شريعت جو دور 23 - Sindhi Bible

¹ جنهن ماڻهوءَ کي آنورن ۾ ڪو زخم هجي، يا جنهن جي آلت وڍيل هجي، سو خداوند جي جماعت ۾ داخل نہ ٿئي.

² ڪوبہ حرام مان ڄاول خداوند جي جماعت ۾ داخل نہ ٿئي؛ انهي جي ڏهين پيڙهيءَ تائين سندس نسل مان ڪوبہ خداوند جي جماعت ۾ داخل نہ ٿئي.

³ ڪوبہ اموني يا موآبي خداوند جي جماعت ۾ داخل نہ ٿئي؛ انهن جي ڏهين پيڙهيءَ تائين منجهائن ڪوبہ خداوند جي جماعت ۾ داخل نہ ٿئي:

⁴ ڇالاءِ تہ جڏهن اوهين مصر مان نڪري آيا ٿي، تڏهن اهي ماني ۽ پاڻي کڻي اوهان کي رستي ۾ نہ اچي گڏيا؛ پر اُٽلندو بعور جي پٽ بلعام کي، مسوپوتاميہ جي شهر فتور مان پئسا ڏيئي وٺي آيا، تہ توتي لعنت وجهي.

⁵ پر خداوند تنهنجي خدا بلعام جي نہ ٻڌي؛ بلڪ خداوند تنهنجي خدا تنهنجي لاءِ لعنت کي ڦيرائي برڪت ڪيو، ڇو جو خداوند تنهنجي خدا کي توسان محبت هئي.

⁶ تون پنهنجي سڄيءَ حياتيءَ ۾ ڪڏهن بہ هنن جو سک يا آرام نہ ڳولج.

⁷ تون ڪنهن ادوميءَ سان نفرت نہ رکج؛ ڇالاءِ جو هو تنهنجو ڀاءُ آهي: تون ڪنهن مصريءَ سان بہ نفرت نہ رکج؛ ڇالاءِ جو تون انهي جي ملڪ ۾ مسافر هئين.

⁸ انهن جي ٽين پيڙهيءَ جا ٻار ڀلي تہ خداوند جي جماعت ۾ شامل ٿين.

⁹ جڏهن تون پنهنجن دشمنن سان وڙهڻ لاءِ منزلگاهہ ۾ وڃين، تڏهن پاڻ کي هر ڪنهن خراب شيءِ کان بچائج.

¹⁰ جيڪڏهن اوهان ۾ ڪو اهڙو ماڻهو هجي، جو رات جو احتلام جي ڪري ناپاڪ ٿيو هجي، تہ اهو منزلگاهہ کان ٻاهر نڪري وڃي، ۽ منزلگاهہ ۾ نہ اچي:

¹¹ پر جڏهن سانجهي ٿئي، تڏهن هو پاڻيءَ سان وهنجي: ۽ جڏهن سج لهي وڃي، تڏهن منزلگاهہ جي اندر اچي.

¹² تون منزلگاهہ جي ٻاهر هڪڙي جاءِ مقرر ڪج جتي تون حاجت لاهڻ وڃين:

¹³ ۽ تون پنهنجن هٿيارن ۾ هڪڙو رنبو رکج؛ ۽ جڏهن تون ٻاهر حاجت لاهڻ وڃين، تڏهن انهي سان زمين کوٽج، ۽ گند کي ڪڍي ڇڏج:

¹⁴ ڇالاءِ جو خداوند تنهنجو خدا توکي بچائڻ لاءِ، ۽ تنهنجي دشمن کي تنهنجي هٿ ۾ ڏيڻ لاءِ، تنهنجيءَ ڇانوڻيءَ ۾ پيو گهمي؛ تنهنڪري تون پنهنجيءَ منزلگاهہ کي پاڪ رکج: متان هو تو ۾ گندگي ڏسي، ۽ توکان منهن ڦيرائي هليو وڃي.

¹⁵ جيڪڏهن ڪو غلام پنهنجي مالڪ وٽان ڀڄي تو وٽ اچي، تہ تون انهي کي سندس مالڪ جي حوالي نہ ڪج:

¹⁶ پر هو ڀلي تو وٽ تنهنجي وچ ۾ تنهنجن شهرن مان ڪنهن ۾، جتي وڻيس اُتي رهي: تون انهي تي ظلم نہ ڪج.

¹⁷ اسرائيلين جي ڌيئرن مان ڪابہ ڪسبياڻي نہ ٿئي، ۽ نڪي اسرائيلين جي پٽن مان ڪو لونڊو ٿئي.

¹⁸ تون ڪنهن ڪسبياڻيءَ جي يا لونڊي جي ڪمائيءَ مان نذرانو ڪري، خداوند پنهنجي خدا جي گهر ۾ متان آڻين: ڇالاءِ جو انهن ٻنهي کان خداوند تنهنجي خدا کي نفرت آهي.

¹⁹ تون پنهنجي ڀاءُ کي وياج تي قرض نہ ڏج؛ پئسن جو وياج، يا کاڌي جي شين جو وياج، يا ٻيءَ ڪنهن بہ شيءِ جو وياج نہ وٺج:

²⁰ ڪنهن ڌارئي ماڻهوءَ کي تون ڀلي وياج تي قرض ڏج؛ پر پنهنجي ڀاءُ کي ڪابہ شيءِ وياج تي اُڌاري نہ ڏج: تہ جنهن ملڪ تي قبضو ڪرڻ لاءِ تون وڃين ٿو، انهي ۾ خداوند تنهنجو خدا انهن سڀني ڪمن ۾، جن ۾ تون هٿ وجهندين، تن ۾ توکي برڪت ڏيندو.

²¹ جڏهن تون خداوند پنهنجي خدا جي لاءِ ڪا مڃتا مڃين، تڏهن انهيءَ جي پوري ڪرڻ ۾ دير نہ ڪج: نہ تہ تو تي گناهہ ايندو، ڇالاءِ جو خداوند تنهنجو خدا ضرور توکان انهيءَ جي طلب ڪندو:

²² پر جي تون مڃتا نہ مڃيندين، تہ پوءِ تو تي ڪو گناهہ ڪونہ ايندو.

²³ جيڪي تنهنجي وات مان نڪري سو تون ضرور پورو ڪج، ۽ جيڪا مڃتا تو خداوند پنهنجي خدا جي لاءِ مڃي هجي، يعني جنهن بہ خوشيءَ جي قربانيءَ جو واعدو تو پنهنجي وات مان ڪڍيو هجي، سا ضرور پوري ڪج.

²⁴ جڏهن تون پنهنجي پاڙيسريءَ جي ڊاک جي منهہ ۾ وڃين، تڏهن جيتري ڊاک وڻيئي اوتري کائي پيٽ ڀرج؛ پر پنهنجي ٿانوَ ۾ ڪي بہ نہ کڻج.

²⁵ جڏهن تون پنهنجي پاڙيسريءَ جي ان جي بيٺل پوک ۾ وڃين، تڏهن پنهنجي هٿ سان سنگ ڀلي پٽج؛ پر پنهنجي پاڙيسريءَ جي بيٺل پوک ۾ ڏاٽو نہ گهمائج.