مکاشفه 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مهر هفتم و بُخورسوز از طلا

¹ و چون مُهر هفتم را گشود، خاموشی نزدیک به نیم ساعت در آسمان واقع شد.

² و دیدم هفت فرشته را که در حضور خدا ایستاده‌اند که به ایشان هفت شیپور داده شد.

³ و فرشته‌ای دیگر آمده، نزد قربانگاه بایستاد با بُخورسوزی از طلا و بُخور بسیار به او داده شد تا آن را به دعاهای تمامی مقدّسین، بر قربانگاه طلا که پیش تخت است بدهد

⁴ و دود بُخور، از دست فرشته با دعاهای مقدّسین در حضور خدا بالا رفت.

⁵ پس آن فرشته بُخورسوز را گرفته، از آتش قربانگاه آن را پر کرد و به سوی زمین انداخت و صداها و رعدها و برقها و زلزله به وجود آمد.

هفت شیپور

⁶ و هفت فرشته‌ای که هفت شیپور را داشتند خود را حاضر به نواختن نمودند

⁷ و چون اوّلی بنواخت تگرگ و آتش با خون آمیخته شده، واقع گردید و به سوی زمین ریخته شد و یک سوّم زمین سوخت و یک سوم درختان سوخته و هر گیاه سبز سوخته شد.

⁸ و فرشته دوّم بنواخت که ناگاه مثال کوهی بزرگ، به آتش افروخته شده، به دریا افکنده شد و یک سوّم دریا خون گردید،

⁹ و یک سوّم مخلوقات دریایی که جان داشتند، بمردند و یک سوّم کشتیها تباه گردید.

¹⁰ و چون فرشته سوّم نواخت، ناگاه ستاره‌ای عظیم، چون چراغی افروخته شده از آسمان آمد و بر یک سوّم نهرها و چشمه‌های آب افتاد.

¹¹ و اسم آن ستاره را اَفسَنتین می‌خوانند؛ و یک سوّم آبها به اَفسَنتین تبدیل گشت و مردمان بسیار از آبهایی که تلخ شده بود، مردند.

¹² و فرشتهٔ چهارم بنواخت و به یک سوّم آفتاب و یک سوّم ماه و یک سوّم ستارگان صدمه رسید تا یک سوّم آنها تاریک گردید و یک سوّم روز و یک سوّم شب همچنین بی‌نور شد.

¹³ و عقابی را دیدم و شنیدم که در وسط آسمان می‌پرد و به صدای بلند می‌گوید: «وای، وای، وای بر ساکنان زمین، به سبب صداهای شیپور آن سه فرشته‌ٔ دیگر که می‌باید بنوازند.»