حزقي ايل 17 - Sindhi Bible

¹ ۽ خداوند جو ڪلام مون تي نازل ٿيو، تہ

² اي آدمزاد، هڪڙي پرولي ڪڍ ۽ اسرائيل جي گهراڻي کي اهڙو مثال ٻڌاءِ؛

³ ۽ چئُہ تہ خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ هڪڙو وڏو عقاب، وڏن پَرن ۽ ڊگهين کنڀڙاٽين، ۽ گهڻن رنگارنگي کنڀن سان لبنان ۾ آيو، ۽ ديودار جي چوٽيءَ تي اچي ويٺو:

⁴ ۽ هن چوٽيءَ واري ڪومل ٽاري ڇني، ۽ واپار جي ملڪ ۾ کڻي ويو؛ هن اُها سوداگرن جي هڪڙي شهر ۾ آڻي رکي.

⁵ هن اُنهي زمين جو ٻج بہ کنيو، ۽ اُهو هن هڪڙي ڀلي زمين ۾ پوکيو؛ هن اُهو گهڻي پاڻيءَ جي پاسي کان بيدمنجون جي وڻ وانگر لڳايو.

⁶ پوءِ اُهو اُڀرڻ لڳو، ۽ هڪڙو ننڍي قد جو پکڙندڙ ڊاک جو وڻ ٿي پيو؛ جنهن جون ٽاريون ڏانهس ڦريون، ۽ انهي جون پاڙون سندس هيٺان هيون: انهي طرح اُهو هڪڙو ڊاک جو منهہ ٿيو، ۽ ڏار ڪڍيائين، ۽ منجهانئس ٽاريون نڪتيون.

⁷ ٻيو بہ هڪڙو وڏو عقاب، وڏن پَرن ۽ گهڻن کنڀن سان هو: ۽ ڏس، انهي ڊاک جي منهہ پنهنجون پاڙون هن ڏانهن ورايون، ۽ پنهنجي ٻاري مان پنهنجون ٽاريون هن ڏانهن ڪڍيائين، تہ هو کيس پاڻي ڏئي.

⁸ اُهو چڱي زمين ۽ گهڻي پاڻيءَ جي ڀرسان پوکيل هو تہ گهڻيون ٽاريون ڪڍي، ۽ ڦر جهلي، ۽ سهڻي ڊاک ٿئي.

⁹ تون چئو تہ خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ اهو ڪو وڌندو ڇا؟ ۽ هو انهي جون پاڙون پٽي ۽ انهي جو ڦر وڍي نہ ڇڏيندا ڇا، تہ اهو ڪومائجي وڃي، ۽ ان جا تازا نڪرندڙ پن سُڪي سڙي وڃن؟ ۽ پاڙن کان وٺي انهي کي پَٽي ڪڍڻ لاءِ وڏي زور يا گهڻن ماڻهن جي ضرورت نہ ٿيندي.

¹⁰ هائو، ڏس، پوکجڻ کانپوءِ اُهو وڌندو ڇا؟ جڏهن اُڀرندي جو واءُ لڳندس تڏهن اُهو اصل سڙي سُڪي نہ ويندو ڇا؟ اُهو جنهن ٻاري ۾ اُڀريو، اُتي ئي ڪومائجي ويندو.

¹¹ وري بہ خداوند جو ڪلام مون تي نازل ٿيو، تہ

¹² هاڻي انهي باغي گهراڻي کي چئو، تہ انهن ڳالهين جي معنيٰ اوهين نٿا سمجهو ڇا؟ هنن کي چئو تہ ڏسو، بابل جو بادشاهہ يروشلم ۾ آيو، ۽ ان جي بادشاهہ ۽ انهي جي اميرن کي پڪڙي بابل ۾ پاڻ وٽ آندائين؛

¹³ ۽ هن شاهي نسل وارن مان هڪڙي کي وٺي، اُنهي سان عهد اقرار ڪيو؛ هن انهي کي قسم هيٺ بہ آندو، ۽ ملڪ جي بهادرن کي بہ هو وٺي ويو:

¹⁴ انهي لاءِ تہ ڀلي اها بادشاهت حقير ٿئي، ۽ پنهنجو ڪنڌ مٿي نہ کڻي، پر پنهنجي عهد اقرار جي سنڀال ڪرڻ سان قائم رهي سگهي.

¹⁵ پر هو کانئس باغي ٿيو، جو پنهنجا ايلچي مصر ڏانهن موڪليائين تہ کيس گهوڙا ۽ لشڪر ڏين. اُهو ڪو ڪامياب ٿيندو ڇا؟ جيڪو اهڙا ڪم ٿو ڪري سو ڀڄي ڇُٽندو ڇا؟ عهد اقرار ڀڃي پوءِ بہ هو بچندو ڇا؟

¹⁶ خداوند خدا ٿو فرمائي، تہ مون کي پنهنجي حياتيءَ جو قسم آهي تہ يقيناً جنهن بادشاهہ هن کي بادشاهہ ڪيو، سو جنهن جاءِ ۾ رهي ٿو، جنهن جي قسم جي هن حقارت ڪئي، ۽ جنهن جو عهد اقرار هن ڀڳو، انهي سان گڏ هو بابل جي وچ ۾ مرندو.

¹⁷ نڪي فرعون پنهنجي زور واري لشڪر ۽ وڏي ميڙ سان جنگ ۾ هن لاءِ ڪجهہ ڪندو، کڻي هو بند ٻڌندا ۽ قلعا جوڙيندا، انهي لاءِ تہ گهڻن ماڻهن کي وڍي ڇڏين.

¹⁸ ڇالاءِ جو هن عهد اقرار ڀڃڻ سان قسم جي حقارت ظاهر ڪئي آهي؛ ۽ ڏس، هن پنهنجو هٿ ڏنو، تہ بہ اهي سڀ ڪم ڪيا اٿس؛ هو ڪين بچندو.

¹⁹ تنهنڪري خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ مون کي پنهنجي حياتيءَ جو قسم آهي تہ يقيناً هن منهنجي قسم جي حقارت ڪئي آهي، ۽ منهنجو عهد اقرار ڀڳو اٿس، سو آءٌ خود هن جي سر تي انهن جو نتيجو آڻيندس.

²⁰ ۽ آءٌ پنهنجو ڄار هن تي پکيڙيندس ۽ هو منهنجي دام ۾ ڦاسندو، آءٌ هن کي بابل ۾ آڻيندس، ۽ اُتي جيڪو گناهہ هن منهنجي نافرمانيءَ ڪري ڪيو آهي، تنهن جي لاءِ هن سان بحث ڪندس.

²¹ هن جي سڀني ٽولين ۾ هن جا جيڪي باقي رهندا، سي سڀ ڪنهن واءُ ڏانهن پکيڙي ڇڏيا ويندا، ۽ اوهين ڄاڻندا تہ مون خداوند اهو ڪلام ڪيو آهي.

²² خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ آءٌ ديودار جي مٿانهين چوٽيءَ مان ٽاري کڻندس ۽ اُها لڳائيندس؛ آءٌ هن جي چوٽيءَ وارين ننڍين ٽارين مان هڪڙي سنهڙي ٽاري وڍيندس ۽ اُها هڪڙي وڏي ۽ مٿانهين جبل تي پوکيندس:

²³ اسرائيل جي مٿانهين جبل تي آءٌ اها پوکيندس: ۽ اُها ڏاريون ڪڍندي، ۽ ڦر جهليندي، ۽ سهڻو ديودار ٿيندي: ۽ انهي جي هيٺان هر ڪنهن قسم جا پکي رهندا؛ ان جي ٽارين جي ڇانوَ ۾ اُهي رهندا.

²⁴ ۽ جهنگ جا سڀ وڻ ڄاڻندا تہ مون، خداوند، اهو وڏو وڻ هيٺ ڪيرايو آهي، ۽ ننڍي وڻ کي وڌائي مٿي ڪيو اٿم؛ ۽ سائي وڻ کي سُڪائي ڇڏيو اٿم، ۽ سُڪل وڻ کي سائو ڪري وڌايو اٿم: مون خداوند اها ڳالهہ ڪئي آهي ۽ اهو ڪم ڪيو اٿم.