يعقوب 3 - Sindhi Bible

¹ اي منهنجا ڀائرو، اوهان مان گهڻا اُستاد نہ ٿيو، ڇو جو ڄاڻو ٿا تہ اسين جي اُستاد آهيون، تن جي عدالت وڌيڪ سختيءَ سان ٿيندي.

² ڇالاءِ جو اسين سڀيئي گهڻين ڳالهين ۾ خطا پيا ڪريون. پر ڪامل انسان اُهو آهي، جيڪو ڳالهائڻ ۾ خطا نٿو ڪري، جيڪو سڄي بدن کي پنهنجي قبضي ۾ رکي ٿو سگهي.

³ هاڻي جڏهن اسين گهوڙن جي وات ۾ لغام ٿا وجهون، انهي لاءِ تہ هو اسان جي حڪم ۾ رهن، تہ پوءِ هنن جي ساري بدن کي بہ ڦيرائي ٿا سگهون.

⁴ ڏسو، جهاز بہ جيتوڻيڪ تمام وڏا ٿا ٿين ۽ تيز هوائن سان ڌڪجي ٿا هلن، تڏهن بہ هڪڙي تمام ننڍي سڪان جي وسيلي، سڪائيءَ جي مرضيءَ موجب ڦيرايا وڃن ٿا.

⁵ انهيءَ طرح زبان بہ هڪڙو ننڍو عضوو آهي، پر وڏيون وڏيون ٻٽاڪون ٿي هڻي. ڏسو، ڪيڏي نہ وڏي ٻيلي کي ڪيتري نہ ٿوري باهہ ساڙيو ڇڏي!

⁶ ۽ زبان بہ هڪڙي باهہ آهي: اسانجن عضون ۾ شرارت جو عالم اها زبان آهي، جا ساري بدن کي ڪِنو ٿي ڪري، ۽ دنيا جي چرخي کي باهہ ٿي لڳائي ۽ دوزخ جي باهہ سان پيئي سڙي.

⁷ ڇالاءِ جو سڀ ڪنهن قسم جا جانور، پکي، ۽ سُرندڙ ساهہ وارا، ۽ سمنڊ جا رهاڪو قابو ڪري سگهجن ٿا، ۽ ماڻهن انهن کي قابو ڪيو بہ آهي:

⁸ پر زبان کي ڪوبہ ماڻهو قبضي ۾ رکي نٿو سگهي؛ اها اهڙي بلا آهي جا روڪڻ جي ئي ڪينهي، ۽ موتمار زهر سان ڀريل آهي.

⁹ انهيءَ سان اسين خداوند ۽ ابي جي تعريف ٿا ڪريون؛ ۽ انهيءَ سان ئي اسين ماڻهن کي پِٽيون ٿا، جي خدا جي صورت تي پيدا ٿيل آهن؛

¹⁰ ۽ ساڳئي وات مان دعا بہ ٿي نڪري. اي منهنجا ڀائرو، ائين ٿيڻ نہ گهرجي.

¹¹ چشمي جي هڪڙي ئي ساڳئي منهن مان مٺو ۽ کارو پاڻي نڪري ٿو ڇا؟

¹² اي منهنجا ڀائرو، انجير جي وڻ مان زيتون، يا ڊاک مان انجير پيدا ٿي سگهن ٿا ڇا؟ نڪي کاري چشمي مان مٺو پاڻي.

¹³ اوهان ۾ ڏاهو ۽ سمجهُو ڪير آهي؟ انهي کي گهرجي تہ پنهنجا ڪم چڱيءَ هلت ۽ ڏاهپ جي حليمائيءَ سان ڏيکاري.

¹⁴ پر جيڪڏهن اوهان جي دل ۾ سخت حسد ۽ نفاق آهي تہ فخر نہ ڪريو، نڪي سچ جي برخلاف ڪوڙ ڳالهايو.

¹⁵ هيءَ اُها ڏاهپ نہ آهي جا مٿان ٿي اچي، پر دنيوي ۽ جسماني ۽ شيطاني آهي.

¹⁶ ڇالاءِ جو جتي حسد ۽ نفاق آهي، اتي فساد ۽ هر طرح جو بڇڙو ڪم بہ ٿو ٿئي.

¹⁷ پر جيڪا ڏاهپ مٿان ٿي اچي، سا پهرين تہ پاڪ آهي، پوءِ صلح پسند، حليم، نرم مزاج، رحيم ۽ چڱن ڦلن سان ڀريل، بي ريا ۽ بنا مڪر آهي.

¹⁸ ۽ جيڪي صلح ٿا ڪرائين، تن جي لاءِ راستبازيءَ جو ڦل صلح ۾ پوکيو ٿو وڃي.