مزامیر 79 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهتا به کی، ای خداوند؟ مزمور آساف 1 ای خدا، ملّتها به میراث تو داخل شده، معبد قدس تو را بی‌عصمت ساختند. اورشلیم را خرابه‌ها نمودند. 2 اجساد بندگانت را به مرغان هوا برای خوراک دادند و گوشت مقدسانت را به وحوش صحرا. 3 خون ایشان را گرداگرد اورشلیم مثل آب ریختند و کسی نبود که ایشان را دفن کند. 4 نزد همسایگان خود عار گردیده‌ایم و نزد مجاوران خویش استهزا و ریشخند شده‌ایم. 5 تا به کی، ای خداوند؟ آیا تا به ابد خشمناک خواهی بود؟ آیا غیرت تو مثل آتش افروخته خواهد شد تا به ابد؟ 6 قهر خود را بر ملّتهایی که تو را نمی شناسند، بریز و بر ممالکی که نام تو را نمی‌خوانند! 7 زیرا که یعقوب را خورده، و مسکن او را خراب کرده‌اند. 8 گناهان اجداد ما را بر ما به یاد میاور. رحمتهای تو به زودی پیش روی ما آید، زیرا که بسیار ذلیل شده‌ایم. 9 ای خدا، ای نجات‌دهنده ما، به خاطر جلال نام خود ما را یاری فرما و ما را نجات ده و به خاطر نام خود گناهان ما را ببخش. 10 چرا ملّتها گویند که خدای ایشان کجاست؟ انتقام خون بندگانت که ریخته شده است، بر ملّتها در نظر ما معلوم شود. 11 ناله اسیران به حضور تو برسد. مطابق عظمت بازوی خود آنانی را که به مرگ سپرده شده‌اند، برهان. 12 و جزای هفت چندان به آغوش همسایگان ما رسان، برای اهانتی که به تو کرده‌اند، ای خداوند. 13 پس ما که قوم تو و گوسفندان مرتع تو هستیم، تو را تا به ابد شکر خواهیم گفت و ستایش تو را نسل به نسل اعلام خواهیم نمود. |
@ 2024 Korpu Company