چوڻيون 1 - Sindhi Bible

¹ اسرائيل جي بادشاهہ سليمان بن دائود جا مثل:

² ڏاهپ ۽ تعليم حاصل ڪرڻ لاءِ؛ سمجهہ جهڙين ڳالهين معلوم ڪرڻ لاءِ؛

³ عقل جي وهنوار ۾، ۽ سچائي ۽ عدالت ۽ انصاف ۾ تعليم ملڻ لاءِ؛

⁴ ڀورڙن ماڻهن کي هوشياري ڏيڻ لاءِ، جوان ماڻهوءَ کي علم ۽ سياڻپ ڏيڻ لاءِ:

⁵ انهيءَ لاءِ تہ ڏاهو ماڻهو ٻڌي ۽ علم ۾ وڌي؛ ۽ سمجهہ وارو ماڻهو فائدي جهڙيون نصيحتون حاصل ڪري:

⁶ پهاڪي ۽ اشاري سمجهڻ لاءِ؛ ڏاهن جون ڳالهيون، ۽ انهن جون ڳجهيون چوڻيون.

⁷ خداوند جو خوف علم جو منڍ آهي: پر بي عقل، ڏاهپ ۽ تعليم کي ڌڪارين ٿا.

⁸ اي منهنجا پٽ، پنهنجي پيءُ جي تعليم ٻڌ، ۽ پنهنجي ماءُ جو قاعدو ڇڏي نہ ڏي:

⁹ ڇالاءِ جو اهي تنهنجي مٿي جي لاءِ زينت جو ڇٽ، ۽ تنهنجي ڳچيءَ جا طوق ٿيندا.

¹⁰ اي منهنجا پٽ، جيڪڏهن گنهگار توکي ڌتارين، تہ تون هنن جي ڳالهہ متان مڃين.

¹¹ جيڪڏهن هو چون تہ اسان سان هل تہ خونريزيءَ جي لاءِ منتظر ٿي ويهون، ۽ سبب کانسواءِ بي گناهہ جي لاءِ ڳجهيءَ طرح لڪي ويهون؛

¹² هل تہ هلي انهن کي قبر وانگر سڄا سارا جيئرو ئي ڳهي وڃون، انهن ماڻهن وانگر جي هيٺ کڏ ۾ ڪرن ٿا؛

¹³ ۽ اسان کي هر طرح جو قيمتي مال هٿ ايندو، ۽ اسين پنهنجا گهر لٽ جي مال سان ڀرينداسين؛

¹⁴ تون اسان منجهہ پنهنجو ڪڻو وجهندين؛ ۽ اسان سڀني وٽ هڪڙي همياڻي رهندي:

¹⁵ اي منهنجا پٽ، تون انهن سان گڏ رستي تي نہ هل؛ هنن جي واٽ کان پنهنجو پير پري ڪر؛

¹⁶ ڇالاءِ جو هنن جا پير برائيءَ ڏانهن ٿا ڊوڙن، ۽ هو رت هارڻ لاءِ تڪڙ ٿا ڪن.

¹⁷ ڇالاءِ جو ڄار پکيءَ جي ڏسندي اجايو پکيڙيو ويو آهي:

¹⁸ ڇالاءِ جو اُهي پنهنجي ئي خون جي لاءِ منتظر ٿي ٿا ويهن، ۽ پنهنجين ئي حياتين لاءِ ڳجهيءَ طرح لڪي ٿا ويهن.

¹⁹ جيڪو ماڻهو نفعي جي لالچ ٿو رکي تنهنجا رستا اهڙا ئي آهن؛ اهو سندس ئي ساهہ ٿو ڪڍي.

²⁰ ڏاهپ سڙڪ تي وڏي سڏ رڙيون ڪري ٿي؛ هوءَ ڪشادين جاين تي پڪاري ٿي؛

²¹ هوءَ انهيءَ هنڌ رڙيون ڪري ٿي جتي خاص طرح گهڻا ماڻهو گڏ ٿين ٿا؛ شهر ۾ دروازن جي لنگهہ تي هوءَ پنهنجون ٻوليون ٻڌائي ٿي.

²² اي ڀورڙا، ڪيستائين اوهين ڀورڙائيءَ کي پيار ڪندا؟ ۽ ڪيستائين ٺٺولي ڪندڙن کي ٺٺولي ڪرڻ ۾ خوشي حاصل ٿيندي، ۽ بي عقل علم کي ڌڪاريندا؟

²³ اوهين منهنجي عتاب تي ڦرو: ڏسو آءٌ پنهنجو روح اوهان تي اوتي وجهندس، آءٌ اوهان کي پنهنجون ڳالهيون سمجهائيندس.

²⁴ ڇالاءِ جو مون سڏيو آهي، ۽ اوهان انڪار ڪيو آهي؛ مون پنهنجو هٿ ڊگهيريو ۽ ڪنهن بہ ماڻهوءَ ڌيان ڪونہ ڏنو؛

²⁵ پر اوهان منهنجي سڀ صلاح مصلحت باطل ڪري ڇڏي، ۽ منهنجو عتاب ٻڌڻ نہ گهريو:

²⁶ اوهان جي مصيبت جي ڏينهن ۾ آءٌ بہ کلندس؛ جڏهن اوهان تي ڊپ ايندو تڏهن آءٌ ٺٺوليون ڪندس؛

²⁷ جڏهن اوهان تي ڊپ طوفان وانگر ايندو، ۽ اوهان جي مصيبت واچوڙي وانگر ايندي؛ جڏهن تنگي ۽ ڏک اوهان تي ايندو؛

²⁸ تڏهن هو مون کي پڪاريندا پر آءٌ جواب نہ ڏيندس؛ هو سعيو ڪري مون کي ڳوليندا پر هو مون کي نہ لهندا:

²⁹ ڇالاءِ جو جن علم کي ڌڪاريو ۽ خدا جي خوف کي پسند نہ ڪيو:

³⁰ انهن کي منهنجي نصيحت وٺڻ جي خواهش نہ هئي؛ انهن منهنجي عتاب کي خسيس سمجهيو.

³¹ تنهن ڪري هو خود پنهنجي راهہ جو ڦل ڀوڳيندا، ۽ پنهنجين تجويزن سان ڍءُ ڪندا.

³² ڇالاءِ جو ڀورڙن جي گمراهي هنن کي ڪهندي، ۽ بي عقلن جي اقبال مندي هنن کي ناس ڪندي.

³³ پر جيڪو منهنجي ٻڌندو سو صحيح سلامت رهندو، ۽ خرابيءَ جي ڊپ کان آزاد رهندو.