مزامیر 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهعجایب تو را بیان خواهم کرد برای سالار سرایندگان بر مایه موت لبین. مزمور داوود 1 خداوند را به تمامی دل حمد خواهم گفت؛ تمامی عجایب تو را بیان خواهم کرد. 2 در تو شادی و وجد خواهم نمود؛ نام تو را ای متعال خواهم سرایید. 3 چون دشمنانم به عقب باز گردند، آنگاه لغزیده، از حضور تو هلاک خواهند شد. 4 زیرا مرا به انصاف داوری کردی. بر تخت نشسته به عدالت داوری می‌کنی. 5 ملّتها را توبیخ نموده‌ای و شریران را هلاک ساخته، نام ایشان را محو کرده‌ای تا به ابد. 6 و امّا دشمنان نیست شده خرابه‌های ابدی گردیده‌اند. و شهرها را ویران ساخته‌ای، حتّی سخن از آنها نابود گردید. 7 لیکن خداوند نشسته است تا به ابد و تخت خویش را برای داوری برپا داشته است. 8 و او دنیا را به عدالت داوری خواهد کرد، و ملّتها را به حقیقت داد خواهد داد. 9 و خداوند قلعه بلند برای کوفته شدگان خواهد بود، قلعه بلند در زمانهای تنگی. 10 و آنانی که نام تو را می‌شناسند، بر تو توکّل خواهند داشت، زیرا ای خداوند، تو طالبان خود را هرگز ترک نکرده‌ای. 11 خداوند را که بر صهیون نشسته است بسرایید؛ کارهای او را در میان قوم‌ها اعلان نمایید، 12 زیرا او که انتقام گیرنده خون است، ایشان را به یاد آورده، و فریاد مساکین را فراموش نکرده است. 13 ای خداوند بر من کرم فرموده، به ظلمی که از دشمنان خود می‌کشم نظر افکن! ای که برافرازنده من از درهای مرگ هستی! 14 تا همه حمدهای تو را بیان کنم در دروازه‌های دختر صهیون. در نجات تو شادی خواهم نمود. 15 ملّتها به چاهی که کنده بودند، خود افتادند؛ در دامی که نهفته بودند، پای ایشان گرفتار شد. 16 خداوند خود را شناسانیده است و داوری کرده، و شریر از کار دست خود به دام گرفتار گردیده است. هجایون سلاه. 17 شریران به عالم مردگان خواهند برگشت و همه ملّتهایی که خدا را فراموش می‌کنند، 18 زیرا مسکین همیشه فراموش نخواهد شد؛ امید حلیمان تا به ابد برباد نخواهد بود. 19 برخیز ای خداوند تا انسان غالب نیاید. بر ملّتها به حضور تو داوری خواهد شد. 20 ای خداوند ترس را بر ایشان چیره گردان، تا ملّتها بدانند که انسانند. سلاه. |
@ 2024 Korpu Company