مزامیر 90 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهکتاب چهارم از ازل تا به ابد دعای موسی مرد خدا 1 ای خداوند مسکن ما تو بوده‌ای، در تمامی نسل‌ها، 2 قبل از آنکه کوه‌ها به وجود آید و زمین و جهان را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی. 3 انسان را به غبار برمی‌گردانی، و می‌گویی: «ای آدمیان بازگشت نمایید!» 4 زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروز است که گذشته باشد و مثل پاسی از شب. 5 مثل سیلاب ایشان را رفته‌ای و مثل خواب شده‌اند، صبحگاهان مثل گیاهی که می‌روید. 6 بامدادان می‌شکفد و می‌روید. شامگاهان بریده و پژمرده می‌شود. 7 زیرا که در غضب تو به آخر خود می‌رسیم و در خشم تو پریشان می‌گردیم. 8 چونکه گناهان ما را در نظر خود گذارده‌ای و خفایای ما را در نور روی خویش. 9 زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی به سر برده‌ایم. 10 دوران عمر ما هفتاد سال است و اگر با بنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت و اندوه است زیرا به زودی تمام شده، پرواز می‌کنیم. 11 کیست که شدت خشم تو را می‌داند و غضب تو را چنانکه از تو می‌باید ترسید. 12 ما را تعلیم ده تا روزهای خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم. 13 بازگشت کن، ای خداوند! تا به کی؟ و بر خادمان خود شفقت فرما. 14 صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تا تمامی عمر خود ترنم و شادی نماییم. 15 ما را شادمان گردان به عوض روزهایی که ما را مبتلا ساختی و سالهایی که بدی را دیده‌ایم. 16 اعمال تو بر بندگانت آشکار بشود و شوکت تو بر فرزندان ایشان. 17 جمال خداوند خدای ما بر ما باد، و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان. |
@ 2024 Korpu Company