پر جنهن ڳالهہ ٻڌي آهي سو ڳالهہ تي قائم رهندو.

²⁹ شرير ماڻهو پنهنجو منهن سخت ڪري ٿو: پر سچو پنهنجي راهہ تي ويچار ڪري ٿو.

³⁰ ڪابہ ڏاهپ، يا سمجهہ، يا صلاح مصلحت نہ آهي، جا خداوند جي برخلاف بيهي.

³¹ گهوڙو جنگ جي ڏينهن لاءِ تيار ڪجي ٿو، پر فتح خداوند جي وس آهي.