چوڻيون 15 - Sindhi Bible

¹ نرم جواب ڪاوڙ وڃايو ڇڏي: پر ڏکوئيندڙ ڳالهہ ڪاوڙ پيدا ڪري ٿي.

² ڏاهن جي زبان علم جو پوريءَ طرح بيان ڪري ٿي: پر بي عقلن جو وات بي عقليءَ ڪڍيو وجهي.

³ خداوند جون اکيون سڀ ڪنهن هنڌ آهن، ۽ بڇڙن توڙي چڱن تي نظر ٿيون رکن.

⁴ نيڪ زبان حياتيءَ جو هڪڙو وڻ آهي: پر انهيءَ جي ڏنگائي روح جي شڪست آهي.

⁵ بي عقل ماڻهو پنهنجي پيءُ جي سيکت کي ڌڪاري ٿو: پر جيڪو عتاب تي ڌيان ڏئي ٿو تنهن کي سياڻپ حاصل ٿي ٿئي.

⁶ سچي جي گهر ۾ گهڻو خزانو آهي: پر شرير جي پيدائش ۾ خرابي آهي.

⁷ ڏاهي جا چپ علم پکيڙين ٿا: پر بي عقل جي دل ائين نٿي ڪري.

⁸ شريرن جي قرباني خداوند جي لاءِ ڪراهت جهڙي شيءِ آهي: پر سچن جي دعا اُن جي خوشي آهي.

⁹ شرير جو رستو خداوند جي لاءِ ڪراهت جهڙو آهي: پر هو انهيءَ سان محبت رکي ٿو جو سچائيءَ تي هلي ٿو.

¹⁰ جيڪو رستو ڇڏي ڏئي ٿو تنهن جي لاءِ تڪليف جهڙي سيکت آهي: ۽ جيڪو عتاب کي ڌڪاري ٿو سو مرندو.

¹¹ قبر ۽ ويراني خداوند جي اڳيان آهي: تڏهن انسانن جون دليون ڪيترو نہ وڌيڪ هونديون!

¹² ٺٺولي ڪندڙ پسند نٿو ڪري تہ ڪو کيس عتاب ڏئي: هو ڏاهي وٽ ويندو ئي ڪين.

¹³ دل جي خوشي شڪل کي خوش ڪري ٿي: پر دل جي ڏک کان روح شڪستو ٿي پوي ٿو.

¹⁴ سمجهہ واري ماڻهوءَ جي دل علم جي طلب ۾ رهي ٿي: پر بي عقلن جو وات بي عقليءَ تي گذران ڪري ٿو.

¹⁵ ڏکويل ماڻهوءَ جا سڀ ڏينهن خراب آهن: پر خوش مزاج لاءِ هميشہ عيد آهي.

¹⁶ خداوند جي ڊپ سان ٿورو بہ بهتر آهي: انهيءَ گهڻي خزاني کان جنهن سان گڏ تڪليف هجي.

¹⁷ جتي محبت آهي اتي ڀاڄين جو کاڌو بہ بهتر آهي: انهيءَ ٻوڙ پلاهہ کان جنهن سان نفرت شامل هجي.

¹⁸ ڪاوڙيل ماڻهو تڪرار اُٿاري ٿو: پر جيڪو جلدي نٿو ڪاوڙجي سو جهيڙي کي اُجهايو ڇڏي.

¹⁹ سست ماڻهو جو رستو ڪنڊن جو هڪڙو لوڙهو آهي: پر سچي جي واٽ شاهي سڙڪ ڪئي ٿي وڃي.

²⁰ ڏاهو پٽ پيءُ کي خوش ڪري ٿو: پر بي عقل ماڻهو پنهنجي ماءُ کي ڌڪاري ٿو.

²¹ جنهن ۾ ڏاهپ ڪانهي تنهن جي لاءِ بي عقلي خوشي آهي: پر سمجهہ وارو ماڻهو پنهنجي رفتار سنئين ٿو ڪري.

²² جتي ڪا صلاح مصلحت ڪانهي، اتي سڀ ارادا پريشان ٿيو وڃن: پر صلاح ڏيندڙن جي گهڻائيءَ ڪري اُهي قائم ٿا رهن.

²³ ماڻهوءَ کي پنهنجي وات جي جواب سان خوشي ٿي رسي: ۽ پوري وقت تي ڪيل ڳالهہ ڪهڙي نہ چڱي ٿي لڳي!

²⁴ ڏاهي جي لاءِ حياتيءَ جو رستو مٿي چڙهندو وڃي، انهيءَ لاءِ تہ هو پاتال کان پري وڃي ٿو.

²⁵ خداوند مغرورن جو گهر پٽي ڪڍندو: پر هو بيوہ زال جي حد قائم رکندو.

²⁶ خراب تجويزن کان خداوند کي ڪراهت اچي ٿي: پر وڻندڙ لفظ پاڪ آهن.

²⁷ جنهن کي نفعي جي لالچ ٿي رهي سو خود پنهنجي گهر کي تڪليف ۾ وجهي ٿو: پر جيڪو رشوت کي ڌڪاري ٿو سو جيئرو رهندو.

²⁸ سچي جي دل جواب ڏيڻ لاءِ ويچار ڪري ٿي: پر شرير جو وات خراب ڳالهيون وهايو ڇڏي.

²⁹ خداوند شريرن کان پري آهي: پر هو سچن جي دعا ٻڌي ٿو.

³⁰ اکين جي روشنائي دل کي خوش ڪري ٿي: ۽ خوشخبري هڏن کي ٿلهو ٿي ڪري.

³¹ جيڪو ڪن حياتيءَ جي فهمائش ٻڌي ٿو سو ڏاهن منجهہ رهندو.

³² جيڪو عتاب قبول نٿو ڪري سو خود پنهنجي روح کي ڌڪاري ٿو: پر جيڪو فهمائش ڌيان ڏيئي ٻڌي ٿو تنهن کي سمجهہ حاصل ٿئي ٿي.

³³ خداوند جو خوف ڏاهپ جي تعليم آهي؛ ۽ عزت جي اڳيان نماڻائي هلي ٿي.