ايوب 1 - Sindhi Bible

¹ عوض جي ملڪ ۾ هڪڙو ماڻهو هو، جنهن جو نالو ايوب هو؛ اهو ڪامل ۽ سچو هو، ۽ خدا کان ڊڄندو هو، ۽ بڇڙائيءَ کان پاسو ڪندو هو.

² ۽ هن کي ست پٽ ۽ ٽي ڌيئرون هيون.

³ هن جو مال ملڪيت ست هزار رڍون، ۽ ٽي هزار اُٺ، ۽ پنج سؤ ڏاندن جا جوڙا، ۽ پنج سؤ گڏهيون، ۽ تمام وڏو ڪٽنب هو؛ انهي ڪري اهو ماڻهو اُڀرندي جي سڀني رهندڙن مان سڀ کان وڏو هو.

⁴ ۽ هنجا پٽ، هر ڪنهن جي جنم ڏينهن تي، انهيءَ جي گهر ۾ وڃي مجلس ڪندا هئا؛ ۽ پنهنجن ٽنهي ڀينرن کي بہ سڏي پاڻ سان گڏ کارائيندا پياريندا هئا.

⁵ ۽ هيئن ٿيندو هو تہ جڏهن انهن جي مجلس ڪرڻ جا ڏينهن لنگهي ويندا هئا تڏهن ايوب هنن کي پاڪ ڪندو هو، ۽ هو سوير اُٿي انهن سڀني جي شمار موجب سوختني قربانيون چاڙهندو هو: ڇالاءِ جو ايوب چوندو هو تہ متان منهنجن پٽن گناهہ ڪيو هجي، ۽ پنهنجي دل ۾ خدا کي ڇڏي ڏنو هجي. انهيءَ طرح هميشہ ايوب ڪندو هو.

⁶ هاڻي هڪڙي ڏينهن هيئن ٿيو تہ جڏهن خدا جا پٽ خداوند جي اڳيان حاضري ڏيڻ آيا، تڏهن شيطان بہ ساڻن گڏجي آيو.

⁷ ۽ خداوند شيطان کي چيو تہ تون ڪٿان ٿو اچين؟ تڏهن شيطان خداوند کي ورندي ڏيئي چيو تہ زمين تان هيڏي هوڏي گشت ڪندو، ۽ انهيءَ تي هيٺ مٿي گهمندو ٿو اچان.

⁸ ۽ خداوند شيطان کي چيو تہ منهنجي ٻانهي ايوب بنسبت ڪو ويچار ڪيو اٿيئي؟ ڇالاءِ جو زمين تي انهيءَ جهڙو ڪامل ۽ سچو ماڻهو ٻيو ڪونهي جو خدا کان ڊڄي، ۽ بڇڙائيءَ کان پاسو ڪري.

⁹ تڏهن شيطان کي ورندي ڏيئي چيو تہ ايوب ڪو مفت خدا کان ٿو ڊڄي ڇا؟

¹⁰ تو هن جي چوڌاري، ۽ هن جي گهر جي چوڌاري، ۽ جيڪي وٽس آهي تنهن سڀ جي چوڌاري، سڀ ڪنهن پاسي کان پناهہ جي لاءِ لوڙهو نہ ڏيئي ڇڏيو آهي ڇا؟ تو هن جي هٿن جي ڪم ۾ برڪت وڌي آهي، ۽ هن جو مال متاع زمين تي وڌي ويو آهي.

¹¹ پر هاڻي پنهنجو هٿ ڊگهير، ۽ جيڪي وٽس آهي تنهن کي ڇهہ، تہ پوءِ پاڻيهي هو تنهنجي منهن تي توکي ڇڏي ڏيندو.

¹² ۽ خداوند شيطان کي چيو تہ ڏس، جيڪي هن وٽ آهي سو سڀ تنهنجي اختيار ۾ آهي؛ رڳو هن جي جان تي تون پنهنجو هٿ نہ کڻج، تڏهن شيطان خداوند جي حضور مان هليو ويو.

¹³ ۽ هڪڙي ڏينهن هيئن ٿو جڏهن هن جي پٽن منجهان وڏي جي گهر ۾ هنن ويٺي ماني کاڌي ۽ شراب پيتو،

¹⁴ تہ هڪڙو قاصد ايوب وٽ آيو ۽ اچي چيائينس تہ، ڏاندن هر پئي ڪاهيا، ۽ گڏهہ انهن جي ڀرسان پئي چريا:

¹⁵ تہ سبا جا ماڻهو ڪاهي اچي انهن تي پيا، ۽ انهن کي وٺي ويا؛ هائو، انهن تنهنجي نوڪرن کي ترار جي ڌار سان ڪهي ڇڏيو آهي؛ ۽ رڳو آءٌ بچي نڪتو آهيان جو توکي اچي خبر ڏني اٿم.

¹⁶ ۽ اڃا هنن ائين ئي پئي ڳالهايو تہ ٻيو بہ هڪڙو آيو ۽ چوڻ لڳو تہ، خدا جي باهہ آسمان مان ڪري آهي، ۽ رڍن کي ۽ نوڪرن کي ساڙي چٽ ڪري ڇڏيو اٿس؛ ۽ رڳو آءٌ بچي نڪتو آهيان جو توکي اچي خبر ڏني اٿم.

¹⁷ اڃا هن ائين ئي پي ڳالهايو تہ، ٻئي بہ هڪڙي اچي چيو تہ ڪسدي ٽي ٽوليون ڪري ڪاهي اچي اُٺن تي پيا، ۽ انهن کي وٺي ويا آهن، ۽ نوڪرن کي ترار جي ڌار سان ڪهي ڇڏيو اٿن؛ ۽ رڳو آءٌ بچي نڪتو آهيان جو توکي اچي خبر ڏني اٿم.

¹⁸ اڃا هن ائين ئي پئي ڳالهايو تہ ٻيو بہ هڪڙو آيو ۽ چوڻ لڳو تہ، تنهنجن پٽن ۽ ڌيئرن پنهنجي وڏي ڀاءُ جي گهر ۾ ماني پئي کاڌي ۽ شراب پئي پيتو.

¹⁹ تہ ڏس بيابان جي پاسي کان سخت واءُ آيو، ۽ گهر جي چئني ڪنڊن کي اهڙو لڳو جو اهو انهن جوانن تي ڪري پيو ۽ اهي مري ويا؛ ۽ رڳو آءٌ بچي نڪتو آهيان جو توکي اچي خبر ڏني اٿم.

²⁰ تڏهن ايوب اُٿيو ۽ پنهنجا ڪپڙا ڦاڙيائين، ۽ پنهنجو مٿو ڪوڙيائين، ۽ زمين تي ڪري سجدو ڪرڻ لڳو؛

²¹ ۽ چوڻ لڳو تہ آءٌ پنهنجي ماءُ جي پيٽ مان اگهاڙو آيس، ۽ وري بہ اوڏي اُگهاڙو موٽي ويندس: خداوند ڏنو، ۽ خداوند موٽائي ورتو آهي؛ شل خداوند جو نالو برڪت وارو هجي.

²² انهيءَ سڀ ۾ ايوب گناهہ نہ ڪيو، نڪي بي عقلي ڪري خدا کي مهڻو ڏنائين.