نحمياہ 6 - Sindhi Bible

¹ هاڻي هيئن ٿيو تہ جڏهن سنبلط، ۽ طوبياہ، ۽ جشم عربي، ۽ ٻين دشمنن کي خبر پيئي تہ مون ڀت جوڙائي آهي، ۽ انهيءَ ۾ ڪوبہ حصو ڀڳل رهجي نہ ويو آهي؛ (جيتوڻيڪ انهيءَ وقت تائين مون درن ۾ طاق نہ وڌا هئا)

² تڏهن سنبلط، ۽ جشم، مون کي چوائي موڪليو تہ اچ تہ اونو جي ميدان ۾ هڪڙي ڳوٺ ۾ گڏجون. پر هنن مون کي نقصان پهچائڻ جو ارادو ڪيو هو.

³ ۽ مون هنن کي قاصدن جي هٿان چوائي موڪليو تہ آءٌ هڪڙو وڏو ڪم پيو ڪريان، تنهنڪري اچي نٿو سگهان: ڇالاءِ آءٌ ڪم ڇڏي اوهان وٽ لهي اچان، ۽ اهو ڇو بند رهي؟

⁴ ۽ هنن چار ڀيرا انهيءَ طرح مون کي گهرايو؛ ۽ مون بہ ساڳيو جواب ڏنومان.

⁵ تڏهن سنبلط پنهنجو نوڪر ساڳيءَ طرح پنجون ڀيرو بہ مون وٽ موڪليو، ۽ انهيءَ جي هٿ ۾ هڪڙو کليل خط هو؛

⁶ انهيءَ ۾ لکيل هو تہ قومن ۾ افواهہ آهي، ۽ جشم چوي ٿو تہ تون ۽ يهودي فساد ڪرڻ وارا آهيو؛ انهيءَ ڪري اوهين ڀت ٿا جوڙايو: ۽ انهيءَ افواهہ موجب تون انهن جو بادشاهہ ٿيڻ ٿو گهرين.

⁷ ۽ تو نبي بہ مقرر ڪيا آهن، تہ تنهنجي نسبت ۾ يروشلم ۾ منادي ڪن، ۽ چون تہ يهوداہ ۾ هڪڙو بادشاهہ آهي: ۽ هاڻي انهن ڳالهين موجب بادشاهہ کي خبر ڏني ويندي. تنهنڪري هاڻي اچ تہ گڏجي پاڻ ۾ صلاح ڪريون.

⁸ تڏهن مون هن کي چوائي موڪليو تہ جيڪي ڳالهيون تون ڪرين ٿو، انهن ۾ ڪوبہ سچ ڪونهي، بلڪ اهي تون پنهنجيءَ دل مان ٿو ٺاهين.

⁹ ڇالاءِ جو هنن جي مرضي هئي تہ اسان کي ڊيڄارين، ۽ چيائون تہ هنن جا هٿ ڪم کان ضعيف ٿيندا، جنهنڪري اهو ڪم نہ ڪيو ويندو. پر هاڻي، اي خدا، تون منهنجا هٿ مضبوط ڪر.

¹⁰ پوءِ آءٌ سمعياہ بن دلاياہ بن مهيطبيل جي گهر ويس، جو بند پيو هو؛ ۽ هن چيو تہ اچو تہ هيڪل ۾ يعني تہ خدا جي گهر ۾ گڏ ٿيون، ۽ هيڪل جا در بند ڪري ڇڏيون: ڇالاءِ جو هو توکي ڪُهڻ ايندا؛ هائو؛ رات جو هو توکي ڪُهڻ لاءِ ايندا.

¹¹ ۽ مون چيو تہ مون جهڙي ماڻهوءَ کي ڪو ڀڄڻ گهرجي؟ ۽ ٻيو ڪير آهي جو مون جهڙو هجي، ۽ پنهنجو ساهہ بچائڻ لاءِ هيڪل ۾ وڃڻ گهري؟ آءٌ انهيءَ ۾ ڪين ويندس.

¹² ۽ مون معلوم ڪيو ۽ ڏس، خدا هن کي نہ موڪليو هو: پر هن هيءَ پيشنگوئي منهنجي برخلاف ڪئي هئي: ۽ طوبياہ ۽ سنبلط هن کي ڀاڙي ڪيو هو.

¹³ هو انهيءَ لاءِ ڀاڙي ڪيو ويو هو، تہ آءٌ ڊڄان، ۽ ائين ڪريان، ۽ گناهہ ڪريان، تہ هنن کي بدنامي ڪرڻ جو وجهہ ملي، ۽ هو مون کي طعنا هڻن.

¹⁴ اي منهنجا خدا، طوبياہ ۽ سنبلط کي سندن ڪمن موافق ياد ڪر، ۽ نوعيدياہ نبياڻي، ۽ باقي ٻين نبين کي بہ، جن مون کي ڊيڄارڻ ٿي گهريو.

¹⁵ انهيءَ طرح اِلول مهيني جي پنجويهين تاريخ، ٻاونجاهہ ڏينهن ۾ ڀت جُڙي تيار ٿي.

¹⁶ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن اسانجن سڀني دشمنن اها ڳالهہ ٻڌي، تڏهن جيڪي غير قوم وارا اسان جي آس پاس هئا، سي ڊنا ۽ خود پنهنجي نظر ۾ تمام ذليل ٿيا: ڇالاءِ جو هنن سهي ڪيو تہ اهو ڪم اسان جي خدا جو ڪيل آهي.

¹⁷ تنهن کانسواءِ انهن ڏينهن ۾، يهوداہ جي اميرن گهڻا ئي خط طوبياہ وٽ موڪليا هئا، ۽ طوبياہ جا خط انهن وٽ آيا هئا.

¹⁸ ڇالاءِ جو يهوداہ ۾ گهڻن ئي هن سان قسم کنيو هو، ڇو جو هو سڪنياہ بن ارخ جو ناٺي هو؛ ۽ هن جو پٽ يهوحانان، مسلام بن برڪياہ جي ڌيءَ سان پرڻيل هو.

¹⁹ هنن منهنجي اڳيان سندس چڱن ڪمن جو بہ ذڪر ڪيو هو، ۽ منهنجون ڳالهيون کيس ٻڌائيندا هئا، ۽ طوبياہ منهنجي ڊيڄارڻ لاءِ خط موڪليا.