مزامیر 97 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خداوند سلطنت می‌کند

¹ خداوند سلطنت گرفته است، پس زمین شادی کند و جزیره‌های بسیار مسرور گردند.

² ابرها و ظلمت غلیظ گرداگرد اوست. عدالت و انصاف بنیان تخت اوست.

³ آتش پیش روی وی می‌رود و دشمنان او را به اطرافش می‌سوزاند.

⁴ برقهایش جهان را روشن می‌سازد؛ زمین این را بدید و بلرزید.

⁵ کوه‌ها از حضور خداوند مثل موم گداخته می‌شود، از حضور خداوند تمامی جهان.

⁶ آسمان‌ها عدالت او را اعلام می‌کنند و تمامی قوم‌ها جلال او را می‌بینند.

⁷ همه پرستندگان بتهای تراشیده خجل می‌شوند که به بتهای بی‌ارزش فخر می‌نمایند. ای تمامی خدایان، او را بپرستید.

⁸ صهیون شنید و شادمان شد و دختران یهودا مسرور گردیدند؛ ای خداوند، به خاطر داوریهای تو.

⁹ زیرا که تو، ‌ای خداوند، بر تمامی روی زمین متعال هستی، بر تمامی خدایان، بسیار فراتر!

¹⁰ ‌ای شما که خداوند را دوست می‌دارید، از بدی نفرت کنید! او حافظ جانهای مقدّسان خود است، ایشان را از دست شریران می‌رهاند.

¹¹ نور برای عادلان کاشته شده است و شادمانی برای راست دلان.

¹² ‌ای عادلان، در خداوند شادمان باشید! و نام قدوس او را حمد گویید.