مکاشفه 6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

گشودن شش مهر

¹ و دیدم چون برّه یکی از آن هفت مُهر را گشود؛ و شنیدم یکی از آن چهار حیوان به صدایی مثل رعد می‌گوید: «بیا و ببین.»

² و دیدم که ناگاه اسبی سفید که سوارش کمانی دارد و تاجی به او داده شد و بیرون آمد، غلبه کننده و تا غلبه نماید.

³ و چون مُهر دوّم را گشود، حیوان دوّم را شنیدم که می‌گوید: «بیا و ببین.»

⁴ و اسبی دیگر، آتشگون بیرون آمد و سوارش را توانایی داده شده بود که صلح را از زمین بردارد تا مردم یکدیگر را بکشند؛ و به وی شمشیری بزرگ داده شد.

⁵ و چون مُهر سوم را گشود، حیوان سوم را شنیدم که می‌گوید: «بیا و ببین.» و دیدم اینک اسبی سیاه که سوارش ترازویی به دست خود دارد.

⁶ و از میان چهار حیوان، صدایی را شنیدم که می‌گوید: «یک پیمانهٔ گندم به یک دینار و سه پیمانه جو به یک دینار و به روغن و شراب ضرر مرسان.»

⁷ و چون مُهر ‌چهارم را گشود، حیوان چهارم را شنیدم که می‌گوید: «بیا و ببین.»

⁸ و دیدم که اینک اسبی پریده‌ رنگ و کسی بر آن سوار شده که اسم او مرگ است و عالم مردگان از عقب او می‌آید؛ و به آن دو اختیار بر یک چهارم زمین داده شد تا به شمشیر و قحطی و طاعون و با وحوش زمین بکشند.

⁹ و چون مُهر پنجم را گشود، در زیر قربانگاه دیدم نفوس آنانی را که برای کلام خدا و شهادتی که داشتند کشته شده بودند

¹⁰ که به صدای بلند صدا کرده، می‌گفتند: «ای خداوند قدّوس و حق، تا به کی انصاف نمی‌نمایی و انتقام خون ما را از ساکنان زمین نمی‌کشی؟»

¹¹ و به هر یکی از ایشان جامه‌ای سفید داده شد و به ایشان گفته شد که اندکی دیگر آرامی نمایند تا شماره هم‌قطاران و برادرانشان که مثل ایشان کشته خواهند شد، کامل گردد.

¹² و چون مُهر ششم را گشود، دیدم که زلزله‌ای مهیب واقع شد و آفتاب همچون پلاس پشمی سیاه گردید و تمام ماه هم‌چون خون گشت؛

¹³ و ستارگان آسمان بر زمین فرو ریختند، مانند درخت انجیری که از باد سخت به حرکت آمده، میوه‌های نارس خود را می‌افشاند.

¹⁴ و آسمان چون طوماری پیچیده شده، از جا برده شد و هر کوه و جزیره از مکان خود منتقل گشت.

¹⁵ و پادشاهان زمین و بزرگان و سپهسالاران و دولتمندان و قدرتمندان و هر غلام و آزاد خود را در غارها و صخره‌های کوه‌ها پنهان کردند.

¹⁶ و به کوه‌ها و صخره‌ها می‌گویند که «بر ما بیفتید و ما را مخفی سازید از روی آن تخت‌نشین و از خشم برّه؛

¹⁷ زیرا روز مهیب خشم او رسیده است و کیست که می‌تواند ایستاد؟»