مزامیر 65 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ای خدای نجات ما

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود. یک سرود

¹ ای خدا، ستایش در صهیون منتظر توست. و نذرها برای تو وفا خواهد شد.

² ‌ای که دعا می‌شنوی! نزد تو تمامی بشر خواهند آمد.

³ گناهان بر من غالب آمده است. تو تقصیرهای مرا کفاره خواهی کرد.

⁴ خوشا به حال کسی ‌که او را برگزیده، و نزدیک خود ساخته‌ای تا به درگاههای تو ساکن شود. از نیکویی خانه تو سیر خواهیم شد و از قدوسیّت معبد تو.

⁵ به چیزهای ترسناک در عدل، ما را جواب خواهی داد، ای خدایی که نجات ما هستی. ای که پناه تمامی کرانه‌های جهان و ساکنان دور دریا هستی.

⁶ و کوه‌ها را به قوّت خود استوار ساخته‌ای و کمر خود را به قدرت بسته‌ای.

⁷ و تلاطم دریا را ساکن می‌گردانی؛ تلاطم امواج آن و شورش ملّتها را.

⁸ ساکنان کرانه‌های جهان از معجزات تو ترسانند. طلوع‌های صبح و شام را شادمان می‌سازی.

⁹ از زمین دیدار نموده، آن را سیراب می‌کنی و آن را بسیار توانگر می‌گردانی. رود خدا از آب پر است. غله ایشان را آماده می‌کنی، زیرا که به این طور تهیه کرده‌ای.

¹⁰ شیارهایش را سیراب می‌کنی و مرزهایش را پست می‌سازی. به بارشها آن را شاداب می‌نمایی. نباتاتش را برکت می‌دهی.

¹¹ به نیکویی خویش سال را تاجدار می‌سازی و راههای تو چربی را می‌چکاند.

¹² مرتع های صحرا نیز می‌چکاند و کمر تلها به شادمانی بسته شده است.

¹³ چمنها به گوسفندان آراسته شده است و درّه‌ها به غلّه پیراسته؛ از شادی بانگ می‌زنند و نیز می‌سرایند.