مکاشفه 10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

فرشته و طومار کوچک

¹ و دیدم فرشتهٔ نیرومند دیگری را که از آسمان فرود می‌آید که ابری در بر دارد و رنگین‌کمانی بر سرش و چهره‌اش مثل آفتاب و ساقهایش مثل ستونهای آتش.

² و در دست خود طومار کوچکی گشوده دارد و پای راست خود را بر دریا و پای چپ خود را بر زمین نهاد؛

³ و به صدای بلند، چون غرش شیر صدا کرد؛ و چون صدا کرد، هفت رعد به صداهای خود سخن‌ گفتند.

⁴ و چون هفت رعد سخن‌ گفتند، حاضر شدم که بنویسم. آنگاه صدایی از آسمان شنیدم که می‌گوید: «آنچه هفت رعد گفتند، مهر کن و آنها را منویس.»

⁵ و آن فرشته‌ای را که بر دریا و زمین ایستاده دیدم، دست راست خود را به سوی آسمان بلند کرده،

⁶ قسم خورد به او که تا به ابد زنده است که آسمان و آنچه را که در آن است و زمین و آنچه را که در آن است و دریا و آنچه را که در آن است، آفرید که «بعد از این تأخیری نخواهد بود،

⁷ بلکه در روزهای صدای فرشتهٔ هفتم، چون شیپور را می‌باید بنوازد، راز خدا به اتمام خواهد رسید، چنانکه خادمان خود انبیا را مژده داد.»

⁸ و آن صدایی که از آسمان شنیده بودم، بار دیگر شنیدم که مرا خطاب کرده، می‌گوید: «برو و طومار گشاده را از دست فرشته‌ای که بر دریا و زمین ایستاده است، بگیر.»

⁹ پس به نزد فرشته رفته، به وی گفتم که طومار کوچک را به من بدهد. او مرا گفت: «بگیر و بخور که درونت را تلخ خواهد نمود، لیکن در دهانت چون عسل شیرین خواهد بود.»

¹⁰ پس طومار کوچک را از دست فرشته گرفته، خوردم که در دهانم مثل عسل شیرین بود، ولی چون خورده بودم، درونم تلخ گردید.

¹¹ و مرا گفت که «می‌باید تو اقوام و ملّتها و زبانها و پادشاهان بسیار را نبوّت کنی.»