ڳاڻاٽو 33 - Sindhi Bible

¹ جڏهن بني اسرائيل موسيٰ ۽ هارون جي هٿ هيٺ پنهنجن لشڪرن سان گڏ، مصر جي ملڪ مان نڪري هليا، تڏهن انهن هي منزلون ڪيون.

² ۽ موسيٰ خداوند جي حڪم موجب انهن جي مسافريءَ جو احوال سندن منزلن مطابق لکي ڇڏيو: ۽ انهن جي مسافريءَ جون منزلون هي هيون.

³ هو پهرئين مهيني جي پندرهينءَ تاريخ رعمسيس مان ڪوچ ڪري نڪتا؛ يعني فسح جي عيد جي ٻئي ڏينهن صبح جو بني اسرائيل سڀني مصرين جي ڏسندي ڏاڍي فخر سان روانا ٿيا،

⁴ انهي وقت مصرين پنهنجا اهي پهريتا ٻار پئي دفن ڪيا، جن کي خداوند ماريو هو: خداوند انهن جي معبودن کي بہ سزا ڏني هئي.

⁵ سو بني اسرائيل رعمسيس مان ڪوچ ڪري نڪتا، ۽ سڪات ۾ اچي منزل ڪيائون.

⁶ وري سڪات مان روانا ٿي، ايتام ۾ اچي تنبو کوڙيائون، جو بيابان جي ڪناري تي آهي.

⁷ پوءِ ايتام مان ڪوچ ڪري، في هخيروت ڏانهن موٽيا، جو بعل صفون جي سامهون آهي: ۽ مجدال ۾ اچي منزل ڪيائون.

⁸ پوءِ هو في هخيروت مان روانا ٿيا، ۽ سمنڊ جي وچ مان لنگهي بيابان ۾ آيا: ۽ ايتام جي بيابان ۾، ٽن ڏينهن جو پنڌ ڪري، مارہ ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

⁹ پوءِ مارہ مان نڪري، ايليم ۾ آيا: ۽ ايليم ۾ پاڻيءَ جا ٻارهن چشما، ۽ کجين جا ستر وڻ هئا؛ ۽ اُتي هنن منزل ڪئي.

¹⁰ وري هو ايليم مان روانا ٿيا، ۽ ڳاڙهي سمنڊ جي ڀرسان اچي تنبو کوڙيائون.

¹¹ پوءِ ڳاڙهي سمنڊ وٽان ڪوچ ڪري، صين جي بيابان ۾ اچي منزل ڪيائون.

¹² پوءِ صين جي بيابان مان روانا ٿي، دفقہ ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

¹³ وري دفقہ مان نڪري، آلوس ۾ اچي لٿا.

¹⁴ ۽ آلوس مان ڪوچ ڪري، رفيديم ۾ اچي منزل ڪيائون، جتي هنن کي پيئڻ لاءِ پاڻي ڪونہ مليو.

¹⁵ پوءِ هو رفيديم مان روانا ٿيا، ۽ سينا جي بيابان ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

¹⁶ وري سينا جي بيابان مان نڪري، قبروت هتاوہ ۾ اچي لٿا.

¹⁷ ۽ قبروت هتاوہ مان ڪوچ ڪري حصيرات ۾ اچي منزل ڪيائون.

¹⁸ ۽ حصيرات مان روانا ٿي، رتمہ ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

¹⁹ پوءِ رتمہ مان نڪري، رمون فارص ۾ اچي لٿا.

²⁰ ۽ رمون فارص مان ڪوچ ڪري، لبناہ ۾ اچي منزل ڪيائون.

²¹ ۽ لبناہ مان روانا ٿي، ريسہ ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

²² وري ريسہ مان نڪري، قهيلات ۾ اچي لٿا.

²³ قهيلات مان ڪوچ ڪري، سافر جبل تي اچي منزل ڪيائون.

²⁴ ۽ سافر جبل وٽان روانا ٿي، حرادہ ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

²⁵ ۽ حرادہ مان نڪري مقهيلوت ۾ اچي لٿا.

²⁶ پوءِ مقهيلوت مان ڪوچ ڪري، تحت ۾ اچي منزل ڪيائون،

²⁷ ۽ تحت مان روانا ٿي، تارح ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

²⁸ ۽ تارح مان نڪري، متقہ ۾ اچي لٿا.

²⁹ وري متقہ مان ڪوچ ڪري، حشمونہ ۾ اچي منزل ڪيائون.

³⁰ ۽ حشمونہ مان روانا ٿي، موسيروت ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

³¹ ۽ موسيروت مان نڪري، بني يعقان ۾ اچي لٿا.

³² وري بني يعقان مان ڪوچ ڪري، حورهجدجاد ۾ اچي منزل ڪيائون.

³³ ۽ حورهجدجاد مان روانا ٿي، يوطبات ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

³⁴ يوطبات مان نڪري، عبرونہ ۾ اچي لٿا.

³⁵ پوءِ عبرونہ مان ڪوچ ڪري، عصيون جابر ۾ اچي منزل ڪيائون.

³⁶ ۽ عصيون جابر مان روانا ٿي، صين جي بيابان ۾ (جو قادس بہ ٿو سڏجي،) تنهن ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

³⁷ ۽ قادس مان ڪوچ ڪري، حور جبل وٽ ادوم ملڪ جي سرحد تي اچي منزل ڪيائون.

³⁸ اتي هارون ڪاهن، خداوند جي حڪم موجب حور جبل تي چڙهي ويو، ۽ بني اسرائيل مصر جي ملڪ مان نڪتا، تنهن کان پوءِ چاليهين ورهيہ جي پنجين مهيني جي پهرين تاريخ هن اتي وفات ڪئي.

³⁹ ۽ جڏهن هارون حور جبل تي وفات ڪئي، تڏهن هن جي عمر هڪ سؤ ٽيويهہ ورهيہ هئي.

⁴⁰ ۽ عراد جو ڪنعاني بادشاهہ، جو ڪنعان ملڪ جي ڏکڻ ۾ رهندو هو، تنهن بني اسرائيل جي اچڻ جو ٻڌو.

⁴¹ پوءِ اهي حور جبل وٽان روانا ٿيا، ۽ ضلمونہ ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

⁴² وري ضلمونہ مان نڪري، فونون ۾ اچي لٿا.

⁴³ ۽ فونون مان ڪوچ ڪري، اوبوت ۾ اچي منزل ڪيائون.

⁴⁴ ۽ اوبوت مان روانا ٿي، موآب جي سرحد تي عئي عباريم ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

⁴⁵ ۽ عيم مان نڪري، ديبون جد ۾ اچي لٿا.

⁴⁶ وري ديبون جد مان ڪوچ ڪري، علمون دبلہ تايم ۾ اچي منزل ڪيائون.

⁴⁷ ۽ علمون دبلہ تايم مان روانا ٿي، نبوءَ جي سامهون عباريم جي جبلن ۾ اچي تنبو کوڙيائون.

⁴⁸ وري عباريم جي جبلن مان نڪري، يردن جي ڀرسان، موآب جي ميدان ۾، يريحو جي سامهون اچي لٿا.

⁴⁹ ۽ هنن يردن جي ڀرسان بيت يسيموت کان وٺي، ابيل سطيم تائين موآب جي ميدان ۾ تنبو کوڙيا.

⁵⁰ پوءِ خداوند يردن جي ڪناري تي، يريحو جي سامهون، موآب جي ميدان ۾ موسيٰ کي فرمايو، ۽ چيائينس تہ،

⁵¹ جڏهن اوهين يردن ندي اُڪري، ڪنعان جي ملڪ ۾ داخل ٿيو،

⁵² تڏهن اتي جي سڀني رهاڪن کي، پنهنجي اڳيان هڪالي ڪڍجو، ۽ انهن جون پٿر جون مورتون، ۽ پلٽيل مورتون برباد ڪري ڇڏجو، ۽ انهن جون اُتانهون جايون ڊاهي ڇڏجو:

⁵³ ۽ اوهين اهو ملڪ هٿ ڪري انهي ۾ رهجو؛ ڇالاءِ جو مون اهو ملڪ اوهان کي ڏنو آهي.

⁵⁴ ۽ اوهين اهو ملڪ پُکا وجهي، پنهنجن گهراڻن موجب ورثي طور ورهائي کڻجو؛ گهڻن کي گهڻو ورثو ڏجو، ۽ ٿورن کي ٿورو ورثو ڏجو: جنهن ماڻهو جي نالي، جنهن هنڌ جو پُکو پوي، اهو هنڌ انهي کي ڏنو وڃي؛ اوهان جي ابن ڏاڏن جي قبيلن موجب اوهان کي ورثو ملندو.

⁵⁵ پر جيڪڏهن اوهين ملڪ جي رهاڪن کي پنهنجي اڳيان هڪالي نہ ڪڍندا؛ تہ پوءِ جن کي اوهين اتي رهڻ ڏيندا، سي اوهان جي اکين ۾ ڇيتين وانگر، ۽ اوهانجن پاسن ۾ ڪنڊن وانگر ٿيندا، ۽ جنهن ملڪ ۾ اوهين رهندا، تنهن ۾ اهي اوهان کي ستائيندا.

⁵⁶ ۽ نيٺ هيئن ٿيندو تہ جيئن مون انهن سان ڪرڻ گهريو، تيئن آءٌ اوهان سان ڪندس.