واعظ 3 - Sindhi Bible

¹ سڀ ڪنهن شيءِ جي لاءِ موسم آهي، ۽ آسمان جي هيٺان سڀ ڪنهن ڪم جي لاءِ هڪڙو وقت مقرر آهي.

² ڄمڻ جي لاءِ وقت، ۽ مرڻ جي لاءِ وقت؛ پوکڻ جي لاءِ وقت، ۽ پوکيل کي وري پٽڻ جي لاءِ وقت؛

³ مارڻ جي لاءِ وقت، ۽ ڇُٽائڻ جي لاءِ وقت؛ ڊاهڻ جي لاءِ وقت، ۽ اڏڻ جي لاءِ وقت؛

⁴ روئڻ جي لاءِ وقت، ۽ کلڻ جي لاءِ وقت، ماتم ڪرڻ جي لاءِ وقت، ۽ نچڻ ٽپڻ لاءِ وقت؛

⁵ پٿر اُڇلائڻ لاءِ وقت، ۽ پٿر گڏ ڪرڻ لاءِ وقت؛ ڀاڪر پائڻ لاءِ وقت، ۽ ڀاڪر کان پري رهڻ لاءِ وقت؛

⁶ ڳولڻ لاءِ وقت، ۽ وڃائڻ لاءِ وقت؛ سانڍي رکڻ لاءِ وقت، ۽ اُڇلائي ڇڏڻ لاءِ وقت؛

⁷ ڦاڙڻ لاءِ وقت، ۽ سبڻ لاءِ وقت؛ ماٺ ڪرڻ لاءِ وقت، ۽ ڳالهائڻ لاءِ وقت؛

⁸ پيار ڪرڻ لاءِ وقت، ۽ ڌڪارڻ لاءِ وقت؛ جنگ ڪرڻ لاءِ وقت، ۽ صلح ڪرڻ لاءِ وقت.

⁹ جيڪو پنهنجي پورهئي ۾ محنت ڪري ٿو تنهن کي ڪهڙو فائدو آهي؟

¹⁰ جيڪا تڪليف خدا انسان کي مشغوليءَ ۾ رهڻ لاءِ ڏني آهي، سا مون ڏٺي آهي.

¹¹ هن سڀڪا شيءِ پنهنجي پنهنجي وقت تي سهڻي ڪئي آهي: ۽ هن ابديت انهن جي دل ۾ رکي آهي؛ پر اهڙيءَ طرح جو جيڪو ڪم خدا شروع کان پڇاڙيءَ تائين ڪيو آهي سو انسان سمجهي نٿو سگهي.

¹² آءٌ ڄاڻان ٿو تہ جيستائين انسان جيئرو آهي، تيستائين خوش رهڻ، ۽ چڱائي ڪرڻ کان سواءِ هنن جي لاءِ ٻي ڪابہ شيءِ بهتر ڪانهي.

¹³ ۽ هيءَ بہ تہ سڀڪو ماڻهو کائي پيئي ۽ پنهنجي سڄي محنت جو فائدو حاصل ڪري، اها خدا جي ڏات آهي.

¹⁴ مون کي خبر آهي تہ جيڪي بہ خدا ڪري ٿو سو هميشہ پيو ٿيندو: انهي ۾ ڪجهہ بہ وڌائي نٿو سگهجي، نڪي ڪجهہ منجهانئس گهٽائي سگهجي ٿو: ۽ خدا ائين ڪيو آهي تہ ماڻهو سندس اڳيان ڊڄن.

¹⁵ جيڪي آهي سو اڳيئي ٿي ويو آهي؛ ۽ جيڪي ٿيڻو آهي سو بہ اڳيئي ٿي ويو آهي: ۽ خدا وري اُهو ڪرڻ ٿو گهري جو اڳيئي ٿي چڪو آهي.

¹⁶ ۽ تنهن کان سواءِ، سج هيٺان عدالت جي جاءِ ۾ مون ڏٺو تہ اُتي بہ شرارت هئي؛ ۽ سچائيءَ جي جاءِ ۾ ڏٺم تہ شرارت اُتي بہ هئي.

¹⁷ مون پنهنجي دل ۾ چيو تہ خدا سچن ۽ شريرن جي عدالت ڪندو: ڇالاءِ جو اُتي سڀ ڪنهن مطلب لاءِ ۽ سڀ ڪنهن ڪم ڪرڻ لاءِ هڪڙو وقت آهي.

¹⁸ ۽ مون پنهنجي دل ۾ چيو تہ اهو انسانن جي لاءِ آهي، تہ خدا انهن کي آزمائي، ۽ اُهي ڏسن تہ هو پاڻ رڳو جانورن جهڙا آهن.

¹⁹ ڇالاءِ جو جيڪي انسانن تي ٿو اچي سو جانورن تي ٿو اچي؛ ساڳي ئي شيءِ انهن تي اچي ٿي: جيئن هڪڙو ٿو مري تيئن ٻيو ٿو مري: هائو، انهن ٻنهي کي هڪڙو ساهہ آهي؛ ۽ ڪو انسان حيوان کان مٿي ناهي. ڇالاءِ جو سڀ ڪجهہ بيهودگي آهي.

²⁰ سڀ هڪڙي هنڌ وڃن ٿا؛ سڀ مٽيءَ مان آهن، ۽ سڀ وري بہ مٽيءَ ۾ ويندا.

²¹ انسان جي روح جي ڪنهن کي خبر تہ اُهو مٿي ٿو وڃي يا نہ، ۽ جانور جي روح جي ڪنهن کي خبر تہ هو هيٺ زمين ۾ ٿو وڃي يا نہ؟

²² تنهن ڪري مون ڏٺو تہ انهيءَ کان بهتر ٻي ڳالهہ ڪانهي تہ ماڻهو پنهنجن ڪمن ۾ خوش رهي؛ ڇالاءِ جو اهو ئي هنجو حصو آهي: ڇالاءِ جو ڪير هن کي موٽائي آڻيندو تہ جيڪي کانئس پوءِ ٿيندو سو ڏسي؟