1.سموئيل 23 - Sindhi Bible

¹ ۽ هنن دائود کي خبر ڏني تہ ڏس، فلستي قعيلہ سان ٿا وڙهن، ۽ اَن ڳاهڻ جي پِڙن تي ڦرلٽ ٿا ڪن.

² تنهنڪري دائود خداوند کان پڇيو تہ آءٌ وڃي انهن فلستين کي ماريان يا نہ؟ ۽ خداوند دائود کي چيو تہ وڃ ۽ وڃي فلستين کي مار، ۽ قعيلہ کي بچاءِ

³ ۽ دائود جي ماڻهن کيس چيو تہ ڏس، اسين هت يهوداہ ۾ ڊنا ويٺا آهيون: سو جيڪڏهن فلستين سان وڙهڻ جي لاءِ قعيلہ ڏي وينداسين تہ اسان کي ڪيترو نہ وڌيڪ ڊپ ٿيندو؟

⁴ تڏهن دائود وري خداوند کان پڇيو، ۽ خداوند کيس جواب ڏنو تہ اُٿ، قعيلہ ڏي لهي وڃ؛ ڇالاءِ جو آءٌ فلستي تنهنجي هٿن ۾ ڏيئي ڇڏيندس.

⁵ ۽ دائود ۽ سندس ماڻهو قعيلہ ڏي وڃي فلستين سان وڙهيا، ۽ انهن جو چوپايو مال آندائون، ۽ اُنهن ۾ ڏاڍو ڪوس وڌائون. انهي طرح دائود قعيلہ جي ماڻهن کي بچايو.

⁶ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن ابي ياتر بن اخيملڪ قعيلہ ڏي دائود ڏانهن ڀڳو هو، تڏهن هو پاڻ سان هڪڙو افود کڻي آيو هو.

⁷ ۽ سائول کي خبر ملي تہ دائود قعيلہ ۾ آيو آهي. ۽ سائول چيو تہ خدا هن کي منهنجي چنبي ۾ آڻي وڌو آهي؛ ڇالاءِ جو هو اهڙي شهر ۾ اچي گهڙيو آهي جنهن کي دروازا ۽ گز آهن، تنهنڪري هو هاڻ بند ۾ آهي.

⁸ ۽ سائول سڀني ماڻهن کي جنگ لاءِ سڏيو تہ قعيلہ ڏي لهي دائود ۽ سندس ماڻهن کي گهيرو ڪن.

⁹ ۽ دائود کي خبر پيئي تہ سائول کيس نقصان پهچائڻ جي رٿ پيو ڪري: ۽ هن ابي ياتر ڪاهن کي چيو تہ افود کڻي اچ.

¹⁰ تڏهن دائود چيو تہ اي خداوند، اسرائيل جا خدا، تنهنجي ٻانهي پڪ ٻڌو آهي تہ سائول منهنجي ڪري قعيلہ کي چٽ ڪرڻ جي لاءِ هيڏي اچڻ ٿو گهري.

¹¹ قعيلہ جا ماڻهو مون کي هن جي هٿن ۾ ڏيئي ڇڏيندا ڇا؟ جيئن اُنهن جي ٻانهي ٻڌو آهي تيئن سائول هيڏي ايندو ڇا؟ اي خداوند اسرائيل جا خدا، آءٌ منٿ ٿو ڪريان تہ پنهنجي ٻانهي کي اها خبر ڏي: ۽ خداوند فرمايو تہ هو ايندو.

¹² تڏهن دائود چيو تہ قعيلہ جا ماڻهو مون کي، ۽ منهنجي ماڻهن کي سائول جي هٿن ۾ ڏيئي ڇڏيندا ڇا؟ ۽ خداوند فرمايو تہ هو توکي هن جي هٿن ۾ ڏيئي ڇڏيندا.

¹³ تڏهن دائود ۽ سندس ماڻهو، جي اٽڪل ڇهہ سؤ هئا، سي اُٿيا ۽ قعيلہ مان نڪتا ۽ جيڏي وڃي سگهيا اوڏي ويا. ۽ سائول کي خبر پيئي تہ دائود قعيلہ مان ڀڄي ويو، تڏهن هو اُتي ڪونہ ويو.

¹⁴ ۽ دائود بيابان ۾ مضبوط قلعن ۾ رهڻ لڳو ۽ زيف جي بيابان واري ڪوهستان ۾ رهي پيو. ۽ سائول ڏهاڙي هن جي ڳولا پئي ڪئي، پر خدا کيس سندس هٿن ۾ نہ ڏنو.

¹⁵ ۽ دائود ڏٺو تہ سائول سندس جان جي پٺيان آهي: ۽ دائود زيف جي بيابان ۾ ٻيلي منجهہ هو.

¹⁶ ۽ سائول جو پٽ يونتن اُٿيو، ۽ ٻيلي ۾ دائود وٽ ويو، ۽ خدا ۾ سندس هٿ مضبوط ڪيائين.

¹⁷ ۽ هن کي چيائين تہ ڊڄ نہ: ڇالاءِ تہ منهنجي پيءُ سائول جو هٿ توکي نہ لهندو، ۽ تون اسرائيل جو بادشاهہ ٿيندين، ۽ توکان پوءِ منهنجو درجو ٿيندو؛ ۽ انهي جي بہ منهنجي پيءُ کي خبر آهي.

¹⁸ ۽ انهن ٻنهي خداوند جي اڳيان پاڻ ۾ عهد اقرار ڪيو: ۽ دائود ٻيلي ۾ رهجي پيو، ۽ يونتن پنهنجي گهر هليو ويو.

¹⁹ تنهن کان پوءِ زيف جا ماڻهو جبعہ ۾ سائول وٽ آيا ۽ چيائونس، تہ حڪيلہ جو ٽڪر، جو بيابان جي ڏکڻ ۾ آهي، تنهن جي ٻيلي وارن مضبوط قلعن ۾ دائود پاڻ کي نٿو لڪائي ڇا؟

²⁰ تنهنڪري اي بادشاهہ، هاڻي پنهنجي دل جي پوري خواهش موجب لهي اچ؛ ۽ اهو اسان جو ذمو آهي تہ اسين هن کي بادشاهہ جي هٿن ۾ آڻي وجهنداسين.

²¹ ۽ سائول چيو تہ شل خداوند جي برڪت اوهان تي هجي: ڇالاءِ جو اوهان مون تي رحم ڪيو آهي.

²² ڀلائي ڪري وڃو ۽ وڃي زيادہ پڪ ڪريو، ۽ جتي هو اڪثر رهي ٿو، اُهو هنڌ ڏسو، ۽ خبر رکو تہ ڪنهن هن کي اُتي ڏٺو آهي: ڇالاءِ جو مون کي ٻڌايو اٿن تہ هو ڏاڍي پڪائي سان ٿو هلي.

²³ تنهنڪري ڏسو ۽ هن جي لڪڻ جون سڀ جايون معلوم ڪريو، ۽ وري اچي مون کي پڪ ڏيو، تہ پوءِ آءٌ اوهان سان گڏجي هلندس: ۽ هيئن ٿيندو تہ جي هو انهي ملڪ ۾ هوندو، تہ يهوداہ جي سڀني هزارن مان بہ آءٌ هن کي ڳولي ڪڍندس.

²⁴ ۽ هو اُٿيا ۽ زيف ڏانهن سائول کان پهرين ويا: پر دائود ۽ سندس ماڻهو معون جي بيابان ۾ هئا، جو ڏکڻ جي ميدان ۾ آهي.

²⁵ ۽ سائول ۽ سندس ماڻهو هن کي ڳولڻ ويا. ۽ اُنهن دائود کي ٻڌايو: جنهنڪري هو اُنهي ٽڪر وٽ آيو، ۽ معون جي بيابان ۾ رهڻ لڳو: ۽ جڏهن سائول اهو ٻڌو تڏهن هو معون جي بيابان ۾ دائود جي پٺيان پيو

²⁶ ۽ سائول جبل جي هڪڙي پاسي هليو ويو، ۽ دائود پنهنجن ماڻهن سميت جبل جي ٻئي پاسي هليو ويو: ۽ دائود سائول جي ڊپ کان تڪڙو تڪڙو هلڻ لڳو؛ ڇالاءِ جو سائول ۽ سندس ماڻهن، دائود ۽ سندس ماڻهن کي پڪڙڻ جي لاءِ اچي هنن کي چوڌاري وڪوڙيو هو.

²⁷ پر سائول وٽ هڪڙو قاصد آيو، جنهن اچي چيس تہ جلدي ڪري هل؛ ڇالاءِ جو فلستين ملڪ تي ڪاهہ ڪئي آهي.

²⁸ تنهنڪري سائول دائود جي پٺيان پوڻ کان موٽي فلستين تي ڪاهي ويو: انهي سبب هنن انهي هنڌ جو نالو سلع همخلقوت (بچي نڪرڻ جو ٽڪر) رکيو.

²⁹ پوءِ دائود اُتان چڙهي ويو ۽ عين جديءَ جي مضبوط قلعن ۾ وڃي رهڻ لڳو.