غزل غزلها 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

محبوبه

¹ من نرگس شارون و سوسن وادیها هستم.

محبوب

² چنانکه سوسن در میان خارها، همچنان محبوبه من در میان دختران است.

محبوبه

³ چنانکه سیب در میان درختان جنگل، همچنان محبوب من در میان پسران است. در سایه وی به شادمانی نشستم و میوه‌اش به کامم شیرین بود.

⁴ مرا به میخانه آورد و بیرق او بالای سر من محبت بود.

⁵ مرا به قرصهای کشمش قوت بخشید و مرا به سیبها تازه سازید، زیرا که من از عشق بیمارم.

⁶ دست چپش در زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد.

⁷ ‌ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها و آهوهای صحرا قسم می‌دهم که محبوب مرا تا خودش نخواهد، بیدار نکنید و برنینگیزانید.

⁸ صدای محبوب من است، اینک بر کوه‌ها جَستان و بر تپه‌ها خیزان می‌آید.

⁹ محبوب من مانند غزال یا بچه آهو است. اینک او در عقب دیوار ما ایستاده، از پنجره‌ها می‌نگرد و از میان شبکه‌ها نگاه می‌کند.

¹⁰ محبوب من مرا خطاب کرده، گفت: «ای محبوبه من، و ‌ای زیبایی من، برخیز و بیا.

¹¹ زیرا اینک زمستان گذشته و باران تمام شده و رفته است.

¹² زمین گُلشن گشته، و زمان نغمه‌سرایی رسیده است، و صدای فاخته در ولایت ما شنیده می‌شود.

¹³ درخت انجیر میوه خود را می‌رساند و موها گل آورده، رایحه خوش می‌دهد. ای محبوبه من، و ‌ای زیبایی من، برخیز و بیا!»

¹⁴ ‌ای کبوتر من، که در شکافهای صخره و در پوشش سنگهای خارا هستی، چهره خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان، زیرا که صدای تو لذیذ و چهره‌ات خوشنما است.

¹⁵ شغالها را، شغالهای کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند، برای ما بگیرید، زیرا که تاکستانهای ما گل آورده است.

¹⁶ محبوبم از آنِ من است و من از آنِ او هستم. او در میان سوسنها می‌چراند.

¹⁷ ‌ای محبوب من، برگرد پیش از آنکه باد روز بوزد و سایه‌ها بگریزند، مانند غزال یا بچه آهو بر کوه‌های بِتِر باش.