مزامیر 84 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

جان من مشتاق صحنهای خداوند است

برای سالار سرایندگان در مایۀ 'گیتّیت' . مزمور فرزندان قورح

¹ ای یَهوْه صِبایوت، چه دلپذیر است مسکنهای تو!

² جان من مشتاق بلکه بی‌قوت شده است برای صحنهای خداوند. دلم و بدنم برای خدای زنده فریاد می‌زند.

³ گنجشک نیز برای خود خانه‌ای پیدا کرده است و پرستو برای خویشتن آشیانه‌ای تا بچّه‌های خود را در آن بگذارد، در قربانگاه‌های تو، ‌ای یَهوْه صِبایوت، که پادشاه من و خدای من هستی.

⁴ خوشا به حال آنانی که در خانه تو ساکنند که تو را دائم سپاس می‌خوانند، سلاه.

⁵ خوشا به حال مردمانی که قوت ایشان در تو است و طریق‌های تو در دلهای ایشان.

⁶ چون از دره بَکا عبور می کنند، آن را چشمه می‌سازند و باران پاییزی آن را به برکات می‌پوشاند.

⁷ از قوت تا قوت می‌روند و هر یک از ایشان در صهیون نزد خدا حاضر می‌شوند.

⁸ ‌ای یَهوْه خدای لشکرها! دعای مرا بشنو! ای خدای یعقوب، گوش خود را فراگیر! سلاه.

⁹ ‌ای خدایی که سپر ما هستی، ببین و به روی مسیح خود نظر انداز.

¹⁰ زیرا یک روز در صحنهای تو بهتر است از هزار. ایستادن بر آستانه خانه خدای خود را بیشتر می‌پسندم از ساکن شدن در خیمه‌های اشرار.

¹¹ زیرا که یَهوْه خدا آفتاب و سپر است. خداوند فیض و جلال خواهد داد و هیچ‌ چیز نیکو را منع نخواهد کرد از آنانی که به راستی گام بردارند.

¹² ‌ای یَهوْه صِبایوت، خوشا به حال کسی ‌که بر تو توکّل دارد.