2.بادشاهَہ 17 - Sindhi Bible

¹ يهوداہ جي بادشاهہ آخز جي ٻارهين ورهيہ ۾، هوسيع بن ايلہ، سامريہ ۾ اسرائيل تي بادشاهي ڪرڻ لڳو، ۽ هن نوَ ورهيہ بادشاهي ڪئي.

² ۽ هن اُهي ڪم ڪيا جي خداوند جي نظر ۾ خراب هئا، پر نہ اسرائيل جي ٻين بادشاهن جهڙا، جي هن کان اڳي ٿي گذريا هئا.

³ انهيءَ تي اسور جو بادشاهہ سلمنسر چڙهي آيو؛ ۽ هوسيع انهيءَ جو ٻانهو ٿيو، ۽ اُنهيءَ جي لاءِ نذرانا آندائين.

⁴ ۽ اسور جي بادشاهہ هوسيع جو منصوبو معلوم ڪيو: ڇالاءِ جو هن مصر جي بادشاهہ سو ڏانهن ايلچي موڪليا ۽ اسور جي بادشاهہ ڏانهن ڪو نذرانو نہ موڪليائين، جيئن اڳي سال بسال موڪليندو هو: تنهنڪري اسور جي بادشاهہ هن کي قيد ۾ وجهي ٻڌي بند ڪري ڇڏيو.

⁵ تنهن کانپوءِ اسور جو بادشاهہ ساري ملڪ مان گهمي سامريہ تائين ويو، ۽ انهيءَ کي ٽي ورهيہ گهيرو ڪيائين.

⁶ هوسيع جي نائين ورهيہ ۾ اسور جي بادشاهہ سامريہ ورتو، ۽ اسرائيلين کي قيد ڪري اسور ڏانهن وٺي ويو، ۽ انهن کي جوزان نديءَ تي، خلحہ ۽ خابور شهرن ۾، ۽ مادين جي شهرن ۾ رکيائين.

⁷ ۽ ائين انهي ڪري ٿيو جو بني اسرائيل خداوند پنهنجي خدا جو گناهہ ڪيو، جنهن هنن کي مصر جي بادشاهہ فرعون جي هٿن مان ڪڍي ٻاهر آندو، ۽ هو ٻين معبودن کان ڊنا،

⁸ ۽ جن قومن کي خداوند بني اسرائيل جي اڳيان هڪلي ڪڍيو تن جي، ۽ اسرائيل جي بادشاهن جي جوڙيل قانونن تي هليا.

⁹ ۽ بني اسرائيل اهڙا ڪم ڳجهيءَ طرح خداوند پنهنجي خدا جي برخلاف ڪيا، جي چڱا نہ هئا، ۽ هنن پنهنجن سڀني شهرن ۾، ۽ پهري وارن جي ٺلهہ کان وٺي قلعي وارن شهرن تائين، مٿانهيون جايون ٺهرايون.

¹⁰ ۽ سڀ ڪنهن مٿانهين ٽڪر تي، ۽ سڀ ڪنهن سائي وڻ هيٺ، هنن پنهنجي لاءِ ٿنڀ ۽ يسيرتون کڙيون ڪيون:

¹¹ ۽ اُتي اُنهن سڀني مٿانهين جاين ۾ هو لوبان ساڙيندا هئا، جيئن ٻيون قومون ڪنديون هيون، جن کي خداوند هنن جي اڳيان هڪالي ڪڍيو هو؛ ۽ هنن خداوند کي ڪاوڙائڻ لاءِ بڇڙا ڪم ڪيا:

¹² ۽ هنن بتن جي عبادت ڪئي، جنهن جي نسبت ۾ خداوند هنن کي چيو هو تہ اهو ڪم متان ڪريو.

¹³ انهيءَ هوندي بہ خداوند سڀ ڪنهن نبيءَ ۽ سڀ ڪنهن غيب دان جي وسيلي اسرائيل ۽ يهوداہ کي تاڪيد ڪري فرمايو، تہ اوهين پنهنجن بڇڙن رستن کان باز اچو، ۽ منهنجن حڪمن تي ۽ منهنجن قانونن تي انهيءَ ساريءَ شريعت موجب هلو، جا مون اوهان جي ابن ڏاڏن کي ڏني، جا مون پنهنجن ٻانهن نبين جي هٿان موڪلي.

¹⁴ تڏهن بہ هنن نہ ٻڌو، پر پنهنجي گردن اهڙي سخت ڪيائون جهڙي سندن ابن ڏاڏن ڪئي هئي، جن خداوند پنهنجي خدا تي ايمان نہ آندو.

¹⁵ ۽ انهيءَ جا قانون، ۽ جيڪو عهدنامو هن سندن ابن ڏاڏن سان ڪيو هو، ۽ جيڪي شاهديون هن کين ڏنيون هيون سي رد ڪري ڇڏيائون؛ ۽ بيهودين ڳالهين جي پٺيان پيا، ۽ مغرور ٿيا، ۽ سندن آس پاس جيڪي قومون هيون تن جي پيروي ڪيائون، جن قومن جي نسبت ۾ خداوند تاڪيد ڪيو هون تہ انهن جهڙا ڪم متان ڪريو.

¹⁶ ۽ هنن خداوند پنهنجي خدا جا سڀ حڪم ڇڏي ڏنا، ۽ پنهنجي لاءِ پلٽيل بت جوڙيائون، يعني ٻہ گابا، ۽ يسيرتون جوڙيائون، ۽ آسمان جي سڀني تارن جي پوڄا ڪيائون، ۽ بعل جي عبادت ڪيائون.

¹⁷ ۽ پنهنجن پٽن ۽ پنهنجين ڌيئرن کي باهہ مان لنگهايائون، ۽ فالون ۽ جادوگريون ڪم ۾ آندائون، ۽ جيڪي خداوند جي نظر ۾ خراب هو، تنهن جي ڪرڻ لاءِ پاڻ کي وڪيائون تہ هن کي ڪاوڙائين.

¹⁸ تنهنڪري خداوند اسرائيل تي ڏاڍو ڪاوڙيو ۽ انهن کي پنهنجي اکين کان ٽاري ڇڏيائين: يهوداہ جي فرقي کانسواءِ ٻيو ڪوبہ ڪونہ بچيو.

¹⁹ يهوداہ بہ خداوند پنهنجي خدا جي حڪمن جي سنڀال نہ ڪئي پر اسرائيل جا قانون، جي هنن پاڻ جوڙيا، تن تي هليا.

²⁰ ۽ خداوند اسرائيل جي ساري نسل کي رد ڪري ڇڏيو، ۽ انهن تي مصيبتون نازل ڪيائين، ۽ انهن کي ڦرلٽ ڪندڙن جي حوالي ڪيائين، ۽ نيٺ هنن کي پنهنجي نظر کان برطرف ڪري ڇڏيائين.

²¹ ڇالاءِ جو هن اسرائيل کي دائود جي گهراڻي کان وڍي ڪڍي ڇڏيو؛ ۽ هنن يربعام بن نباط کي بادشاهہ بنايو: ۽ يربعام اسرائيل کي خداوند جي پيروي ڪرڻ کان ڪڍي هنن جي هٿان وڏا گناهہ ڪرايا.

²² ۽ بني اسرائيل يربعام جي انهن گناهن تي هليا، جي هن ڪيا؛ هو اُنهن کان نہ مڙيا؛

²³ نيٺ خداوند اسرائيل کي پنهنجي نظر کان برطرف ڪري ڇڏيو، جيئن ڪ هن پنهنجن سڀني ٻانهن نبين جي معرفت فرمايو. انهيءَ طرح اسرائيلي پنهنجي ملڪ مان کڄي اسور ۾ آيا، جتي اڄ ڏينهن تائين آهن.

²⁴ ۽ اسور جي بادشاهہ بابل مان، ۽ ڪوتہ مان، ۽ عوا مان، ۽ حمات ۽ سفروائم مان ماڻهو آڻي بني اسرائيل بدران سامريہ جي شهرن ۾ ويهاريا: ۽ هو سامريہ هٿ ڪري انهيءَ جي شهرن ۾ رهڻ لڳا.

²⁵ ۽ هيئن ٿيو تہ هنن جي اُتي رهڻ جي شروعات ۾ هو خداوند کان نہ ڊڄندا هئا: تنهنڪري خداوند منجهن شينهن موڪليا، جن انهن مان ڪن کي ماري وڌو.

²⁶ انهيءَ ڪري هنن اسور جي بادشاهہ کي چيو تہ جيڪي قومون تو آڻي سامريہ جي شهرن ۾ ويهاريون آهن، سي انهيءَ ملڪ جي خداوند جو رستو نٿيون ڄاڻين: سو هن انهن منجهہ شينهن موڪليا آهن ۽ ڏس، اُهي هنن کي مارين ٿا، ڇالاءِ جو هو انهيءَ ملڪ جي خدا جو رستو نہ ٿا ڄاڻن.

²⁷ تڏهن اسور جي بادشاهہ حڪم ڏيئي چيو تہ جن ڪاهنن کي اوهان اُتان آندو آهي، تن مان هڪڙو اُتي وٺي وڃو؛ ۽ هو وڃي اُتي رهي ۽ اُهو هنن کي ملڪ جي خدا جو رستو سيکاري.

²⁸ ان موجب جيڪي ڪاهن هن سامريہ مان آندا هئا، تن مان هڪڙو اچي بيت ايل ۾ رهيو، ۽ هنن کي سيکارڻ لڳو تہ ڪيئن خداوند کان ڊڄڻ گهرجي.

²⁹ انهيءَ هوندي بہ سڀ ڪنهن قوم پنهنجا پنهنجا معبود جوڙي، جيڪي مٿانهيون جايون سامريہ وارن جوڙيون هيون، تن جي گهرن ۾ رکيائون؛ هرهڪ قوم، جنهن جنهن شهر ۾ رهندي هئي، تنهن ۾ ائين ڪيو.

³⁰ ۽ بابل جي ماڻهن سڪات بنات جوڙيو، ۽ ڪوت جي ماڻهن نيرگل جوڙيو، ۽ حمات جي ماڻهن اسيما جوڙيو.

³¹ ۽ عوائين نبحاز، ۽ ترتاق جوڙيا، ۽ سفروين پنهنجا ٻار ادرملڪ ۽ عنملڪ جي لاءِ باهہ ۾ ساڙيا، جي سفروائم جا معبود هئا.

³² انهيءَ طرح هو خداوند کان ڊنا، ۽ پاڻ منجهان پنهنجي لاءِ مٿانهين جاين جا ڪاهن مقرر ڪيائون، جي هنن جي لاءِ مٿانهين جاين جي گهرن ۾ قربانيون چاڙهيندا هئا.

³³ هو ڊڄندا خداوند کان هئا پر عبادت پنهنجن معبودن جي ڪندا هئا، جنهن دستور اُهي قومون ڪنديون هيون، جن منجهان هو کڄي آيا هئا.

³⁴ اڄ ڏينهن تائين هو اڳوڻي دستور موجب هلندا اچن: نڪي هو خداوند کان ڊڄن ٿا، نڪي پنهنجن انهن قانونن ۽ انهيءَ شريعت ۽ حڪم تي هلن ٿا، جي خداوند يعقوب جي اولاد کي ڏنا، جنهن جو نالو هن اسرائيل رکيو؛

³⁵ جن سان خداوند عهدنامو ڪيو، ۽ تاڪيد ڪري فرمايائين تہ اوهين ٻين معبودن کان متان ڊڄو، نڪي انهن کي سجدو ڪجو، ۽ نہ انهن جي عبادت ڪجو، ۽ نہ انهن لاءِ قرباني چاڙهجو:

³⁶ پر جنهن خداوند اوهان کي وڏي قدرت ۽ ڊگهيريل ٻانهن سان مصر جي زمين مان ڪڍي ٻاهر آندو، تنهن کان اوهين ڊڄجو، ۽ انهيءَ کي اوهين سجدو ڏجو، ۽ انهيءَ لاءِ اوهين قربانيون چاڙهجو:

³⁷ ۽ قانون، ۽ قاعدا، ۽ شريعت، ۽ حڪم، جي هن اوهان جي لاءِ لکيا، تن جي اوهين هميشہ تعميل ڪندا رهجو؛ ۽ اوهين ٻين معبودن کان نہ ڊڄجو:

³⁸ ۽ جيڪو عهد مون اوهان سان ڪيو آهي سو اوهين متان وساريو؛ نڪي اوهين ٻين معبودن کان ڊڄجو:

³⁹ پر اوهين خداوند پنهنجي خدا کان ڊڄجو؛ ۽ اهو اوهان کي اوهانجن سڀني دشمنن جي هٿان ڇڏائيندو.

⁴⁰ تڏهن بہ هنن نہ ٻڌو پر پنهنجي اڳئين دستور تي هليا.

⁴¹ انهيءَ طرح هي قومون خداوند کان ڊڄنديون هيون پر پنهنجن اُڪريل بتن جي عبادت ڪنديون هيون؛ اُنهن جو اولاد ۽ انهن جي اولاد جو اولاد بہ ائين ڪندو هو، جيئن سندن ابا ڏاڏا ڪندا هئا، ۽ ائين هو اڄ ڏينهن تائين ڪندا اچن.