مزامیر 92 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

کارهای تو چه عظیم است

یک مزمور. سرود برای روز سبّت

¹ خداوند را حمد گفتن نیکو است و به نام تو سپاس خواندن، ای خدای متعال.

² بامدادان رحمت تو را اعلام نمودن و در هر شب وفاداری تو را.

³ بر نوای بربط ده تار و بر رُباب و به نغمه بربط.

⁴ زیرا که ‌ای خداوند، مرا به‌ کارهای خودت شادمان ساخته‌ای. به خاطر اعمال دستهای تو ترنّم خواهم نمود.

⁵ ‌ای خداوند، کارهای تو چه عظیم است و فکرهای تو بی‌نهایت عمیق.

⁶ مرد وحشی این را نمی‌داند و جاهل در این دقت نمی‌کند.

⁷ وقتی که شریران مثل علف می‌رویند و تمامی بدکاران می‌شکفند، برای این است که تا به ابد هلاک گردند.

⁸ لیکن تو ای خداوند، بر اوج آسمان هستی، تا به ابد.

⁹ زیرا اینک دشمنان تو، ‌ای خداوند، هان دشمنان تو هلاک خواهند شد و تمامی بدکاران پراکنده خواهند شد.

¹⁰ و امّا شاخ مرا مثل شاخ گاو وحشی بلند کرده‌ای و به روغن تازه مسح شده‌ام.

¹¹ و چشم من بر سقوط دشمنانم نگریسته و گوشهای من از شریرانی که با من مخالفت می‌کنند، شنیده است.

¹² عادل مثل درخت خرما خواهد شکفت و مثل سرو آزاد در لبنان رشد خواهد کرد.

¹³ آنانی که در خانه خداوند غرس شده‌اند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت.

¹⁴ در وقت پیری نیز میوه خواهند ‌آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود.

¹⁵ تا اعلام کنند که خداوند راست است. او صخره من است، و در وی هیچ بی‌انصافی نیست.