چوڻيون 20 - Sindhi Bible

¹ شراب ٺٺولي ڪندڙ آهي، نشيدار پيئڻ جي شيءِ جهيڙا ڪندڙ آهي؛ جيڪو انهن جي ڪري مست ٿئي ٿو سو ڏاهو نہ آهي.

² بادشاهہ جي ڪاوڙ شينهن جي گجڻ وانگر آهي: جيڪو انهيءَ کي چيڙائي ڪاوڙ ڏياري ٿو سو پنهنجي ئي حياتيءَ جي برخلاف گناهہ ڪري ٿو.

³ جهيڙي کان پري رهڻ ماڻهوءَ جي لاءِ عزت آهي: پر سڀڪو بيوقوف جهڙا ڪندو رهندو.

⁴ سست ماڻهو سياري جي ڪري هر نہ ڏيندو؛ تنهن ڪري فصل لهڻ وقت هو پنندو ۽ ڪجهہ بہ نہ ملندس.

⁵ ماڻهوءَ جي دل ۾ صلاح مصلحت اونهي پاڻيءَ وانگر آهي؛ پر سمجهو ماڻهو اُها ڇڪي ڪڍي ٿو.

⁶ گهڻو ڪري هرڪو ماڻهو پنهنجي مهربانيءَ جي خبر ڏيندو: پر وفادار ماڻهو ڪير لهي سگهندو؟

⁷ انصاف پسند ماڻهو، جو پنهنجي سچائيءَ تي هلي ٿو، تنهن جو اولاد کانئس پوءِ برڪت وارو ٿو ٿئي.

⁸ بادشاهہ جو عدالت جي تخت تي ويهي ٿو، سو پنهنجين اکين سان سڀ خرابي پرکي ٿو.

⁹ ڪير چئي سگهندو تہ مون پنهنجي دل پاڪ ڪئي آهي، ۽ آءٌ گناهہ کان پاڪ آهيان.

¹⁰ ٻن قسمن جا تورا ۽ ٻن قسمن جا ماڻ، ٻنهي کان خداوند کي نفرت آهي.

¹¹ هڪڙو ٻار بہ پنهنجن ڪمن مان سڃاڻي سگهبو ۽ هن جو ڪم پاڪ ۽ درست آهي يا نہ.

¹² ٻڌندڙ ڪن ۽ ڏسندڙ اک، انهن ٻنهي کي خداوند جوڙيو آهي.

¹³ ننڊ کي پيار نہ ڪر تہ متان ڪنگال ٿي پوين، پنهنجيون اکيون کول تہ مانيءَ جو ڍءُ ٿئيئي.

¹⁴ خريد ڪندڙ چوي ٿو تہ اهو ڪم جو نہ آهي؛ پر جڏهن هو هليو وڃي ٿو تڏهن ٻٽاڪ هڻي ٿو.

¹⁵ سون آهي ۽ گهڻيون لعلون بہ: پر علم وارا چپ هڪڙو قيمتي جواهر آهن.

¹⁶ جيڪو ڌارئي ماڻهوءَ جو ضامن آهي تنهنجو ڪپڙو جهل، ۽ جيڪو ڌارين جو ضامن آهي تنهن کي پاڻ وٽ ڳهہ ۾ رک.

¹⁷ دغا جي ماني ماڻهوءَ کي مٺي ٿي لڳي؛ پر پوءِ هن جو وات ڪڪريءَ سان ڀرجي ٿو.

¹⁸ سڀڪو ڪم صلاح مصلحت سان قائم ٿئي ٿو: ۽ تون سياڻي صلاح وٺي پوءِ جنگ ڪر.

¹⁹ جيڪو هيڏي هوڏي گلا غيبت ڪندو وتي سو ڳجهہ ظاهر ڪري ٿو: تنهن ڪري جيڪو پنهنجا چپ وڏا پٽي ٿو تنهن سان واسطو نہ رک.

²⁰ جيڪو پنهنجي پيءُ يا ماءُ کي لعنت ڪري ٿو تنهنجو ڏيئو سخت اونداهيءَ ۾ وسايو ويندو.

²¹ ميراث تڪڙ سان شروعات ۾ هٿ ڪري ٿي سگهجي؛ مگر ان جي پڇاڙي برڪت واري نٿي ٿئي.

²² تون ائين نہ چئُہ تہ آءٌ بديءَ جو بدلو وٺندس: خداوند تي آس رک تہ هو پاڻيهي توکي بچائيندو.

²³ ٻن قسمن جا تورا خداوند جي لاءِ نفرت جهڙي شيءِ آهن؛ ۽ کوٽي ساهمي چڱي نہ آهي.

²⁴ ماڻهوءَ جو گهمڻ گهتڻ خداوند جي وس آهي، تڏهن هو ڪهڙيءَ طرح پنهنجو رستو سمجهي سگهندو؟

²⁵ تڪڙو ٿي چوڻ تہ اهو پاڪ آهي، سو ماڻهوءَ جي لاءِ هڪ ڦانڌو آهي، ۽ مڃتائن کان پوءِ جاچ ۽ پڇا ڪرڻ بہ.

²⁶ ڏاهو بادشاهہ شريرن کي اُڏايو ڇڏي ۽ انهن جي مٿان ڳاهڻ جو ڦيٿو گهمائي ٿو.

²⁷ ماڻهوءَ جو روح خداوند جو ڏيئو آهي، جو سڀني اندرين ڳجهن حصن جي جاچ ڪري ٿو.

²⁸ رحم ۽ سچ بادشاهہ کي بچائين ٿا: ۽ ان جو تخت رحم قائم ڪيو اچي.

²⁹ جوان ماڻهن جو فخر سندن زور آهي: ۽ ٻڍن ماڻهن جي سونهن سندن اڇو مٿو.

³⁰ چهبڪ جا ڦٽ بڇڙائي ڪڍيو ڇڏين: مار کائڻ سان دل صاف ٿئي ٿي.