مزامیر 78 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهبه نسل آینده بگویید قصیده آساف 1 ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فرا گیرید! 2 دهان خود را به مَثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود، سخن خواهم گفت. 3 که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران ما برای ما بیان کرده‌اند. 4 از فرزندان ایشان آنها را پنهان نخواهیم کرد. اعمال پرشکوه خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوّت او و کارهای عجیبی را که او کرده است. 5 زیرا که شهادتی در یعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار داد و پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خود تعلیم دهند؛ 6 تا نسل آینده آنها را بدانند و فرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛ 7 و ایشان به خدا توکّل نمایند و اعمال خدا را فراموش نکنند، بلکه فرامین او را نگاه دارند. 8 و مثل پدران خود نسلی گردنکش و فتنه‌انگیز نشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند و روح ایشان به سوی خدا امین نبود. 9 پسران اِفرایم که مسلح و کمانکش بودند، در روز جنگ رو برتافتند. 10 عهد خدا را نگاه نداشتند و از رفتار به شریعت او خودداری نمودند، 11 و اعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها را به ایشان آشکار کرده بود، 12 و در نظر پدران ایشان کارهای عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیار صوعَن. 13 دریا را از هم جدا ساخته، ایشان را عبور داد و آبها را مثل توده برپا نمود. 14 و ایشان را در روز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نور آتش. 15 در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویی از ژرفاهای عظیم نوشانید. 16 پس سیلها را از صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت. 17 و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و بر آن متعال در صحرا فتنه انگیختند، 18 و در دلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند. 19 و بر ضدّ خدا صحبت کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحرا سفره‌ای حاضر کند؟ 20 اینک صخره را زد و آبها روان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان را نیز بدهد و گوشت را برای قوم خود حاضر سازد؟» 21 پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید. 22 زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند. 23 پس ابرها را از بالا امر فرمود و درهای آسمان را گشود 24 و'مَنّا' را بر ایشان بارانید تا بخورند و غلّه آسمان را به ایشان بخشید. 25 مردمان، نان نیرومندان را خوردند و آذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند. 26 باد شرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، باد جنوبی را آورد 27 و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا. 28 و آن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگرد مسکن‌های ایشان. 29 پس خوردند و نیکو سیر شدند و موافق شهوات ایشان به ایشان داد. 30 ایشان از شهوت خود دست نکشیدند و غذا هنوز در دهان ایشان بود 31 که غضب خدا بر ایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت و جوانان اسرائیل را هلاک ساخت. 32 با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به کارهای عجیب او ایمان نیاوردند. 33 بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را در ترس. 34 هنگامی که ایشان را کشت، او را طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا جستجو نمودند، 35 و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان و خدای متعال ولی ایشان است. 36 امّا به دهان خود او را تملّق نمودند و به زبان خویش به او دروغ گفتند. 37 زیرا که دل ایشان با او راست نبود و به عهد وی وفادار نبودند. 38 امّا او مطابق رحمانیتش گناه ایشان را عفو نموده، ایشان را هلاک نساخت، بلکه بارها غضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را شعله‌ور نکرد. 39 و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی‌گردد. 40 چند مرتبه در صحرا به او فتنه انگیختند و او را در بیابان رنجانیدند. 41 و برگشته، خدا را امتحان کردند و قدوس اسرائیل را اهانت نمودند، 42 و قوت او را به خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود. 43 که چگونه نشانه‌های خود را در مصر ظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن. 44 و نهرهای ایشان را به خون تبدیل نمود و رودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید. 45 انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند و قورباغه‌هایی که ایشان را تباه نمودند؛ 46 و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد. 47 تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کرد و درختان چنار ایشان را به تگرگهای درشت. 48 چارپایان ایشان را به تگرگ سپرد و احشام ایشان را به شعله‌های برق. 49 و آتش خشم خود را بر ایشان فرستاد، غضب و خشم و رنج را، با فرستادن فرشتگان هلاکت! 50 و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از مرگ نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود. 51 و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه‌های حام. 52 و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید و ایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود. 53 و ایشان را در امنیّت رهبری کرد تا نترسند و دریا دشمنان ایشان را پوشانید. 54 و ایشان را به حدود مقدّس خود آورد، به این کوهی که به دست راست خود کسب کرده بود. 55 و ملّتها را از حضور ایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و قبایل اسرائیل را در خیمه‌های ایشان ساکن گردانید. 56 لیکن خدای متعال را امتحان کرده، به او فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند. 57 و برگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند. 58 و به مکانهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند. 59 چون خدا این را بشنید، غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت نفرت نمود. 60 پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپا ساخته بود، 61 و صندوق قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به دست دشمن سپرد 62 و قوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید. 63 جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود عروسی نشد. 64 کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند و بیوه‌های ایشان نوحه‌گری ننمودند. 65 آنگاه خداوند مثل کسی که خوابیده بود، بیدار شد، مثل زورآوری که از شراب می‌خروشد. 66 و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عار ابدی گردانید. 67 و خیمه یوسف را رد نموده، قبیله اِفرایم را برنگزید. 68 لیکن قبیله یهودا را برگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت. 69 و قدس خود را مثل کوه‌های بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا به ابد بنیاد نهاد. 70 و بنده خود داوود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت. 71 از عقب میشهای شیرده او را آورد تا قوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را شبانی کند. 72 پس ایشان را مطابق کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد. |
@ 2024 Korpu Company