ڳاڻاٽو 10 - Sindhi Bible

¹ ۽ خداوند موسيٰ کي فرمايو ۽ چيائينس تہ

² تون پنهنجي لاءِ چانديءَ جون ٻہ قرنائيون جوڙ؛ اهي گهڙيل ڪم جون جوڙج، ۽ تون اهي جماعت کي سڏڻ لاءِ، ۽ ڇانوڻين جي ڪوچ ڪرڻ لاءِ ڪم ۾ آڻج.

³ جڏهن اهي وڄائين تڏهن ساري جماعت، جماعت واري تنبوءَ جي در تي تو وٽ اچي گڏ ٿئي.

⁴ پر جي فقط هڪڙي قرنائي وڄائڻ ۾ اچي، تہ اهي سردار جيڪي هزار هزار اسرائيلين جا حاڪم آهن، سي اچي گڏ ٿين.

⁵ ۽ جڏهن اوهين انهيءَ مان خوفائتو آواز ڪڍو، تڏهن اڀرندي پاسي واري ڇانوڻيءَ جا ماڻهو ڪوچ ڪري نڪرن.

⁶ ۽ جڏهن اوهين ٻيو ڀيرو خوفائتو آواز ڪڍو، تڏهن ڏکڻ پاسي واري ڇانوڻيءَ جا ماڻهو ڪوچ ڪري نڪرن: اهي پنهنجي ڪوچ لاءِ خوفائتو آواز ڪڍن.

⁷ پر جڏهن جماعت گڏ ٿيڻي هجي، تڏهن اوهين قرنائيون وڄائجو، پر خوفائتو آواز نہ ڪڍجو.

⁸ ۽ هارون جا پٽ، جي ڪاهن آهن، سي قرنائيون وڄائيندا: اهو اوهانجين سڀني پيڙهين ۾ هميشہ جي لاءِ اوهان جو قانون ٿيندو.

⁹ ۽ جڏهن اوهين پنهنجي ملڪ ۾، اوهان تي ظلم ڪندڙ دشمن سان جنگ تي چڙهو، تڏهن اوهين قرنائين مان خوفائتو آواز ڪڍجو؛ پوءِ اوهين خداوند پنهنجي خدا جي اڳيان ياد ڪيا ويندا، ۽ پنهنجن دشمنن کان بچايا ويندا.

¹⁰ ۽ اوهين پنهنجي خوشيءَ جي وقت، ۽ پنهنجين ٺهرايل عيدن تي، ۽ پنهنجن مهينن جي شروعات ۾، ۽ پنهنجين سوختني قربانين، ۽ سلامتيءَ جي قربانين تي قرنائيون وڄائجو؛ ۽ اهي اوهان جي خدا جي اڳيان اوهان لاءِ يادگار ٿينديون: آءٌ خداوند اوهان جو خدا آهيان.

¹¹ پوءِ ٻئي ورهيہ جي ٻئي مهيني جي ويهين تاريخ هيئن ٿيو، جو شاهديءَ واري خيمي تان ڪڪر کڄي مٿي ٿيو.

¹² ۽ بني اسرائيل سينا جي بيابان مان ڪوچ ڪري پنهنجي سفر تي نڪتا؛ ۽ ڪڪر فاران جي بيابان ۾ اچي بيٺو.

¹³ انهيءَ طرح هنن موسيٰ جي معرفت مليل، خداوند جي حڪم موجب مسافري شروع ڪئي.

¹⁴ ۽ سڀ کان پهرين بني يهوداهہ جي منزلگاهہ جو جهنڊو، سندن لشڪرن موجب اڳتي هليو، ۽ عميناداب جو پٽ نحسون پنهنجي انهي لشڪر جو سردار هو.

¹⁵ ۽ بني اشڪار جي قبيلي واري لشڪر جو سردار ضغر جو پٽ نتني ايل هو؛

¹⁶ ۽ بني زبولون جي قبيلي واري لشڪر جو سردار حيلون جو پٽ الياب هو.

¹⁷ ۽ عبادت جو خيمو لاٿو ويو، ۽ بني جيرسون ۽ بني مراري خيمو کڻي اڳتي روانا ٿيا.

¹⁸ پوءِ بني روبن جي منزلگاهہ جو جهنڊو، سندن لشڪرن موجب اڳتي هليو. ۽ شديور جو پٽ اليصور انهيءَ پنهنجي لشڪر جو سردار هو.

¹⁹ ۽ بني شمعون جي قبيلي واري لشڪر جو سردار صوري شدي جو پٽ سلومي ايل هو؛

²⁰ ۽ بني جد جي قبيلي واري لشڪر جو سردار دعوايل جو پٽ الياسف هو.

²¹ پوءِ بني قهات پاڪ مڪان وارو سامان کڻي اڳتي روانا ٿيا، ۽ ٻين انهن جي پهچڻ تائين خيمو کڙو ڪري ٿي ڇڏيو.

²² ۽ بني افرائيم جي منزلگاهہ جو جهنڊو سندن لشڪرن موجب اڳتي هليو، ۽ عميهود جو پٽ اليسمع انهي پنهنجي لشڪرن جو سردار هو.

²³ ۽ بني منسيءَ واري قبيلي جي لشڪر جو سردار فداهصور جو پٽ جملي ايل هو.

²⁴ ۽ بني بنيمين جي قبيلي جي لشڪر جو سردار جدعونيءَ جو پٽ ابدان هو.

²⁵ پوءِ دان جي منزلگاهہ، جا سڀني منزلگاهن جي پٺيان هئي، تنهن جو جهنڊو سندن لشڪرن موجب اڳتي هليو، ۽ عميشديءَ جو پٽ اخيعزر پنهنجي انهي لشڪر جو سردار هو.

²⁶ ۽ بني آشر جي قبيلي واري لشڪر جو سردار عڪران جو پٽ فجعي ايل هو؛

²⁷ ۽ بني نفتاليءَ جي قبيلي واري لشڪر جو سردار عينان جو پٽ اخيرع هو.

²⁸ انهيءَ طرح بني اسرائيل پنهنجن لشڪرن موجب ڪوچ ڪندا هئا، ۽ ان موجب هو روانا ٿيا.

²⁹ ۽ موسيٰ پنهنجي سهري رعوايل مديانيءَ جي پٽ حوباب کي چيو، تہ اسين انهي هنڌ ڏانهن ٿا وڃون جنهن بابت خداوند فرمايو هو تہ آءٌ اهو اوهان کي ڏيندس، سو تون اسان سان هل، ۽ اسين تو سان ڀلائي ڪنداسين: ڇالاءِ جو خداوند، اسرائيل سان ڀلائي ڪرڻ جو واعدو ڪيو آهي.

³⁰ تنهن تي هن ورندي ڏيئي چيس تہ آءٌ ڪين هلندس، پر آءٌ پنهنجي وطن ويندس، جتي منهنجا مٽ مائٽ آهن.

³¹ تڏهن هن چيو تہ آءٌ توکي عرض ٿو ڪريان تہ اسان کي ڇڏي نہ ڏي؛ ڇالاءِ جو اسين هن بيابان ۾ جيڪي منزلون ڪنداسين، تن بابت توکي خبر آهي، ۽ تون اسان جي لاءِ اکين جي بجاءِ ٿيندين.

³² ۽ هيئن ٿيندو، هائو ائين ئي ٿيندو تہ جيڪڏهن تون اسان سان هلندين، تہ جيڪا ڀلائي خدا اسان سان ڪندو، اهڙي ساڳي اسين بہ تو سان ڪنداسين.

³³ پوءِ هو خداوند جي جبل کان روانا ٿيا، ۽ ٽي ڏينهن پنڌ ڪيائون، ۽ خداوند جي عهد جي صندوق ٽن ڏينهن جي پنڌ تائين، انهن جي واسطي آرام جي جاءِ ڳولڻ لاءِ سندن اڳيان پئي هلي.

³⁴ ۽ جڏهن هو منزلگاهہ مان روانا ٿيا، تڏهن خداوند جو ڪڪر ڏينهن جو سندن مٿان ٿي رهيو.

³⁵ ۽ هيئن ٿيندو هو، جو صندوق جي ڪوچ جي وقت موسيٰ چوندو هو تہ اي خداوند، اُٿ تہ تنهنجا دشمن ڇڙوڇڙ ٿي وڃن؛

³⁶ ۽ جڏهن اها بيٺي ٿي، تڏهن موسيٰ چوندو هو تہ اي خداوند، هزارين هزار اسرائيلين ۾ موٽي اچ.