ايوب 6 - Sindhi Bible

¹ تڏهن ايوب ورندي ڏئي چيو تہ،

² اڙي جي منهنجو رنج رڳو تورڻ ۾ اچي، ۽ منهنجي مصيبت ساهميءَ ۾ گڏ رکي وڃي تہ ڪهڙو نہ چڱو!

³ ڇالاءِ جو اهو سمنڊن جي واريءَ کان بہ ڳرو ٿي ويندو، تنهنڪري منهنجي ڳالهہ اُٻري ٿي پيئي آهي.

⁴ ڇالاءِ جو قادر مطلق جا تير منهنجي اندر ۾ چُڀيل آهن، جن جو زهر منهنجو روح پيو پيئي: خدا جون ڊيڄاريندڙ ڳالهيون منهنجي سامهون قطار ٻڌي بيهن ٿيون.

⁵ جڏهن خچر کي گاهہ آهي تڏهن هو هينگي ٿو ڇا؟ يا ڪو ڏاند پنهنجي چاري تي رنڀي ٿو ڇا؟

⁶ جنهن ۾ ڪابہ لذت ڪانهي، سا لوڻ کان سواءِ کائبي آهي ڇا؟ يا بيدي جي اڇاڻ ۾ ڪو سواد آهي ڇا؟

⁷ منهنجو روح انهن کي ڇهڻ کان انڪار ڪري ٿو؛ اهي منهنجي لاءِ نفرت جهڙو کاڌو آهن.

⁸ اڙي، جي منهنجو مطلب پورو ٿئي، ۽ جنهن شيءِ جي لاءِ آءٌ خواهشمند آهيان سا جيڪر خدا مون کي ڏئي!

⁹ شل خدا جي مرضي ٿئي تہ مون کي چپي ڇڏي، ۽ پنهنجو هٿ ڊگهو ڪري مونکي اصل وڍي ڦٽو ڪري!

¹⁰ تڏهن بہ جيڪر مونکي دلاسو ٿئي، هائو، جيڪو سور مون کي نٿو ڇڏي، تنهن ۾ بہ جيڪر ڏاڍو خوش ٿيان، ڇالاءِ جو مون انهيءَ پاڪ وجود جو ڪلام رد نہ ڪيو آهي.

¹¹ مون ۾ ڪهڙي طاقت آهي جو ترسي ويهان؟ ۽ منهنجي پڇاڙي ڪهڙي آهي جو آءٌ صبر ڪريان؟

¹² منهنجي طاقت ڪا پٿرن جي طاقت آهي ڇا؟ يا منهنجو بت ڪو پتل جو آهي ڇا؟

¹³ ائين نہ آهي ڇا تہ مون کي ڪو بہ چارو ڪونهي، ۽ اثر واري ڪم ڪرڻ جي طاقت مون مان بلڪل نڪري ويئي آهي؟

¹⁴ جيڪو ماندي ٿيڻ تي آهي تنهن جي لاءِ سندس دوست کي مهرباني ڏيکارڻ لازم آهي، انهي لاءِ بہ جو قادر مطلق جو خوف ڇڏي ڏئي ٿو.

¹⁵ منهنجن ڀائرن هڪڙيءَ نهر وانگر ٺڳي ڪئي آهي، بلڪ انهن بيانن جي نهرن، وانگر، جي سڪي ٿيون وڃن.

¹⁶ جي نهرون برف جي ڪري ڪاريون آهن، جن ۾ برف لڪي پيئي آهي،

¹⁷ جنهن وقت اهي گرم ٿين ٿيون، انهيءَ وقت گم ٿيو وڃن: جڏهن گرمي ٿئي ٿي تڏهن اهي پنهنجي جاءِ تان نڪريو کپيو وڃن.

¹⁸ جيڪي قافلا سندن پاسي کان لنگهن ٿا سي ڦري پاسو ڪن ٿا، هو سڃ ڏانهن وڃي ناس ٿيو وڃن.

¹⁹ تيما جي قافلن نهاريو، ۽ سبا جون ٽوليون انهن جي لاءِ منتظر ٿي ويٺيون.

²⁰ اهي شرمندا ٿيا آهن، ڇالاءِ جو انهن اُميد رکي هئي، اهي اتي آيا ۽ سندن متيون منجهي ويون.

²¹ ڇالاءِ جو اوهين هاڻي ڪي ڪين آهيو؛ اوهين خوف ڏسو ٿا ۽ ڊڄو ٿا.

²² مون ڪو چيو ڇا تہ ڪجهہ مون کي ڏيو؟ يا پنهنجي مال ملڪيت مان ڪا سوکڙي مون کي ڏيو؟

²³ يا مون کي دشمن جي هٿان ڇڏايو؟ يا ظالمن جي هٿان منهنجي جند آزاد ڪرايو؟

²⁴ مون کي سيکاريو تہ آءٌ ماٺ ڪري ويهان: ۽ جن ڳالهين ۾ مون ڀل ڪئي هجي سي مون کي سمجهايو.

²⁵ سچائيءَ جو ڪلام ڪهڙو نہ زور ڀريو آهي! پر اوهانجي حجت ڪنهن کي ٿي فهمائش ڪري؟

²⁶ اوهان جو اهو خيال آهي ڇا تہ ڳالهين جي فهمائش ڏجي؟ ڇالاءِ جو جيڪو اُميد ڇڏي ٿو، تنهن جون ڳالهيون هوا جهڙيون آهن.

²⁷ هائو، اوهين يتيمن تي ڪڻا وجهڻ ٿا گهرو، ۽ پنهنجي دوست کي واپاري مال بنائي واپار ٿا ڪريو.

²⁸ تنهنڪري هاڻي مهرباني ڪري مون ڏي نهاريو، ڇالاءِ جو آءٌ اوهان جي منهن تي ڪوڙ ڪين ڳالهائيندس.

²⁹ آءٌ اوهان کي منٿ ٿو ڪريان تہ موٽي وڃو، ڪابہ بي انصافي ٿيڻ نہ ڏيو، هائو، موٽي وڃو منهنجي دعويٰ سچي آهي.

³⁰ منهنجي زبان تي ڪا بي انصافي آهي ڇا؟ مون کي چکڻ سان نقصان وارين شين جي خبر پئجي نٿي سگهي ڇا؟