مزامیر 69 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ای خدا، نجاتم بده

برای سالار سرایندگان: در دستگاه 'سوسنها'. مزمور داوود

¹ خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها تا به گردنم برآمده است.

² در لجن‌زار عمیق فرو رفته‌ام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای عمیق درآمده‌ام و سیل مرا می‌پوشاند.

³ از فریاد خود خسته شده‌ام و گلوی من سوخته و چشمانم از انتظار خدایم تار گردیده است.

⁴ آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند، از مویهای سرم زیاده‌اند و آنها که بی‌سبب از من نفرت می‌کنند. آنها که قصد هلاکت من دارند، زورآورند. آنها که بر من تهمت می‌زنند. آنچه را که ندزدیده‌ام، حال باید بازگردانم؟.

⁵ ‌ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از تو مخفی نیست.

⁶ ‌ای خداوند، یَهوْه صِبایوت، منتظرین تو به ‌سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، طالبان تو به خاطر من رسوا نگردند.

⁷ زیرا به‌ خاطر تو متحمل عار گردیده‌ام و رسوایی روی من، مرا پوشیده است.

⁸ نزد برادرانم اجنبی شده‌ام و نزد پسران مادر خود غریب.

⁹ زیرا غیرت خانه تو مرا خورده است و ملامتهای ملامت کنندگان تو بر من چیره گردیده.

¹⁰ روزه داشته، جان خود را مثل اشک ریخته‌ام. و این برای من عار گردیده است.

¹¹ پلاس را لباس خود ساخته‌ام و نزد ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

¹² دروازه‌نشینان درباره من حرف می‌زنند و سرود میگساران گشته‌ام.

¹³ و امّا من، ای خداوند، دعای خود را در وقت مقبول نزد تو می‌کنم. ای خدا، در زیادی رحمانیت خود و راستی نجات خود مرا مستجاب فرما.

¹⁴ مرا از لجن‌زار خلاصی ده تا غرق نشوم و از نفرت کنندگانم و از ژرفناهای آب رستگار شوم.

¹⁵ مگذار که سیلان آب مرا بپوشاند و ژرفنا مرا ببلعد و عالم مردگان دهان خود را بر من ببندد.

¹⁶ ‌ای خداوند، مرا مستجاب فرما، زیرا رحمت تو نیکوست. به زیادی رحمانیتت بر من توجّه نما.

¹⁷ و روی خود را از خادمت مپوشان، زیرا در تنگی هستم، مرا به زودی مستجاب فرما.

¹⁸ به‌ جانم نزدیک شده، آن را رستگار ساز. به خاطر دشمنانم مرا رهایی ده.

¹⁹ تو عار و خجالت و رسوایی مرا می‌دانی و تمامی خصمانم پیش نظر تواند.

²⁰ اهانت، دل مرا شکسته است و به شدّت بیمار شده‌ام. انتظار شفقت کننده کشیدم، ولی نبود و برای تسلّی دهندگان، امّا نیافتم.

²¹ مرا برای خوراک زردآب دادند و چون تشنه بودم، مرا سرکه نوشانیدند.

²² پس سفره ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون در صلح و صفا هستند، دامی باشد.

²³ چشمان ایشان تار گردد تا نبینند. و کمرهای ایشان را دائم لرزان گردان.

²⁴ خشم خود را بر ایشان بریز و شعله‌های غضب تو ایشان را دریابد.

²⁵ خانه‌های ایشان مخروبه گردد و در خیمه‌های ایشان هیچ‌‌کس ساکن نشود.

²⁶ زیرا بر کسی‌ که تو زده‌ای، جفا می‌کنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان می نمایند.

²⁷ گناه بر گناه ایشان زیاده کن و در عدالت تو داخل نشوند.

²⁸ از دفتر حیات محو شوند و با صالحین نوشته نشوند.

²⁹ و امّا من، مسکین و دردمند هستم. پس‌ ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

³⁰ و نام خدا را با سرود سپاس خواهم خواند و او را با حمد عزتش خواهم داد.

³¹ و این پسندیده خدا خواهد بود، زیاده از گاو و گوساله‌ای که شاخها و سمها دارد.

³² حلیمان این را دیده، شادمان شوند و ‌ای طالبان خدا دل شما زنده گردد،

³³ زیرا خداوند فقیران را مستجاب می‌کند و اسیران خود را حقیر نمی‌شمارد.

³⁴ آسمان و زمین او را سپاس بخوانند. آبها نیز و آنچه در آنها می‌جنبد.

³⁵ زیرا خدا صهیون را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را بنا خواهد نمود تا در آنجا سکونت نمایند و آن را متصرف گردند.

³⁶ و ذریت بندگانش وارث آن خواهند شد و آنانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.