شريعت جو دور 10 - Sindhi Bible

¹ انهي وقت خداوند مون کي چيو، تون اڳين جهڙيون پٿر جون ٻيون ٻہ تختيون جوڙ، ۽ مون وٽ جبل تي چڙهي اچ، ۽ ڪاٺ جي هڪڙي صندوق جوڙ.

² آءٌ انهن تختين تي اهي ڳالهيون لکندس، جي انهن اڳين تختين تي لکيل هيون، جن کي تو ڀڃي ڇڏيو، ۽ تون اهي انهيءَ صندوق ۾ رکج.

³ ان موجب مون ٻٻر جي ڪاٺ جي هڪڙي صندوق جوڙي، ۽ اڳين تختين جهڙيون پٿر جون ٻہ تختيون جوڙيم، ۽ اهي ٻئي تختيون پنهنجي هٿ ۾ کڻي، جبل تي چڙهي ويس.

⁴ ۽ جيڪي ڏهہ حڪم خداوند جبل تي باهہ جي وچ مان جماعت واري ڏينهن اوهان کي ٻڌايا هئا، سي هن پهرئين لکئي موجب انهن تختين تي لکيا: ۽ خداوند اهي مون کي ڏنيون.

⁵ پوءِ آءٌ موٽي جبل تان هيٺ لٿس، ۽ جيڪا صندوق مون جوڙي هئي، تنهن ۾ اهي تختيون رکيم؛ ۽ اهي اڃا اتي ئي رکيل آهن، جيئن ڪ خداوند مون کي فرمايو هو.

⁶ (پوءِ بني اسرائيل بيروت بني يعقان کان روانا ٿي موسيرہ ۾ آيا: اتي هارون وفات ڪئي، ۽ هن کي اتي ئي دفن ڪيو ويو؛ ۽ سندس پٽ اليعزر سندس جاءِ تي ڪهانت جي عهدي تي خدمت ڪرڻ لڳو.

⁷ پوءِ هو اُتان ڪوچ ڪري جدجودہ ۾ آيا؛ ۽ جدجودہ مان روانا ٿي يوطبات ۾ آيا، جتي پاڻيءَ جون نهرون هيون.

⁸ انهي وقت خداوند لاويءَ جي قبيلي کي ڌار ڪيو، تہ اهي خداوند جي عهد جي صندوق کڻن، ۽ خداوند جي حضور ۾ حاضر رهي انهي جي خدمت ڪن، ۽ سندس نالو وٺي برڪت ڏين، جيئن اڄ ڏينهن تائين ٿيندو اچي.

⁹ انهي ڪري لاوين کي سندن ڀائرن سان گڏ ڪوبہ حصو يا ورثو ڪونہ مليو؛ ڇالاءِ جو خداوند پاڻ هنن جو ورثو آهي، جيئن ڪ خداوند تنهنجي خدا هنن کي فرمايو آهي.)

¹⁰ ۽ آءٌ اڳي وانگر، چاليهہ ڏينهن ۽ چاليهہ راتيون، جبل تي رهيس: ۽ هن ڀيري بہ خداوند منهنجي ٻڌي؛ ۽ توکي برباد نہ ڪيائين.

¹¹ پوءِ خداوند مون کي چيو، تہ اُٿ، ۽ ماڻهن جي رهبري ڪر؛ تہ هو انهي ملڪ تي وڃي قبضو ڪن، جنهن بابت مون انهن جي ابن ڏاڏن سان قسم کنيو هو تہ انهن کي ڏيندس.

¹² هاڻي اي اسرائيل، خداوند تنهنجو خدا توکان ڇا ٿو گهري، رڳو ايترو تہ تون خداوند پنهنجي خدا کان ڊڄندو رهہ، سندس سڀني واٽن تي هل، ۽ کيس پيار ڪر، ۽ پنهنجي ساريءَ دل سان، ۽ پنهنجي ساريءَ جان سان، خداوند پنهنجي خدا جي عبادت ڪر،

¹³ ۽ خداوند جا حڪم ۽ سندس قانون، جي آءٌ تنهنجيءَ ڀلائيءَ جي لاءِ اڄوڪي ڏينهن توکي ٻڌايان ٿو، تن کي مڃيندو رهہ؟

¹⁴ ۽ ڏس، آسمان ۽ آسمانن جو آسمان، زمين ۽ جيڪي منجهس آهي، سو سڀ خداوند تنهنجي خدا جو آهي؛

¹⁵ تڏهن بہ خداوند خوشيءَ سان تنهنجي ابن ڏاڏن کي پيار ڪيو، ۽ انهن کان پوءِ سندس اولاد کي، يعني اوهان کي ٻين سڀني قومن مان چونڊي ڪڍيائين، جيئن ڪ اڄوڪي ڏينهن ظاهر آهي.

¹⁶ تنهنڪري اوهين پنهنجي دل جو ختنو ڪريو ۽ اڳتي وري ضدي نہ ٿيو.

¹⁷ ڇالاءِ جو خداوند اوهان جو خدا، جو خدائن جو خدا، ۽ خداوندن جو خدا آهي، جو عظيم، قادر، ۽ خوفناڪ خدا آهي، هو ماڻهن جي طرفداري نٿو ڪري، ۽ نڪي رشوت ٿو وٺي.

¹⁸ هو يتيمن ۽ بيوہ زالن جو انصاف ٿو ڪري، ۽ پرديسيءَ کي پيار ٿو ڪري، ۽ انهي کي کاڌو ۽ ڪپڙو ٿو ڏئي.

¹⁹ تنهنڪري اوهين پرديسيءَ کي پيار ڪريو: ڇالاءِ جو اوهين پاڻ بہ مصر جي ملڪ ۾ پرديسي هئا.

²⁰ تون خداوند پنهنجي خدا کان ڊڄندو رهج؛ رڳو انهي جي عبادت ڪج؛ ۽ انهي سان قائم رهج؛ ۽ انهي جي نالي جو قسم کڻج.

²¹ اهوئي تنهنجي تعريف جو حقدار آهي، اهو ئي تنهنجو خدا آهي، جنهن تنهنجي لاءِ اهي وڏا ۽ هيبتناڪ ڪم ڪيا، جي تو پنهنجين اکين سان ڏٺا.

²² تنهنجا ابا ڏاڏا جڏهن مصر ۾ ويا تڏهن ستر ڄڻا هئا؛ پر هاڻي خداوند تنهنجي خدا توکي آسمان جي تارن جيترو وڌايو آهي.