مزامیر 62 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

جان من فقط برای خدا انتظار می‌کشد

برای سالار سرایندگان: در مایه یِدوتون. مزمور داوود

¹ جان من فقط برای خدا خاموش می‌شود، زیرا که نجات من از جانب اوست.

² او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من. پس بسیار جنبش نخواهم خورد.

³ تا به کی بر مردی هجوم می‌آورید تا همگی شما او را هلاک کنید؛ مثل دیوار خم شده و حصار جنبش خورده؟

⁴ در این فقط مشورت می‌کنند که او را از مرتبه‌اش بیندازند. و دروغ را دوست می‌دارند. به زبان خود برکت می‌دهند و در دل خود لعنت می‌کنند، سلاه.

⁵ ‌ای جان من، فقط برای خدا خاموش شو، زیرا که امید من از وی است.

⁶ او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من تا جنبش نخورم.

⁷ برخداست نجات و جلال من. صخره قوت من و پناه من در خداست.

⁸ ‌ای قوم، همه وقت بر او توکّل کنید و دلهای خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا پناهگاه ماست، سلاه.

⁹ البته آدمیان نفسی بیش نیستند و فرزندان انسان دروغ. در ترازو بالا می‌روند، زیرا همگی از نفس دهان نیز سبکترند.

¹⁰ بر ظلم توکّل مکنید و بر غارت امید مبندید. چون دولت افزوده شود، دل در آن مبندید.

¹¹ خدا یک بار گفته است و دو بار این را شنیده‌ام که قوّت از آن خداست.

¹² ‌ای خداوند، رحمت نیز از آن تو است، زیرا به هر کس موافق عملش جزا خواهی داد.