پيدائش 45 - Sindhi Bible

¹ تڏهن يوسف انهن جي اڳيان، جيڪي وٽس بيٺا هئا، پاڻ کي جهلي نہ سگهيو؛ ۽ واڪو ڪري چيائين تہ سڀني ماڻهن کي مون وٽان ٻاهر موڪليو. جڏهن يوسف پاڻ کي پنهنجي ڀائرن ۾ ظاهر ڪيو، تڏهن اتي ٻيو ڪوبہ ماڻهو حاضر ڪونہ هو.

² پوءِ هو زور زور سان روئڻ لڳو: جو مصرين ۽ فرعون جي گهر وارن ٻڌو.

³ ۽ يوسف پنهنجن ڀائرن کي چيو تہ آءٌ يوسف آهيان؛ ڇا، منهنجو پيءُ اڃا جيئرو آهي؟ تڏهن سندس ڀائر کيس ورندي ڏيئي نہ سگهيا؛ ڇالاءِ جو هو سندس روبرو فڪر ۾ پئجي ويا.

⁴ تڏهن يوسف پنهنجن ڀائرن کي چيو تہ ڀلائي ڪري منهنجي ويجها اچو ۽ هو ويجها آيا، تڏهن چيائين تہ آئون اوهان جو ڀاءُ يوسف آهيان، جنهن کي اوهان مصر ۾ وڪيو هو.

⁵ هاڻي فڪر نہ ڪريو، نڪي انهيءَ لاءِ غمگين ٿيو تہ اوهان مون کي هتي وڪيو: ڇالاءِ جو خدا ڪيترن جي جان بچائڻ لاءِ اوهان کان اڳ ۾ مون کي هتي موڪليو.

⁶ ڇوتہ ٻن ورهين کان ملڪ ۾ ڏڪار آهي، پر اڃا پنج ورهيہ ٻيا پيا آهن، جن ۾ نڪا زمين کيڙبي، نڪو لابارو پوندو.

⁷ خدا مون کي اوهان کان اڳ ۾ موڪليو تہ اوهان مان ڪن کي زمين تي بچائي رکي، ۽ وڏي ڇوٽڪاري سان اوهان کي جيئرو رکي.

⁸ سو هاڻي، اوهان نہ، پر خدا مون کي هيڏانهن موڪليو: ۽ مون کي فرعون جي پيءُ جهڙو، ۽ سندس سڄي گهر جو مالڪ، ۽ مصر جي ساري ملڪ تي حاڪم ڪيو آهي.

⁹ هاڻي اوهين جلد منهنجي پيءُ ڏانهن وڃو، ۽ چئوس تہ تنهنجو پٽ يوسف هيئن ٿو چوي، خدا مون کي سڄي مصر جو مالڪ ڪيو آهي: مون وٽ هليو اچ، دير نہ ڪر.

¹⁰ تون جشن جي علائقي ۾ اچي رهندين، تہ تون، ۽ تنهنجا پٽ پوٽا، ۽ تنهنجا ڍور ۽ ڌڻ، ۽ ٻيو جيڪي بہ تو وٽ آهي، سو مون کي ويجهو ٿئي:

¹¹ ۽ اتي آءٌ تنهنجي پرورش ڪندس؛ ڇالاءِ جو اڃا ڏڪار جا پنج ورهيہ پيا آهن؛ متان تون، ۽ تنهنجو خاندان، ۽ ٻيا جيڪي تو وٽ آهن، سي ڪنگال ٿي پون.

¹² ۽ ڏسو اوهين، ۽ منهنجو ڀاءُ بنيمين اکين سان ڏسو ٿا، تہ آءٌ ئي پنهنجي واتان پيو ڳالهايان.

¹³ ۽ مصر ۾ جيڪو منهنجو شان آهي ۽ ٻيو بہ جيڪي ڏٺو اٿوَ، سو سڀ منهنجي پيءُ کي بيان ڪري ٻڌائجو. هاڻي اوهين جلد وڃي منهنجي پيءُ کي هتي وٺي اچو.

¹⁴ پوءِ هن پنهنجي ڀاءُ بنيمين کي ڀاڪر پائي رنو؛ ۽ بنيمين بہ کيس ڀاڪر پائي رنو.

¹⁵ ۽ هن پنهنجن سڀني ڀائرن کي چُميو ۽ ساڻن رنائين: تنهن کان پوءِ سندس ڀائر ساڻس ڳالهيون ڪرڻ لڳا.

¹⁶ هاڻي انهيءَ ڳالهہ جي خبر فرعون جي گهر تائين پهچي ويئي، جو چيائون تہ يوسف جا ڀائر آيا آهن: ۽ انهيءَ ڪري فرعون ۽ سندس نوڪر ڏاڍا خوش ٿيا.

¹⁷ ۽ فرعون يوسف کي چيو تہ تون پنهنجن ڀائرن کي چئُہ تہ اوهين هيئن ڪريو؛ جو پنهنجا وهٽ لڏي روانا ٿيو ۽ جلدي وڃي ڪنعان جي ملڪ ۾ پهچو؛

¹⁸ ۽ پنهنجي پيءُ ۽ پنهنجن گهر وارن کي وٺي مون وٽ اچو: ۽ آءٌ اوهان کي مصر جي ملڪ جون نعمتون ڏيندس، ۽ اوهان کي هن ملڪ جون عمديون شيون کائڻ لاءِ ملنديون.

¹⁹ هاڻي تون اهو حڪم ڏي تہ هو پنهنجين زالن ۽ ٻارن لاءِ مصر جي ملڪ مان گاڏيون وٺي وڃن، ۽ پنهنجي پيءُ کي هيڏانهن وٺي اچن.

²⁰ اوهين پنهنجي مال متاع جو فڪر نہ ڪريو: ڇالاءِ جو مصر جي ملڪ جون سڀ نعمتون اوهان جون آهن.

²¹ سو اسرائيل جي پٽن ائين ئي ڪيو: ۽ يوسف فرعون جي حڪم موجب کين گاڏيون ڏنيون، ۽ رستي جي لاءِ سمر بہ ڏنائين.

²² ۽ انهن مان هر هڪ کي وڳو ڏنائين، پر بنيمين کي ٽي سؤ چانديءَ جا سڪا، ۽ پنج وڳا ڏنائين.

²³ ۽ پنهنجي پيءُ جي لاءِ هي شيون موڪليائين: ڏهہ گڏهہ، جن تي مصر جون عمديون شيون لڏيل هيون، ڏهہ گڏهيون جن تي اَن، ماني ۽ کاڌو لڏيل هو، جو سندس پيءُ جي لاءِ رستي جو سمر هو.

²⁴ اهڙيءَ طرح هن پنهنجن ڀائرن کي روانو ڪيو ۽ هو اٿي هليا: ۽ هن کين چيو تہ ڏسجو متان رستي تي پاڻ ۾ وڙهو.

²⁵ پوءِ هو مصر مان روانا ٿي، ڪنعان جي ملڪ ۾ پنهنجي پيءُ يعقوب وٽ آيا.

²⁶ ۽ ٻڌايائونس تہ يوسف اڃا جيئرو آهي، ۽ مصر جي سڄي ملڪ جو حاڪم آهي. اهو ٻڌي هن جو هانءُ هارجي ويو، ڇالاءِ جو کيس هنن جي ڳالهين تي يقين ڪين آيو.

²⁷ ۽ جيڪي ڳالهيون يوسف کين چيون هيون، سي هن کي ٻڌايائون: ۽ جڏهن هن گاڏيون ڏٺيون، جي يوسف سندس سواريءَ لاءِ موڪليون هيون، تڏهن سندن پيءُ يعقوب ۾ وري ساهہ پيو:

²⁸ ۽ اسرائيل چيو تہ هاڻي بس، منهنجو پٽ يوسف اڃا جيئرو آهي، آءٌ مرڻ کان اڳيئي وڃي کيس ڏسندس.