پيدائش 37 - Sindhi Bible

¹ سو يعقوب وڃي ڪنعان جي ملڪ ۾ رهڻ لڳو، جتي سندس پيءُ مسافر ٿي گذاريندو هو.

² يعقوب جي نسل جو احوال هن ريت آهي. جڏهن يوسف سترهن ورهين جو ٿيو، تڏهن پنهنجي ڀائرن سان گڏ ڌڻ چاريندو هو، ۽ اُهو ڇوڪر پنهنجي پيءُ جي زالن بلهاہ ۽ زلفہ جي پٽن سان گڏ رهندو هو، ۽ انهن جي برن ڪمن جي خبر پنهنجي پيءُ کي اچي ٻڌائيندو هو.

³ هاڻي، اسرائيل يوسف کي پنهنجي سڀني پٽن کان وڌيڪ پيار ڪندو هو؛ ڇالاءِ جو اهو سندس پيريءَ ۾ پيدا ٿيو، ۽ هن کي هڪڙو رنگارنگي ڪُرتو جوڙائي ڏنو هئائين.

⁴ پر جڏهن هن جي ڀائرن ڏٺو تہ سندن پيءُ هن کي سندس سڀني ڀائرن کان وڌيڪ پيار ٿو ڪري تڏهن هو سندس حقارت ڪرڻ لڳا، ۽ ساڻس چڱيءَ طرح ڪين ڳالهائيندا هئا.

⁵ پوءِ يوسف هڪڙو خواب لڌو، جو هن پنهنجن ڀائرن کي ٻڌايو، انهيءَ ڪري هو سندس وڌيڪ حقارت ڪرڻ لڳا.

⁶ هن کين چيو تہ مون جيڪو خواب لڌو آهي، سو ڀلائي ڪري ٻڌو:

⁷ ڏسو اسان ٻنيءَ ۾ ڪانن جا گڏا پئي ٻڌا، تہ ڇا ٿو ڏسان تہ منهنجو گڏو اُٿي اُڀو ٿي بيٺو ۽ اوهان جا گڏا هن جي چوڌاري اچي بيٺا ۽ منهنجي گڏي کي سجدو ڪيائون.

⁸ تڏهن سندس ڀائرن چيس تہ تون سچ پچ اسان تي بادشاهي ڪندين ڇا؟ يا سچ پچ اسان تي حڪم هلائيندين ڇا؟ ۽ هن جي خوابن ۽ ڳالهين ڪري، هو پاڻ سندس وڌيڪ حقارت ڪرڻ لڳا.

⁹ پوءِ هن وري ٻيو خواب لڌو، ۽ اهو بہ هن پنهنجن ڀائرن کي ٻڌايو ۽ چيائين تہ ڏسو، مون وري هڪڙو ٻيو خواب لڌو آهي؛ ۽ ڏسو، سج، چنڊ ۽ يارهن تارن مون کي سجدو ڪيو.

¹⁰ هن اهو پنهنجي پيءُ ۽ پنهنجن ڀائرن کي ٻڌايو، تڏهن پڻس ڇينڀي چيس تہ هي تو ڪهڙو خواب لڌو آهي؟ آءٌ ۽ تنهنجي ماءُ ۽ تنهنجا ڀائر سچ پچ تنهنجي اڳيان زمين تائين جهڪي سجدو ڪنداسين ڇا؟

¹¹ انهيءَ ڪري سندس ڀائر ساڻس حسد ڪرڻ لڳا؛ پر سندس پيءُ اها ڳالهہ دل ۾ رکي.

¹² پوءِ سندس ڀائر سڪم ۾ پنهنجي پيءُ جو ڌڻ چارڻ ويا.

¹³ ۽ اسرائيل يوسف کي چيو تہ تنهنجا ڀائر سڪم ۾ ڌڻ ڪين ٿا چارين؟ اچ تہ آءٌ توکي انهن وٽ موڪليان. ۽ هن چيس تہ اِجهو آءٌ حاضر آهيان.

¹⁴ تڏهن هن چيس تہ وڃي ڏسي اچ تہ تنهنجا ڀائر خوش چڱا ڀلا آهن، ۽ ڌڻ تہ صحيح سلامت آهي؛ ۽ موٽي اچي مون کي خبر ڏي. سو کيس حبرون جي ماٿريءَ مان روانو ڪيائين ۽ هو سڪم ۾ آيو.

¹⁵ اتي هڪڙي ماڻهوءَ هن کي ڏٺو تہ هو جهنگ ۾ پيو رلي: سو پڇيائينس تہ تون ڇا ٿو ڳولين؟

¹⁶ هن چيو تہ آءٌ پنهنجن ڀائرن کي ٿو ڳوليان: ڀلائي ڪري مون کي ٻڌاءِ تہ اُهي پنهنجو ڌڻ ڪٿي ٿا چارين.

¹⁷ تڏهن انهيءَ ماڻهوءَ چيس تہ اهي هتان هليا ويا آهن؛ ڇالاءِ جو مون کين چوندو ٻڌو تہ هلو تہ دوتين ڏانهن هلون. پوءِ يوسف پنهنجي ڀائرن جي پٺيان ويو ۽ دوتين ۾ وڃي کين گڏيو.

¹⁸ هنن کيس پري کان ايندو ڏٺو ۽ اڃا هو سندن ويجهو ئي ڪونہ آيو، تہ پاڻ ۾ منصوبو ڪيائون تہ هن کي قتل ڪري ڇڏيون.

¹⁹ ۽ هڪ ٻئي کي چوڻ لڳا تہ اِجهو خوابن لهڻ وارو ٿو اچي.

²⁰ سو هاڻي اچو تہ هن کي قتل ڪري، ڪنهن کڏ ۾ اُڇلائي وجهون، پوءِ چونداسين تہ ڪو جهنگ جو مرون کائي ويو اٿس: پوءِ ڏسون تہ هن جي خوابن جو ڪهڙو نتيجو ٿو نڪري.

²¹ پر روبن اها ڳالهہ ٻڌي هن کي سندن هٿان بچايو، ۽ چيائين تہ هن کي ماري نہ وجهون.

²² سو روبن هنن کي چيو تہ رت نہ وهايون؛ پر هتي رڻ پٽ ۾ جا هيءَ کڏ آهي، تنهن ۾ کڻي اُڇلايوس، پر وڌيڪ هٿ نہ لايوس: هن جو خيال هو تہ کيس هنن جي هٿان ڇڏائي سندس پيءُ وٽ پهچايان.

²³ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن يوسف پنهنجن ڀائرن وٽ آيو، تڏهن جيڪو رنگارنگي ڪُرتو پيو هوس، سو لاهي ورتائونس،

²⁴ ۽ پوءِ انهيءَ کڏ ۾ کڻي اڇلايائونس: اها کڏ سڪل هئي، منجهس پاڻي ڪونہ هو.

²⁵ پوءِ هو ويهي ماني کائڻ لڳا، ۽ هنن اکيون مٿي کڻي نهاريو، تہ ڇا ٿا ڏسن تہ اسماعيلين جو هڪڙو قافلو جلعاد کان ٿو اچي ۽ ساڻن گڏ اُٺن تي مصالحہ، سرهاڻيون ۽ مُر آهي، جي مصر ڏانهن کڻي ٿا وڃن.

²⁶ تڏهن يهوداہ پنهنجن ڀائرن کي چيو تہ جي اسين پنهنجي ڀاءُ کي ماري، سندس خون لڪائي ڇڏينداسين تہ ڪهڙو فائدو ٿيندو؟

²⁷ اچو تہ هن کي اسماعيلين جي هٿ وڪڻي ڇڏيون ۽ وڌيڪ هٿ نہ لايونس؛ ڇالاءِ جو هو اسان جو ڀاءُ ۽ اسان جو رت آهي. سندس ڀائرن اها ڳالهہ قبول ڪئي.

²⁸ پوءِ اُتان مدياني سوداگر اچي لنگهيا؛ ۽ هنن يوسف کي کڏ مان ڪڍي ٻاهر ڪيو، ۽ کيس اسماعيلين جي هٿ چانديءَ جي ويهن سڪن تي وڪڻي ڇڏيائون. ۽ اهي يوسف کي مصر ۾ وٺي ويا.

²⁹ پوءِ جڏهن روبن موٽي انهيءَ کڏ وٽ آيو ۽ ڏٺائين تہ يوسف منجهس ڪونهي، تڏهن هن پنهنجا ڪپڙا ڦاڙيا.

³⁰ ۽ پنهنجن ڀائرن وٽ موٽي اچي چوڻ لڳو تہ، ڇوڪر تہ آهي ئي ڪونہ، هاڻي آءٌ ڪيڏانهن وڃان؟

³¹ پوءِ هنن يوسف جو ڪُرتو کنيو، ۽ هڪڙو ٻڪر ڪهي، تنهن جي رت ۾ اهو ڪُرتو ٻوڙيائون؛

³² پوءِ هنن اهو رنگارنگي ڪُرتو پنهنجي پيءُ وٽ آندو، ۽ چيائونس تہ اسان هي لڌو آهي، هاڻي سڃاڻ تہ هي تنهنجي پٽ جو ڪُرتو تہ ڪونهي؟

³³ ۽ هن اُهو ڪُرتو سڃاتو ۽ چوڻ لڳو تہ هي تہ برابر منهنجي پٽ جو ڪُرتو آهي. ڪو جهنگ جو مرون هن کي کائي ويو آهي، بيشڪ يوسف کي ڦاڙي ٽڪر ٽڪر ڪيو اٿس.

³⁴ ۽ يعقوب پنهنجا ڪپڙا ڦاڙيا ۽ کٿو گوڏ ٻڌائين ۽ ڪيترائي ڏينهن پنهنجي پٽ جي لاءِ ماتم ڪندو رهيو.

³⁵ ۽ سندس سڀيئي پٽ ۽ ڌيون اٿي کيس دلاسو ڏيڻ لڳا، پر هن کي تسلي نٿي آئي؛ ۽ هو چوڻ لڳو تہ آءٌ ماتم ڪري ڪري پنهنجي پٽ جي پٺيان قبر ۾ ويندس. انهيءَ طرح يوسف جي لاءِ سندس پيءُ روئندو رهيو.

³⁶ پوءِ مديانين هن کي مصر ۾ فوطيفار جي هٿ وڪڻي ڇڏيو، جو فرعون جو هڪڙو حاڪم ۽ پهريدار سپاهين جو ڪپتان هو.