ايوب 13 - Sindhi Bible

¹ ڏسو، منهنجي اک هي سڀ ڏٺو آهي، منهنجي ڪن اُهو ٻڌو ۽ سمجهيو آهي.

² جيڪي اوهين ڄاڻو ٿا، سو آءٌ بہ ڄاڻان ٿو: آءٌ اوهان کان گهٽ نہ آهيان.

³ يقيناً آءٌ قادر مطلق سان ڳالهائڻ ٿو چاهيان، ۽ خدا سان بحث ڪرڻ جي خواهش ٿو رکان.

⁴ پر اوهين ڪوڙيون ڳالهيون ٺاهيندڙ آهيون، اوهين سڀيئي نڪما طبيب آهيو.

⁵ اڙي جي، اوهين اصل ماٺ ڪري ويهو تہ چڱو! جيڪر اها اوهان جي ڏاهپ هجي.

⁶ هي منهنجو دليل ٻڌو، ۽ منهنجن چپن جي حجتن ڏي ڌيان ڏيو.

⁷ اوهين خدا سان ڪي بڇڙيون ڳالهيون ڪندا ڇا؟ ۽ انهيءَ جي لاءِ ٺڳيءَ جي گفتگو ڪندا ڇا؟

⁸ هن جي طرفداري ڪندا ڇا؟ خدا لاءِ اوهين جهيڙو ڪندا ڇا؟

⁹ اهو ڪو چڱو آهي ڇا تہ هو اوهان جي حقيقت جاچي معلوم ڪري؟ يا جيئن هڪڙو ماڻهو ٻئي کي ٺڳي پيو ائين هن کي ٺڳيندا ڇا؟

¹⁰ هو ضرور اوهان کي ڇينڀيندو، جيڪڏهن اوهين ڳجهيءَ طرح ماڻهن جي طرفداري ڪندا.

¹¹ هن جي وڏائي اوهان کي نہ ڊيڄاريندي ڇا؟ ۽ هن جو خوف اوهان تي نہ پوندو ڇا؟

¹² اوهان جا ياد رکڻ جهڙا قول خاڪ جا پهاڪا آهن، ۽ اوهان جا مورچا مٽيءَ جا مورچا آهن.

¹³ ماٺ ڪري ويهو، مون کي ڇڏي ڏيو تہ آءٌ ڳالهايان، پوءِ جيڪي مون تي اچي سو ڀلي اچي.

¹⁴ ڇالاءِ آءٌ پنهنجو ماس پنهنجي ڏندن ۾ جهليان، ۽ پنهنجي حياتي پنهنجي هٿ ۾ وجهان؟

¹⁵ جيتوڻيڪ هو مون کي کڻي ڪهندو تہ بہ آءٌ هن جي لاءِ منتظر رهندس: انهيءَ هوندي بہ آءٌ هن جي اڳيان پنهنجن رستن جي تائيد ڪندس.

¹⁶ هو منهنجو ڇوٽڪارو ٿيندو؛ ڇالاءِ جو بيدين ماڻهو هن جي اڳيان نہ ايندو.

¹⁷ ڪوشش ڪري منهنجي ڳالهہ ٻڌو، ۽ منهنجو بيان پنهنجي ڪنن تائين پهچڻ ڏيو.

¹⁸ هاڻي ڏسو مون پنهنجي حقيقت جو احوال ڏنو آهي؛ مون کي خبر آهي تہ آءٌ سچو آهيان.

¹⁹ ڪير آهي جو مون سان جهيڙو ڪندو؟ ڇالاءِ جو آءٌ ماٺ ڪري ويهندس ۽ ساهہ ڏيندس.

²⁰ رڳو ٻہ ڳالهيون مون سان نہ ڪر، پوءِ آءٌ پنهنجو منهن تو کان نہ لڪائيندس:

²¹ پنهنجو هٿ مون کان پري ڪر؛ پنهنجي خوف سان مون کي نہ ڊيڄار.

²² پوءِ تون سڏ ڪر ۽ آءٌ جواب ڏيندس؛ يا ڇڏ تہ آءٌ ڳالهايان ۽ تون مون کي ورندي ڏي.

²³ منهنجا قصور ۽ گناهہ ڪيترا آهن؟ مون کي پنهنجي خطا ۽ پنهنجو گناهہ ڄاڻاءِ.

²⁴ تون ڇو ٿو منهن لڪائين، ۽ مون کي پنهنجو دشمن سمجهين؟

²⁵ تون اُڏايل پن کي ستائيندين ڇا؟ ۽ تون سڪل ٻٿ جي پٺيان پوندين ڇا؟

²⁶ ڇالاءِ جو تون منهنجي برخلاف ڪَڙيون ڳالهيون ٿو لکين، ۽ مون کي پنهنجي جوانيءَ جي قصورن جو وارث ٿو ڪرين:

²⁷ تون منهنجون ٽنگون ڪاٺ ۾ ٿو وجهين، ۽ منهنجا سڀ رستا جاچي ڇڏين ٿو؛ تون منهنجن پيرن جي ترين جي چوڌاري ليڪو ڪڍين ٿو؛

²⁸ جيتوڻيڪ آءٌ ڪنهن سڙيل ڳريل شيءِ جهڙو آهيان، ۽ جيت کاڌل ڪپڙي جهڙو آهيان.