چوڻيون 11 - Sindhi Bible

¹ ڪوڙيءَ ساهميءَ کان خداوند کي نفرت اچي ٿي: پر سچيءَ تور ڪري هو خوش ٿئي ٿو.

² جڏهن مغروري اچي ٿي تڏهن شرمندگي بہ اچي ٿي: پر ڏاهپ نماڻن وٽ آهي.

³ سچن جي سچائي هنن کي هدايت ڪري ٿي: پر دغابازن جي ڏنگائي کين ناس ڪندي.

⁴ دولت غضب جي ڏينهن ڪنهن بہ ڪم نہ ٿي اچي: پر سچائي موت کان ڇڏائي ٿي.

⁵ ڪامل جي سچائي ان جي رهنمائي ڪري ٿي: پر شرير پنهنجي ئي شرارت جي ڪري ڪري پوندو.

⁶ سچن جي سچائي کين ڇڏائيندي: پر جيڪي دغابازيءَ جي هلت ٿا ڪن سي خود پنهنجي ئي حرڪت ۾ ڦاسي پوندا.

⁷ جڏهن ڪو شرير ماڻهو مري ٿو، تڏهن اُنهي جي مراد بہ مرندي: ۽ ظالم ماڻهوءَ جي اُميد چٽ ٿي وڃي ٿي.

⁸ سچو تڪليف کان بچايو وڃي ٿو: ۽ شرير انهيءَ جي جاءِ تي اچي پوي ٿو.

⁹ بيدين ماڻهو پنهنجي وات سان پنهنجي پاڙيسريءَ کي ناس ڪري ٿو: پر سچو ماڻهو علم جي وسيلي بچايو ويندو.

¹⁰ جڏهن سچا چڱي حال ۾ آهن تڏهن شهر خوش ٿو رهي: ۽ جڏهن شرير مرن ٿا تڏهن خوشي ٿي ٿئي.

¹¹ سچن جي دعا سان شهر جي ترقي ٿئي ٿي: پر شريرن جي ڳالهين ڪري اهو ناس ٿيو وڃي.

¹² جيڪو پنهنجي پاڙيسريءَ کي ڌڪاري ٿو سو بي عقل آهي: پر سمجهہ وارو ماڻهو ماٺ ۾ گذاري ٿو.

¹³ جيڪو چغل خور آهي سو ڳجهہ ظاهر ڪري وجهي ٿو: پر جيڪو ايماندار روح وارو آهي سو ڳالهہ لڪائي ٿو.

¹⁴ جتي ڪا ڏاهپ جهڙي هدايت ڪانهي اتي خلق کي ڌڪو ٿو اچي: پر گهڻن صلاح مصلحت ڪندڙن ڪري سلامتي آهي.

¹⁵ جيڪو ڪنهن ڌارئي ماڻهوءَ جو ضامن آهي سو انهيءَ ڪري سور سهندو: پر جيڪو ضمانت کي ڌڪاري ٿو سو امن ۾ آهي.

¹⁶ مروت واري زال عزت واري رهي ٿي: پر ظالم دولتمند رهن ٿا.

¹⁷ رحم وارو ماڻهو خود پنهنجي جان سان ڀلائي ڪري ٿو: پر جيڪو ظالم آهي سو پنهنجي جسم کي تڪليف ۾ وجهي ٿو.

¹⁸ شرير ماڻهو ٺڳيءَ جي ڪمائي ڪمائي ٿو: پر جيڪو سچائي پوکي ٿو تنهن کي سچو انعام ملي ٿو.

¹⁹ جيڪو سچائيءَ تي پڪو آهي سو حياتي حاصل ڪندو: ۽ جيڪو برائيءَ جي پٺيان ٿو لڳي سو خود پنهنجي موت لاءِ ائين ڪري ٿو.

²⁰ جيڪي ڏنگيءَ دل وارا آهن تن کان خداوند کي نفرت ٿي اچي: پر جيڪي ڪامل رستي وارا آهن، تن مان هو خوش ٿو ٿئي.

²¹ جيتوڻيڪ هٿ هٿ سان گڏبو تہ بہ خراب ماڻهو بي سزا رهجي نہ ويندو: پر سچي جو اولاد بچايو ويندو.

²² جيئن ڪو سونو زيور سوئر جي نڪ ۾، تيئن اُها خوبصورت زال جنهن کي تميز ڪونهي:

²³ سچي جي خواهش رڳي نيڪي آهي: پر شرير جي اميد غضب آهي.

²⁴ ڪو اهڙو آهي جو گهڻو خرچي ٿو تہ بہ وڃي ترقي ڪندو؛ ۽ ڪو اهڙو آهي جو مناسب حد کان وڌيڪ ڪنجوسائي ڪري ٿو تہ بہ وڃي ڪنگال ٿيندو.

²⁵ سخي دل وارو ٿلهو متارو ڪيو ويندو: ۽ جيڪو ٻئي کي پاڻي ڏئي ٿو تنهن کي پنهنجي لاءِ بہ پاڻي ڏنو ويندو.

²⁶ جيڪو اَنُ گڏ ڪري روڪي رکي ٿو تنهن کي خلق پِٽيندي: پر جيڪو اُهو وڪڻي ٿو تنهنجي سر تي دعا نازل ٿيندي.

²⁷ جيڪو ڪوشش ڪري نيڪي ڳولي ٿو سو مقبوليت ٿو ڳولي: پر جيڪو ڪنهن خرابيءَ جي ڳولا ۾ آهي، تنهن تي اُها پوندي.

²⁸ جيڪو پنهنجي دولت تي ڀروسو ٿو رکي سو ڪرندو: پر سچو سائي وڻ وانگر وڌندو ويندو.

²⁹ جيڪو خود پنهنجي گهراڻي کي تڪليف ٿو ڏئي، تنهن کي ورثي ۾ واءُ ملندو: ۽ بي عقل ڏاهي دل واري جو غلام ٿيندو.

³⁰ سچي جو ڦل حياتيءَ جو وڻ آهي؛ ۽ جيڪو ڏاهو آهي سو دلين کي موهي وجهي ٿو.

³¹ ڏس، سچي کي زمين تي بدلو ڏنو ويندو: تڏهن شرير ۽ گنهگار کي ڪيترو نہ زيادہ ڏنو ويندو: