مزامیر 64 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مرا از شریران مخفی نما

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود

¹ ای خدا، وقتی که التماس می‌نمایم، صدای مرا بشنو و حیاتم را از ترس دشمن نگاه دار!

² مرا از دسیسه شریران پنهان کن و از بلوای گناهکاران.

³ که زبان خود را مثل شمشیر تیز کرده‌اند و تیرهای خود یعنی سخنان تلخ را بر زه آراسته‌اند.

⁴ تا در کمینهای خود بر مرد کامل بیندازند. ناگهان بر او می‌اندازند و نمی‌ترسند.

⁵ خود را برای کار زشت تقویت می‌دهند. درباره پنهان کردن دامها گفتگو می‌کنند. می‌گویند: «کیست که ما را ببیند؟»

⁶ کارهای بد را تدبیر می‌کنند و می‌گویند: «تدبیر نیکو کرده‌ایم.» و درون و قلب هر یک از ایشان عمیق است.

⁷ امّا خدا تیرها بر ایشان خواهد انداخت و ناگهان جراحتهای ایشان خواهد شد.

⁸ و زبانهای خود را به ضدّ خود فرود خواهند ‌آورد و هر که ایشان را بیند، بر ایشان سر خواهد جنبانید.

⁹ و تمامی آدمیان خواهند ترسید و کار خدا را اعلام خواهند کرد و عمل او را درک خواهند نمود.

¹⁰ و مرد صالح در خداوند شادی می‌کند و بر او توکّل می‌دارد و همه راست دلان، فخر خواهند نمود.