رومیان 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

زندگی در روح

¹ پس هیچ محکومیّت نیست بر آنانی که در مسیح عیسی هستند.

² زیرا که شریعت روح حیات در مسیح عیسی، مرا از شریعت گناه و مرگ آزاد گردانید.

³ زیرا آنچه از شریعت محال بود، چونکه به خاطر جسم ناتوان بود، خدا پسر خود را در شبیه جسم گناه و برای گناه فرستاده، بر گناه در جسم حکم داد

⁴ تا عدالت شریعت کامل گردد در ما که نه مطابق جسم، بلکه مطابق روح رفتار می‌کنیم.

⁵ زیرا آنانی که مطابق جسم هستند، در چیزهای جسم تفکر می‌کنند و امّا آنانی که مطابق روح هستند، در چیزهای روح.

⁶ از آن جهت که تفکر جسم مرگ است، لیکن تفکر روح، حیات و سلامتی است.

⁷ از آن رو که تفکر جسم دشمنی خدا است، چونکه شریعت خدا را اطاعت نمی‌کند، زیرا نمی‌تواند هم بکند.

⁸ و کسانی که جسمانی هستند، نمی‌توانند خدا را خشنود سازند.

⁹ لیکن شما در جسم نیستید، بلکه در روح، هرگاه روح خدا در شما ساکن باشد؛ و هرگاه کسی روح مسیح را ندارد، وی از آن او نیست.

¹⁰ و اگر مسیح در شما است، جسم به ‌سبب گناه مرده است و امّا روح، به ‌سبب عدالت، حیات ‌است.

¹¹ و اگر روح او که عیسی را از مردگان برخیزانید، در شما ساکن باشد، او که مسیح را از مردگان برخیزانید، بدنهای فانی شما را نیز زنده خواهد ساخت به روح خود که در شما ساکن است.

¹² بنابراین‌ ای برادران، مدیون جسم نیستیم تا مطابق جسم زندگی نماییم.

¹³ زیرا اگر مطابق جسم زندگی کنید، بدون شک خواهید مرد. لیکن اگر اعمال بدن را به‌وسیله روح بکشید، به یقین خواهید زیست.

¹⁴ زیرا همه کسانی که از روح خدا هدایت می‌شوند، ایشان پسران خدایند.

¹⁵ از آن رو که روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان شوید، بلکه روح پسر‌خواندگی را یافته‌اید که به آن 'ابا' یعنی ‌'ای پدر' ندا می‌کنیم.

¹⁶ همان روح بر روحهای ما شهادت می‌دهد که فرزندان خدا هستیم.

¹⁷ و هرگاه فرزندانیم، وارثان هم هستیم؛ یعنی ورثه خدا و هم‌ارث با مسیح، اگر شریک مصیبتهای او هستیم تا در جلال وی نیز شریک باشیم.

¹⁸ زیرا یقین می‌دانم که دردهای زمان حاضر نسبت به آن جلالی که در ما آشکار خواهد شد، هیچ است.

¹⁹ زیرا که انتظار خلقت، منتظر ظهور پسران خدا می‌باشد.

²⁰ زیرا خلقت، مطیع بطالت شد، نه به اراده خود، بلکه به خاطر او که آن را مطیع گردانید،

²¹ در امید که خود خلقت نیز از اسارت فساد خلاصی خواهد یافت تا در آزادی جلال فرزندان خدا شریک شود.

²² زیرا می‌دانیم که تمام خلقت تا الان با هم در آه کشیدن و درد زایمان می‌باشند.

²³ و نه این فقط، بلکه ما نیز که نوبر روح را یافته‌ایم، در خود آه می‌کشیم در انتظار پسرخواندگی، یعنی خلاصی جسم خود.

²⁴ زیرا که به امید نجات یافتیم، لیکن چون امید دیده شد، دیگر امید نیست، زیرا آنچه کسی بیند، چرا دیگر در امید آن باشد؟

²⁵ اما اگر امید چیزی را داریم که نمی بینیم، با صبر انتظار آن می‌کشیم.

²⁶ و همچنین روح نیز ضعف ما را مدد می کند، زیرا که آنچه دعا کنیم به گونه‌ای که می‌باید نمی دانیم، لیکن خود روح برای ما شفاعت می‌کند به ناله‌هایی که نمی‌شود بیان کرد.

²⁷ و او که جستجو کننده دلهاست، فکر روح را می‌داند، زیرا که روح برای مقدسین مطابق اراده خدا شفاعت می‌کند.

²⁸ و می‌دانیم که برای آنانی که خدا را دوست می‌دارند و مطابق اراده او خوانده شده‌اند، همه‌ چیزها برای خیریت با هم در کار می‌باشند.

²⁹ زیرا آنانی را که از قبل شناخت، ایشان را نیز پیش معین فرمود تا به صورت پسرش متشکل شوند تا او نخست‌زاده از برادران بسیار باشد.

³⁰ و آنانی را که از قبل معین فرمود، ایشان را هم خواند و آنانی را که خواند، ایشان را نیز عادل گردانید و آنانی را که عادل گردانید، ایشان را نیز جلال داد.

³¹ پس به این چیزها چه گوییم؟ هرگاه خدا با ما است، کیست به ضد ما؟

³² او که پسر خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه همه ما تسلیم نمود، چگونه با وی همه ‌چیز را به ما نخواهد بخشید؟

³³ کیست که بر برگزیدگان خدا اتهام زند؟ آیا خدا که عادل کننده است؟

³⁴ کیست که ایشان را محکوم کند؟ آیا مسیح عیسی که مرد، بلکه نیز برخاست، آنکه به ‌دست راست خدا هم هست و ما را نیز شفاعت می‌کند؟

³⁵ کیست که ما را از محبّت مسیح جدا سازد؟ آیا مصیبت یا دلتنگی یا جفا یا قحطی یا عریانی یا خطر یا شمشیر؟

³⁶ چنانکه نوشته شده است که «به خاطر تو تمام روز کشته و مثل گوسفندان کشتاری شمرده می‌شویم.»

³⁷ بلکه در همه این امور از حد زیاده پیروزی یافتیم، به واسطه او که ما را محبّت نمود.

³⁸ زیرا یقین می‌دانم که نه مرگ و نه حیات و نه فرشتگان و نه سران و نه قدرتها و نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده

³⁹ و نه بلندی و نه پستی و نه هیچ مخلوق دیگر قدرت خواهد داشت که ما را از محبّت خدا که در خداوند ما مسیح عیسی است، جدا سازد.