رومیان 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

انتخاب الهی

¹ در مسیح راست می‌گویم و دروغ نه، و وجدان من در روح‌القدس مرا شاهد است

² که مرا غمی بزرگ و در دلم اضطراب دائمی است.

³ زیرا راضی هم می‌بودم که خود از مسیح ملعون و محروم شوم در راه برادرانم که به حسب جسم خویشان منند،

⁴ که ایشان اسرائیلی‌اند و پسرخواندگی و جلال و عهدها و امانت شریعت و عبادت و وعده‌ها از آن ایشان است؛

⁵ که پدران از آن ایشانند و از ایشان مسیح به حسب جسم شد که فوق از همه است، خدای متبارک تا به ابد، آمین.

⁶ ولی چنین نیست که کلام خدا به انجام نرسیده باشد؛ زیرا همه که از اسرائیل‌اند، اسرائیلی نیستند،

⁷ و نه نسل ابراهیم همگی فرزند هستند؛ بلکه «نسل تو در اسحاق خوانده خواهند شد.»

⁸ یعنی فرزندان جسم، فرزندان خدا نیستند، بلکه فرزندان وعده از نسل به حساب می​آیند.

⁹ زیرا کلام وعده این است که «موافق چنین وقت خواهم آمد و ساره را پسری خواهد بود.»

¹⁰ و نه این فقط، بلکه رفقه نیز چون از یک شخص یعنی از پدر ما اسحاق حامله شد،

¹¹ زیرا هنگامی که هنوز تولّد نیافته بودند و عملی نیک یا بد نکرده- تا ارادهٔ خدا مطابق اختیار ثابت شود، نه از اعمال، بلکه از دعوت کننده-

¹² به او گفته شد که «بزرگتر کوچکتر را بندگی خواهد نمود.»

¹³ چنانکه نوشته شده است: «یعقوب را دوست داشتم امّا عیسو را دشمن.»

¹⁴ پس چه گوییم؟ آیا نزد خدا بی‌انصافی است؟ به هیچوجه!

¹⁵ زیرا به موسی می‌گوید: «رحم خواهم فرمود بر هر ‌که رحم کنم و شفقت خواهم نمود بر هر ‌که شفقت نمایم.»

¹⁶ پس در این صورت نه از خواهش کننده و نه از شتابنده است، بلکه از خدای رحم کننده.

¹⁷ زیرا کتاب به فرعون می‌گوید: «برای همین تو را برانگیختم تا قوّت خود را در تو آشکار سازم و تا نام من در تمام جهان اعلام شود.»

¹⁸ بنابراین هر ‌که را می‌خواهد، رحم می‌کند و هر ‌که را می‌خواهد، سنگدل می‌سازد.

¹⁹ پس مرا می‌گویی: «دیگر چرا ملامت می‌کند؟ زیرا کیست که با ارادهٔ او مقاومت نموده باشد؟»

²⁰ نه، بلکه تو کیستی‌ ای انسان، که با خدا جرّ و بحث می‌کنی؟ «آیا ساخته شده به سازنده می‌گوید که چرا مرا چنین ساختی؟»

²¹ یا کوزه‌گر اختیار بر گل ندارد که از یک خمیره ظرفی عزیز و ظرفی ذلیل بسازد؟

²² و اگر خدا چون اراده نمود که غضب خود را آشکار سازد و قدرت خویش را بشناساند، ظروف غضب را که برای هلاکت آماده ‌شده بود، به حلم بسیار متحمّل گردید،

²³ و تا دولت جلال خود را بشناساند بر ظروف رحمتی که آنها را از قبل برای جلال حاضر نمود.

²⁴ و آنها را نیز دعوت فرمود یعنی ما نه از یهود فقط، بلکه از غیر یهودیان نیز.

²⁵ چنانکه در هوشع هم می‌گوید: «آنانی را که قوم من نبودند، 'قوم خود' خواهم خواند و او را که دوست نداشتم، 'محبوبه خود'.

²⁶ و «جایی که به ایشان گفته شد که: 'شما قوم من نیستید'، در آنجا 'پسران خدای زنده' خوانده خواهند شد.»

²⁷ و اِشَعیا نیز در حق اسرائیل ندا می کند که «هرچند تعداد بنی‌اسرائیل مانند ریگ دریا باشد، لیکن تنها باقیماندگانی از آنها نجات خواهند یافت؛

²⁸ زیرا خداوند حکم خود را بدون هیچ تأخیر، تمام و کمال بر زمین به عمل خواهد آورد.»

²⁹ و چنانکه اِشَعیا پیش خبر داد که: «اگر خداوند لشکرها برای ما نسلی نمی‌گذارد، بدون شک مثل سُدوم می‌شدیم و مانند عَمورَه می‌گشتیم.»

بی‌ایمانی اسرائیل

³⁰ پس چه گوییم؟ ملّتهایی که در‌ پی عدالت نرفتند، عدالت را حاصل نمودند، یعنی عدالتی که از ایمان است.

³¹ لیکن اسرائیل که در‌ پی شریعت عدالت می‌رفتند، به شریعت عدالت نرسیدند.

³² از چه سبب؟ از این جهت که نه از راه ایمان، بلکه از راه اعمال شریعت آن را طلبیدند. زیرا که به سنگ لغزش، لغزش خوردند.

³³ چنانکه نوشته شده است که: «اینک در صهیون یک سنگ لغزش و صخره لغزش می‌نهم و هر ‌که بر او ایمان آورد، خجل نخواهد گردید.»