چوڻيون 19 - Sindhi Bible

¹ اُهو غريب ماڻهو جو پنهنجي سچائيءَ ۾ هلي ٿو سو بهتر آهي، انهيءَ ماڻهو کان جو پنهنجن چپن ۾ ڏنگو آهي ۽ بي عقل آهي.

² روح علم ڌاران رهي، سو بہ چڱو ناهي؛ ۽ جيڪو پنهنجن پيرن سان تڪڙ ڪري ٿو سو گمراهہ ٿئي ٿو.

³ ماڻهوءَ جي بي عقلي هن کي گمراهہ ڪيو ڇڏي؛ ۽ اُن جي دل خداوند جي برخلاف بيزار ٿئي ٿي.

⁴ دولت گهڻا دوست پيدا ڪري ٿي: پر غريب ماڻهو پنهنجي دوست کان ڌار ٿئي ٿو.

⁵ ڪوڙو شاهد اڻ سزا ڏنل رهجي نہ ويندو؛ ۽ جيڪو ڪوڙ ڳالهائي ٿو اُهو بچي نہ ويندو.

⁶ سخي ماڻهوءَ جي مهرباني حاصل ڪرڻ لاءِ گهڻا ئي خوشامد ڪندا: ۽ جيڪو بخششون ٿو ڏئي تنهن جو سڀ ڪو ماڻهو دوست ٿو ٿئي.

⁷ غريب جا سڀ ڀائر کيس ڌڪارين ٿا؛ سندس دوست کانئس ڪيترو نہ وڌيڪ پري وڃن ٿا! هو ڳالهائيندو هنن جي پٺيان وڃي ٿو پر هو هليا وڃن ٿا.

⁸ جنهن کي ڏاهپ حاصل ٿئي ٿي سو پنهنجي روح کي پيار ڪري ٿو: جيڪو سمجهہ جي سنڀال ٿو ڪري سو چڱائي لهندو.

⁹ ڪوڙو شاهد اڻ سزا ڏنل رهجي نہ ويندو؛ ۽ جيڪو ڪوڙ ڳالهائي ٿو سو ناس ٿي ويندو.

¹⁰ نازڪئي وارو گذران بي عقل جو لائق ناهي؛ ڪنهن نوڪر جو شهزادن جي مٿان حڪم هلائڻ انهيءَ کان بہ گهٽ لائق آهي.

¹¹ ماڻهوءَ جي سياڻپ هن کي ڪاوڙجڻ ۾ ڍرو ٿي ڪري؛ چُڪ تي گذر ڪرڻ کي هو پنهنجو فخر ٿو سمجهي.

¹² بادشاهہ جي ڪاوڙ شينهن جي گجڻ وانگر آهي؛ پر هن جي مهرباني اهڙي آهي جهڙي گاهہ تي ماڪ.

¹³ بي عقل پٽ پنهنجي پيءُ جي آفت آهي: ۽ زال جا جهيڙا جهڳڙا هميشہ ٽمندڙ پاڻيءَ وانگر آهن.

¹⁴ گهر ۽ دولت ابن کان ملڻ واري ميراث آهي: پر سياڻي زال خداوند کان ٿي ملي.

¹⁵ سستي گهاٽيءَ ننڊ ۾ غرق ٿي ڪري؛ ۽ سست جيءَ بک ڪڍندو.

¹⁶ جيڪو حڪم جي سنڀال ٿو ڪري سو پنهنجي جان جي سنڀال ٿو ڪري: پر جيڪو پنهنجن رستن کان بي پرواهہ ٿو رهي اهو مرندو.

¹⁷ جنهن کي مسڪين تي رحم ٿو اچي سو خداوند کي اُڌارو ٿو ڏئي، ۽ انهيءَ جي چڱي ڪم جو بدلو هو کيس پاڻيهي وري ڏيندو.

¹⁸ جڏهن اُميد آهي تڏهن پنهنجي پٽ کي سيکت ڏي؛ پنهنجي دل هن جي برباد ٿيڻ لاءِ نہ ڇڏ.

¹⁹ گهڻي ڪاوڙ وارو ماڻهو نيٺ سزا کائيندو: ڇالاءِ جو جي تون هن کي ڇڏائيندين تہ توکي وري وري ائين ڪرڻو پوندو.

²⁰ صلاح مصلحت ٻڌ ۽ تعليم قبول ڪر، تہ پڇاڙيءَ ۾ تون ڏاهو ٿين.

²¹ ماڻهوءَ جي دل ۾ گهڻيون ئي تجويزون آهن؛ پر قائم فقط خداوند جي رٿ رهندي.

²² ماڻهوءَ جي خواهش سندس مهربانيءَ جو ماڻ آهي: ۽ غريب ماڻهو ڪوڙ ڳالهائيندڙ کان بهتر آهي.

²³ خداوند جو خوف حياتيءَ جو سبب آهي: ۽ جنهن کي اُهو آهي سو هميشہ راضي رهندو؛ انهيءَ کي ڪابہ خرابي ڪانہ رسندي.

²⁴ سست ماڻهو پنهنجو هٿ رڪابيءَ ۾ ٻوڙي ٿو، پر ايترو بہ نہ ڪندو جو هو وري وات تائين آڻي.

²⁵ ٺٺولي ڪندڙ کي ڌڪ هڻ تہ ڀورڙو عقل سکي: سمجهہ واري کي عتاب ڏي ۽ هو علم سکندو.

²⁶ جيڪو پنهنجي پيءُ کي هلاڪ ڪري ٿو، ۽ پنهنجي ماءُ کي پٺيان پئي ڀڄائي ٿو، سو اهڙو پٽ آهي جو شرمندگي پيدا ٿو ڪري ۽ خواري آڻي ٿو.

²⁷ اي منهنجا پٽ، اهڙي تعليم سکڻ کان بس ڪر، جا علم جي ڳالهين کان توکي ڀلائي ٿي.

²⁸ نڪمو شاهد عدالت تي ٺٺوليون ڪري ٿو: ۽ شرير جو وات گناهہ ڳهي وڃي ٿو.

²⁹ سزا جا فيصلا ٺٺوليون ڪندڙن جي لاءِ تيار ڪيا ويندا آهن، ۽ چهبڪ بي عقلن جي پٺن لاءِ