2.سموئيل 22 - Sindhi Bible

¹ جنهن ڏينهن خداوند دائود کي سندس سڀني دشمنن جي هٿان ۽ سائول جي هٿان ڇڏايو، انهي ڏينهن هن هيءُ گيت خداوند جي اڳيان ڳايو:

² ۽ هن چيو تہ خداوند منهنجو ٽڪر، ۽ منهنجو ڪوٽ، ۽ منهنجو ڇڏائيندڙ آهي؛

³ خداوند منهنجو ٽڪر آهي، جنهن تي منهنجو ڀروسو آهي؛ منهنجي سپر آهي، ۽ منهنجي ڇوٽڪاري جو سڱ، منهنجو مٿانهون ٺلهہ، ۽ منهنجي پناهہ آهي؛ اي منهنجا ڇوٽڪارو ڏيندڙ، تون مون کي ظلم کان بچائين ٿو.

⁴ آءٌ خداوند کي سڏيندس، جو تعريف جي لائق آهي: انهيءَ ڪري آءٌ پنهنجن دشمنن کان ڇٽي پوندس.

⁵ ڇالاءِ جو موت جي لهرن مون کي وڪوڙيو، بيدينيءَ جي سيلاب مون کي ڊيڄاريو.

⁶ پاتال جا رسا منهنجي چوڌاري پيل هئا: موت جا دام مون تي آيا.

⁷ پنهنجي مصيبت ۾ مون خداوند کي سڏيو: هائو مون پنهنجي خداوند کي پڪاريو: ۽ هن پنهنجي هيڪل مان منهنجو آواز ٻڌو، ۽ منهنجي دانهن هن جي ڪنن تائين پهتي.

⁸ تڏهن زمين لڏي ويئي ۽ ڏڪڻ لڳي، آسمان جو بنياد سندس ڪاوڙ جي ڪري ڌڏڻ ۽ لڏڻ لڳو.

⁹ سندس ڪاوڙ مان دونهون نڪتو، ۽ سندس وات مان نڪتل باهہ کائي چٽ ڪري ويئي: انهيءَ مان اڱر ٻَرڻ لڳا.

¹⁰ هن آسمان کي بہ جهڪايو ۽ هيٺ لهي آيو، ۽ سندس پيرن هيٺ گهاٽي اونداهي هئي.

¹¹ هو هڪڙي ڪروبيءَ تي چڙهي اُڏامي ويو: هائو، هو واءُ جي کنڀن تي ڏٺو ويو.

¹² هن اونداهيءَ مان پنهنجي چوڌاري تنبو جوڙيا، ۽ پاڻيءَ مان آسمان جا گهاٽا ڪڪر جوڙيائين.

¹³ سندس اڳيان تجلي ڪِري ڪوئلا ٻَري پيا.

¹⁴ خداوند آسمان مان گجگوڙ ڪئي، ۽ خدا تعاليٰ پنهنجو آواز ٻڌايو.

¹⁵ ۽ هن تير موڪليا ۽ اهي پکيڙي ڇڏيائين؛ وڄ موڪلي هن انهن کي بي آرام ڪيو.

¹⁶ تنهن کان پوءِ خداوند جي ڌمڪيءَ سان، سندس ڪاوڙ مان ڪڍيل ڦوڪ ڪري سمنڊ جون کاريون ظاهر ٿيون، ۽ دنيا جا بنياد کُلي پيا.

¹⁷ هن مٿان موڪلي مون کي کڻي ورتو؛ هن مون کي وڏن پاڻين مان ڪڍي ورتو؛

¹⁸ هن منهنجي زور واري دشمن کان مون کي ڇڏايو، ۽ جن مون کي ڌڪاريو ٿي: ڇالاءِ جو هو مون کان گهڻو زور وارا هئا.

¹⁹ هو منهنجي مصيبت جي ڏينهن مون تي آيا؛ پر خداوند منهنجي ٽيڪ هو.

²⁰ هن مون کي هڪڙي ڪشادي هنڌ ۾ آندو: هن مون کي ڇڏايو ڇالاءِ جو هو مون مان راضي هو.

²¹ خداوند مون کي منهنجي سچائيءَ موجب انعام ڏنو: هن منهنجن هٿن جي پاڪيزگيءَ موجب مون کي بدلو ڏنو.

²² ڇالاءِ جو مون خداوند جي رستن جي سنڀال ڪئي آهي: ۽ شرارت ڪري خدا کان پري نہ ٿيو آهيان.

²³ ڇالاءِ جو هن جا سڀ فيصلا منهنجي اڳيان هئا: ۽ هن جي قاعدن کان آءٌ اصل پري نہ ٿيس.

²⁴ آءٌ ڏانهنس ڪامل بہ رهيس، ۽ پاڻ کي پنهنجي گناهن کان روڪيم.

²⁵ تنهنڪري خداوند منهنجي سچائيءَ موجب مون کي عيوضو ڏنو آهي؛ ۽ سندس اڳيان ڪيل پاڪيزگيءَ موجب مون کي عيوضو ڏنو اٿس.

²⁶ رحم وارن سان تون پاڻ کي رحم وارو ڏيکاريندين، ۽ ڪامل انسان سان تون پاڻ کي ڪامل ڏيکاريندين؛

²⁷ پاڪ ماڻهن سان تون پاڻ کي پاڪ ڏيکاريندين؛ ۽ ڏنگن ماڻهن سان تون پاڻ کي ڏنگو ڏيکاريندين.

²⁸ غمزدن ماڻهن کي تون بچائيندين: پر تنهنجون اکيون مغرورن تي آهن، انهيءَ لاءِ تہ تون انهن کي لاهي هيٺ ڪرين.

²⁹ ڇالاءِ جو اي خداوند، تون منهنجو ڏيئو آهين: ۽ خداوند منهنجي اونداهي بدلائي سوجهرو ڪندو.

³⁰ ڇالاءِ جو تنهنجي مدد سان آءٌ هڪڙي لشڪر تي ڪاهي ٿو وڃان: پنهنجي خدا جي مدد سان آءٌ ڀت ٽپي ٿو وڃان.

³¹ باقي خدا جو رستو ڪامل آهي: خداوند جو ڪلام آزمايل آهي؛ جيڪي مٿس ڀروسو رکن ٿا تن سڀني جي لاءِ هو هڪڙي سپر آهي.

³² ڇالاءِ جو خداوند کان سواءِ ڪير خدا آهي؟ ۽ اسان جي خدا کان سواءِ ڪير ٽڪر آهي؟

³³ خدا منهنجو مضبوط قلعو آهي: ۽ هو ڪامل ماڻهوءَ کي پنهنجي رستي تي سونهون ٿي هلائي ٿو.

³⁴ منهنجا پير هرڻيءَ جي پيرن جهڙا ٿو ڪري، ۽ مون کي پنهنجين مٿانهين جاين تي ٿو رکي.

³⁵ هو منهنجن هٿن کي جنگ ڪرڻ ٿو سيکاري؛ اهڙيءَ طرح جو منهنجون ٻانهون پتل جي ڪمان بہ موڙي ٿيون سگهن.

³⁶ تو مون کي پنهنجي ڇوٽڪاري جي سپر بہ ڏني آهي: ۽ تنهنجي مهربانيءَ مون کي وڏو ڪيو آهي.

³⁷ تو منهنجا قدم مون هيٺان ڪشادا ڪيا آهن، ۽ منهنجا پير ترڪيا نہ آهن.

³⁸ آءٌ پنهنجي دشمنن جي پٺيان پيو آهيان، ۽ انهن کي ناس ڪيو اٿم؛ ۽ جيسين هو چٽ نہ ٿي ويا تيسين آءٌ نہ موٽيس.

³⁹ مون انهن کي نابود ڪري ڇڏيو، ۽ اهڙو وڍي ماريو جو هو اُٿي نٿا سگهن: هائو هو منهنجن پيرن هيٺ ڪري پيا آهن.

⁴⁰ ڇالاءِ جو تو مون کي جنگ جي لاءِ زور سان ڪمر ٻڌائي آهي: جيڪي سنبري مون تي ڪاهي آيا تن کي تو جيتي منهنجي هيٺان ڪيو.

⁴¹ تو منهنجن دشمنن کي منهنجي اڳيان پٺي ڏيئي ڀڄارايو، انهيءَ لاءِ تہ جيڪي مون کي ڌڪارين ٿا تن کي وڍي ڇڏيان.

⁴² هنن گهڻوئي، نهاريو پر بچائڻ وارو ڪونہ ٿين؛ بلڪ خداوند ڏي بہ نهاريائون پر هن انهن کي ورندي ڪانہ ڏني.

⁴³ تڏهن مون هنن کي ڪُٽي ڪُٽي زمين جي مٽيءَ جهڙو سنهو ڪري ڇڏيو مون هنن کي گهٽين جي گپ وانگر لتاڙيو، ۽ هنن کي هيڏي هوڏي پکيڙي ڇڏيم.

⁴⁴ تو مون کي منهنجي قوم جي جهيڙن جهڳڙن کان بہ بچايو؛ تو مون کي قوم جو مهندار ٿيڻ لاءِ سنڀاليو آهي: جنهن قوم کي آءٌ سڃاڻندو ئي نہ هوس سا منهنجي خدمت چاڪري ڪندي.

⁴⁵ ڌاريا ماڻهو منهنجي تابعداري ڪندا: منهنجو ٻڌندا ۽ هڪدم منهنجا فرمانبردار ٿيندا.

⁴⁶ ڌاريا ماڻهو ساڻا ٿي ويندا، ۽ پنهنجن قلعن مان ڏڪندا نڪري ايندا.

⁴⁷ خداوند جيئرو آهي؛ ۽ منهنجو ٽڪر شل برڪت وارو هجي؛ ۽ خدا، منهنجي ڇوٽڪاري جو ٽڪر شل سرفراز ٿئي:

⁴⁸ اهو خدا، جو منهنجي پاران وير وٺي ٿو، ۽ قومن کي منهنجي هيٺان ڪري ٿو،

⁴⁹ ۽ جو مون کي پنهنجن دشمنن مان ڪڍي وٺي ٿو: هائو، جيڪي منهنجي مٿان ڪاهي اچن ٿا تن جي مٿان تون مون کي چاڙهين ٿو: تون مون کي ظلم ڪندڙ ماڻهوءَ کان ڇڏائين ٿو.

⁵⁰ تنهنڪري اي خداوند، قومن ۾ آءٌ تنهنجا شڪرانا بجا آڻيندس، ۽ تنهنجي نالي جي آءٌ تعريف ڳائيندس.

⁵¹ هو پنهنجي بادشاهہ کي وڏو ڇوٽڪارو ٿو ڏئي: ۽ پنهنجي مسح ڪيل کي هميشہ محبت جهڙي مهرباني ڏيکاري ٿو، يعني دائود کي ۽ سندس اولاد کي.