رومیان 14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

همدیگر را قضاوت نکنید

¹ و کسی را که در ایمان ناتوان باشد بپذیرید، لیکن نه برای جدال در مورد عقاید.

² یکی ایمان دارد که همه ‌چیز را باید خورد، امّا آنکه ناتوان است، سبزیجات می‌خورد.

³ پس خورنده ناخورنده را حقیر نشمارد و ناخورنده بر خورنده حکم نکند، زیرا خدا او را پذیرفته است.

⁴ تو کیستی که بر خادم کسی دیگر حکم می‌کنی؟ او نزد آقای خود استوار یا سرنگون می شود. لیکن استوار خواهد شد، زیرا خداوند قادر است که او را استوار نماید.

⁵ یکی یک روز را از دیگری بهتر می‌داند و دیگری هر روز را برابر می‌شمارد. پس هر کس در ذهن خود متقاعد باشد.

⁶ آنکه روز را عزیز می‌داند، به خاطر خداوند عزیزش می‌دارد و آنکه روز را عزیز نمی‌دارد هم، برای خداوند نمی‌دارد؛ و هر که می‌خورد، برای خداوند می‌خورد، زیرا خدا را شکر می‌گوید، و آنکه نمی‌خورد، برای خداوند نمی‌خورد و خدا را شکر می‌گوید.

⁷ زیرا هیچ یک از ما به خود زندگی نمی‌کند و هیچ‌‌کس به خود نمی‌میرد.

⁸ زیرا اگر زندگی کنیم، برای خداوند زندگی می‌کنیم و اگر بمیریم، برای خداوند می‌میریم. پس خواه زنده باشیم، خواه بمیریم، از آن خداوندیم.

⁹ زیرا برای همین مسیح مرد و زنده گشت تا بر زندگان و مردگان سلطنت کند.

¹⁰ لیکن تو چرا بر برادر خود قضاوت می‌کنی؟ یا تو نیز چرا برادر خود را حقیر می‌شماری؟ از آن رو که همه پیش تخت داوری مسیح حاضر خواهیم شد.

¹¹ زیرا نوشته شده است: «خداوند می‌گوید به حیات خودم قسم که هر زانویی نزد من خم خواهد شد و هر زبانی به خدا اقرار خواهد نمود.»

¹² پس هر یکی از ما حساب خود را به خدا خواهد داد.

¹³ بنابراین بر یکدیگر قضاوت نکنیم، بلکه تصمیم گیرید به اینکه کسی سنگ لغزش یا مانعی به جهت افتادن در راه برادر خود نگذارد.

¹⁴ می‌دانم و در عیسی خداوند یقین می‌دارم که هیچ‌ چیز در ذات خود نجس نیست، جز برای آن کسی ‌که آن را نجس پندارد؛ برای او نجس است.

¹⁵ زیرا هرگاه برادرت به خوراک آزرده شود، دیگر به محبّت رفتار نمی‌کنی. به خوراک خود هلاک مساز کسی را که مسیح در راه او بِمُرد.

¹⁶ پس مگذارید که نیکویی شما را بد گویند.

¹⁷ زیرا پادشاهی خدا خوردن و نوشیدن نیست، بلکه عدالت و سلامتی و خوشی در روح‌القدس.

¹⁸ زیرا هر که در این امور خدمت مسیح را کند، پسندیده خدا و مقبول مردم است.

¹⁹ پس آن اموری را که سرچشمه سلامتی و بنای یکدیگر است، پیروی نمایید.

²⁰ به جهت خوراک کار خدا را خراب مساز. البته همه ‌چیز پاک است، لیکن بد است برای آن شخص که برای لغزش می‌خورد.

²¹ گوشت نخوردن و شراب ننوشیدن و کاری نکردن که باعث اذیّت یا لغزش یا ضعف برادرت باشد، نیکو است.

²² آیا تو ایمان داری؟ پس برای خودت در حضور خدا آن را بدار، زیرا خوشا به حال کسی ‌که بر خود قضاوت نکند در آنچه نیکو می‌شمارد.

²³ لیکن آنکه شک دارد، اگر بخورد محکوم می‌شود، زیرا به ایمان نمی‌خورد؛ و هر‌ چه از ایمان نیست، گناه است.