ايوب 36 - Sindhi Bible

¹ اليهو هيترو بہ وڌيڪ چوڻ لڳو تہ،

² مون کي ٿورو ڇڏ، تہ آءٌ توکي ڏيکاريان؛ ڇالاءِ جو مون کي اڃا بہ خدا جي طرفان ڪي ڪجهہ چوڻو آهي.

³ آءٌ پنهنجي سياڻپ پري کان آڻيندس، ۽ سچائي پنهنجي خالق جي نالي تي ليکيندس.

⁴ ڇالاءِ جو سچ پچ منهنجون ڳالهيون ڪوڙيون نہ آهن: جيڪو علم ۾ ڪامل آهي سو تو سان آهي.

⁵ ڏس، خدا قدرت وارو آهي ۽ ڪنهن کي بہ ڌڪاري نٿو: هو سمجهہ جي ڪري طاقتمند آهي.

⁶ هو شريرن جي حياتي نٿو بچائي: پر ڏکويلن کي پنهنجو حق ڏئي ٿو.

⁷ هو سچن تان پنهنجون اکيون نٿو کڻي: برابر انهن کي هميشہ لاءِ تخت تي بادشاهن سان گڏ ويهاري ٿو، ۽ هو وڏو درجو حاصل ٿا ڪن.

⁸ ۽ جي هو زنجيرن ۾ ٻڌجن ٿا، ۽ مصيبت جي رسن ۾ پڪڙجن ٿا؛

⁹ تہ هو انهن کي سندن ڪم ۽ سندن گناهہ ڏيکاري ٿو، جي هنن پنهنجي مغروريءَ سان ڪيا آهن.

¹⁰ هو انهنجا ڪن تعليم لاءِ بہ کولي ٿو، ۽ حڪم ڏئين ٿو تہ بدڪاريءَ کان موٽن.

¹¹ جيڪڏهن هو ٻڌندا ۽ سندس عبادت ڪندا، تہ هو پنهنجا ڏينهن سک ۾ گذاريندا، ۽ پنهنجا سال خوشين ۾.

¹² پر جي هو نہ ٻڌندا تہ ترار سان چٽ ٿيندا، ۽ بيعقليءَ ۾ مري ويندا.

¹³ پر جيڪي دل ۾ بيدين آهن سي غضب گڏ ٿا ڪن: تن کي جڏهن هو ٻڌي قابو ٿو ڪري تڏهن هو مدد لاءِ رڙيون نٿا ڪن.

¹⁴ هو جوانيءَ ۾ مري وڃن ٿا، ۽ هنن جي حياتي ناپاڪن جي وچ ۾ پوري ٿي وڃي ٿي.

¹⁵ هو مصيبت زدن کي سندن مصيبت سان ڇڏائي ٿو، ۽ ظلم جي وقت هنن جا ڪن کولي ٿو.

¹⁶ هائو، هو توکي مصيبت مان ڪڍي اهڙيءَ ڪشادي جاءِ ۾ پهچائي ها؛ جتي سوڙهہ نہ آهي ۽ تنهنجي دسترخاني تي جيڪي هجي سو جيڪر سڻڀ سان ڀريل هجي ها.

¹⁷ پر تون شريرن جي مقدمي سان ڀريل آهين: تنهنڪري عدالت ۽ انصاف توکي پڪڙين ٿا.

¹⁸ ڇالاءِ تہ غضب آهي، تنهنڪري خبردار ٿج متان تنهنجي آسودگي توکي گهلي وڃي؛ نڪي وڏو عيوضو توکي گمراهہ ڪري ڇڏي.

¹⁹ تنهنجي دولت ۽ تنهنجي زور جي طاقت ڪافي آهي ڇا، تہ تون ڏک ۾ نہ پوين؟

²⁰ انهيءَ رات جي خواهش نہ ڪر، جڏهن ماڻهو پنهنجي جاءِ تي وڍجي وڃن ٿا.

²¹ سنڀال ڪر. بدڪاري جو خيال نہ رک: ڇالاءِ جو تو انهيءَ کي مصيبت کان زيادہ پسند ڪيو آهي.

²² ڏس، خدا پنهنجي طاقت سان وڏا ڪم ڪري ٿو: انهيءَ جهڙو اُستاد ٻيو ڪير آهي؟

²³ ڪنهن هن کي رستو ڏيکاريو آهي؟ يا ڪير چئي سگهندس تہ تو بي انصافيءَ جو ڪم ڪيو آهي.

²⁴ ياد رک تہ هن جي ڪمن جي وڏائي ڏيکارين، جنهن جي بابت ماڻهن راڳ ڳايا آهن.

²⁵ سڀني ماڻهن انهيءَ ڏي نهاريو آهي؛ انسان انهيءَ کي پري کان ڏسي ٿو.

²⁶ ڏس، خدا وڏو آهي، ۽ اسين انهيءَ کي نٿا ڄاڻون: هن جي سالن جو شمار معلوم ٿيڻ جو نہ آهي.

²⁷ ڇالاءِ جو هو پاڻيءَ جا ڦڙا ڇڪي وٺي ٿو، ۽ اهي سندس بخار مان مينهن ۾ ٽمن ٿا:

²⁸ اهي ڪڪرن کي هيٺ اوتين ٿا ۽ ماڻهوءَ تي گهڻي انداز ۾ وسن ٿا.

²⁹ هائو، ڪو ماڻهو ڪڪرن جو پکڙڻ، ۽ هن جي شامياني جو گجڻ سمجهي سگهندو ڇا؟

³⁰ ڏس، هو پنهنجي روشنائي پنهنجي چوڌاري پکيڙي ٿو؛ ۽ هو سمنڊ جو ترو ڍڪي ڇڏي ٿو.

³¹ ڇالاءِ جو انهيءَ سان هو ماڻهن جي عدالت ڪري ٿو؛ هو بي انداز کاڌو ڏئي ٿو.

³² هو وڄ پنهنجي هٿ ۾ کڻي ٿو؛ ۽ انهيءَ کي حڪم ٿو ڏئي تہ وڃي نشان کي لڳي.

³³ انهيءَ جو ڪڙڪو هن جي خبر ٻڌائي ٿو، ۽ چوپايو مال بہ هن جي خبر ڏئي ٿو.